Sturlubók (Reikningarbók) (2023)

FRAMKVÆMD

í aldarbókinni, er Beda prestur helgi skrifaði, er minnst á eyjuna, sem heitir Thile, og segja bækurnar, að hún sé sex daga ferð norður frá Bretlandi; þá sagði hann, á veturna er enginn dagur og á sumrin er engin nótt, svo dagurinn er sem lengstur. Þess vegna telja spekingarnir að Isla þýði Thile, að víða um land þegar sólin skín á nóttunni sé dagurinn sem lengstur, en það eru margir dagar sem sólin sést ekki, svo er það á nóttunni. , því er það mögulegt.En Bede faðir dó sjö hundruð þrjátíu og fimm árum eftir holdgun Drottins, eins og ritað er, og meira en hundrað árum áður en Ísland byggðist af Norðmönnum.

En áður en Ísland var nýlenda af Noregi var til þetta fólk sem Norðmenn kalla pabba; Þeir voru kristnir og fólk heldur að þeir hafi komið vestur úr hafinu vegna þess að írskar bækur og bjöllur og bollur og dót fundust hjá þeim svo það mátti skilja að þær væru vestrænar. Í enskum bókum er enn getið um að fólk hafi verið á ferð milli landa á þessum tíma.

FYRSTI HLUTI

Kafli 1

Þegar Ísland uppgötvaðist og Noregur tók nýlendu, var Hadrianus páfi í Róm og Jóhannes eftir hann fimmti af því nafni í Postulastólnum, en Hlöðver Hlöðversson keisari var fyrir norðan fjallið, og Leó og Alexander sonur hans voru u.þ.b. Miklagarði; þá var Haraldur hinn fagri Noregskonungur og Eiríkur Eymundarson í Svíþjóð og Björn sonur hans og Gormur hinn gamli í Danmörku og Elfráður hinn ríki á Englandi og Játvarður sonur hans og Kjarvalur í Dyflinum, Sigurður jarl hinn ríki í Orkneyjum. .

Þannig segja spekingarnir, að frá Noregi, frá Staði, sé sjö dagar á sjó vestur til Horns á Íslandi að austanverðu, en frá Snæfellsnesi, þar sem meiri skaði er, fjórir dagar á sjó vestur til Grænlands. En þeir segja, að ef siglt er vestur frá Björgyn til Hvarfs á Grænlandi, þá siglir þú tugi suður fyrir Ísland. Frá Reykjanesi á Suðurlandi eru fimm dagar á sjó að Jölduhlaupi á Írlandi (í suðri, en frá Langanesi á Norðurlandi) fjórir dagar á sjó norður til Svalbarða á hafsbotni.

Svá er sagt, at menn skulu fara frá Noregi til Færeyja; sumir nefna víkinginn Naddodd; en þá flaut hann vestr í haf ok fann þar land mikit. Þeir gengu upp hátt fjall á Austfjörðum og litu víða um til þess að sjá reyk eða nokkurn svip af því að landið væri byggt og sáu þeir það ekki.

Þeir fóru aftur til Færeyja um haustið; ok er þeir fóru af landi, féll mikill snjór á fjöll, ok kölluðu þeir landið Snæland. Þeir lofuðu landið mikið.

Það heitir nú Reyðarfjall á Austfjörðum þaðan sem þeir komu. Svo sagði Sæmundur prestur fróði.

Einn maður hét Garðar Svavarsson, ættaður úr Svíþjóð; Hann byrjaði að leita á Snæland að tilvísun móður sinnar. Lenti austan við Austurhorn; Svo það var höfn. Garðar sigldi um landið vitandi að það væri eyþjóð. Hann vetraði fyrir norðan á Húsavík á Skjálfanda og byggði þar hús.

Um vorið, þegar hann var tilbúinn til sjós, var við hann skilinn maður á báti sem hét Náttfari, ambátt og ambátt. Hann reisti því byggingu sem heitir Náttfaravík.

Garðar fór þá til Noregs og lofaði landið mjög. Hann var faðir Unu, föður Hróars tunggoða. Upp frá því hét jörðin Garðarshólmur og var þá skógur milli fjalls og strandar.

Þáttur 2

Flóki Vilgerðarson var karlmannsnafn; hann var víkingr mikill; hann fór að leita að Garðarshólmi og sigldi þaðan undir nafni Flókavarða; þar sem Hörðaland og Rogaland mætast. Fyrst fór hann til Hjaltlands og settist þar að í Flókavogi; þar týndist Geirhildur dóttir hans í Geirhildarvatni.

Með Flóka á skipinu var bóndi er Þórólfur hét, annar Herjólfur. Faxi hét sunnlendingur sem var þar á skipi.

Flóki hafði kastað þremur krákum í sjóinn með sér, og þegar hann hafði sleppt þeirri fyrstu, gekk Flóki aftur til stafsins; önnur vík í loftinu og aftur til skips; Þriðja víkin fór fram um það bil mílu í þá átt sem þeir fundu land. Þeir komu austur fyrir Hornið og sigldu suður í land.

En er þeir sigldu vestur um Reykjanes og enduðu í firðinum að sjá Snæfellsnes, þá mælti Faxi: „Það mun vera mikið land sem vér finnum; hér eru miklir fossar.“

Svo heitir það Faxaóss.

Flóki sigldi vestur Breiðafjörð og lenti þar, sem heitir Vatnsfjörður á Barðaströnd. Fjörðurinn var því fullur af villibráðum og fengu þeir ekki hey og dó allt féð um veturinn. Vorið var mjög kalt. Þá gekk Flóki upp hátt fjall og sá fjörð fullan af hafís ofan við norðurfjöll; þess vegna kölluðu þeir landið Ísland, eins og það hefur þekkst síðan.

Flókisfólkið skipulagði sumarfrí og lauk því rétt fyrir vetur. Þeir bitu ekki fyrir Reykjanesi og skildi skipið frá þeim og þar Herjólfur; Hann tók það sem nú heitir Herjólfshöfn. Það var harður vetur í Borgarfirði og fundu þeir Herjólf. Þeir sigldu til Noregs um sumarið eftir.

Og er fólk spurði um landið, þá hleypti Flóki henni í gegn, en Herjólfur sagði gott og illt í landinu, en Þórólfur sagði að hella smjöri á hvert strá landsins, því að þeir hefðu fundið það; þess vegna var hann kallaður Þórólfur mõgar.

3. kafli

Björnólfr hét einn maður, en annar Hróaldur; þeir váru synir Hrómundar Gripssonar; Þau yfirgáfu Þelamörk af hernaðarástæðum og settust að í Dalsfirði í Fjörum. Sonur Björnólfs var Örn, faðir Ingólfs og Helga, en sonur Hróalds var Hróðmar, faðir Leifs.

Hálfbræður Ingólfur og Leifur fóru í stríð við syni Atla greifa, Slender of the Gals, Hástein og Herstein og Hólmstein. Það gekk vel hjá þeim og þegar heim var komið mæltu þeir með öðru sumri.

En um veturinn héldu fóstbræður veislu fyrir greifabörnum. Í þessari veislu sór Hólmsteinn að hann skyldi eiga Helgu Arnardóttur eða aðra konu. Mönnum þótti lítið um þessi heitu orðaskipti, en Leifur roðnaði við ásýnd þess, og átti það lítið við Hólmsteininn, sem þeir voru beðnir að skilja við.

4. kafli

Vorið eftir ætluðu fóstbræður að fara í stríð og ætluðu að finna syni Atlasar greifa. Þeir hittust á Hísargafli, og tóku þeir Hólmsteinn-bræður þegar Leif til bardaga. En er þeir deildu dálítið, kom til þeirra hinn aldraði Álmóður Hörða-Kárason, frænda Leifs, og gaf þeim Ingólf. Í þessari bardaga féll Hólmsteinn, en Hersteinn flýði.

Leifur fór því í stríð. En um veturinn eftir kom Hersteinn til Leifs og vildi drepa hana, en þeir fengu upplýsingar um ferð hennar og börðust við hann. Enn var mikil orrosta í gangi og féll Hersteinn þar. Eftir það náðu vinir hans úr Firðarfylki til fóstbræðra. Voru menn þá sendir á fund Atla jarls og Hásteins að bjóða sættir og sömdu þeir um að Leifur skyldu afhenda þeim feðgum eignir sínar.

En þeir hálfbræður byggðu mörg skip sem þeir áttu og fóru að leita að landi því sem Hrafna-Flóki fann og kallaði síðan Ísland. Þeir fundu land og voru á Austfjörðum í Álftafirði í suðri. Suðurlandið þykir þeim betra en það norðlæga. Þeir voru um vetur á túni og fóru síðan aftur til Noregs.

5. kafli

Síðar sparaði Ingólfur fé sitt til Íslandsferðar en Leifur fór í stríð vestur.

Hann réðst inn á Írland og fann þar mörg leirhús. Hann gekk þar inn og var myrkur þar til kviknaði í sverði sem maðurinn hélt á. Leifr drap þenna mann ok tók sverð sitt ok mikit fé; svo hét hann Hjörleifur.

Hjörleifur herjaði víða um Írland og græddi þar mikið fé; þar tók hann tíu þræla, er hétu: Dufthákur og Geirröður, Skjaldbjörn, Halldór og Drafdittur; ekki getið frekar. En eftir það fór Hjörleifur til Noregs og fann þar fósturbróður sinn Ingólf. Hann hafði þá þegar átt Helgu Arnardóttur, systur Ingólfs.

Þann vetur þurfti Ingólfur mikið að blóta og leitaði að álögum fyrir tengdafjölskyldu sína, en Hjörleifur vildi aldrei sverja. Ingólfur sendi erindið til Íslands.

Upp frá því bjó hver mágur sinn bát til Íslandsferðar; Hjörleifur hafði herfang sitt á skipi og Ingólfur fé lagsins og sigldu þeir þegar búnir voru.

6. kafli

Einhvern tíma, þegar Ingólfur voru að byggja eyjuna, hafði Haraldur Harfagri verið Noregskonungur í tólf ár; svo frá upphafi þessa heims eru liðnir sex þúsund vetur og sjö tígrisdýr og þrír vetur, en frá holdgun Drottins átta hundruð (ár) og sjö tígrisdýr og fjögur ár.

Þeir voru saman þar til þeir sáu Ísland; skildu þá leiðir við þá.

Svo þegar Ingólfur sá Eyjuna, kastaði hann sínum Fornu súlum í sjóinn að eilífu; lét hann þar reisa, er súlurnar náðu á ströndina.

Ingólfur lagði þar undir sig land, sem nú heitir Ingólfshöfn, en Hjörleifur fór vestur að finna land og fékk lítið vatn. Þá komu írsku þrælarnir með þá hugmynd að hnoða hveiti og smjör og kölluðu það þorstalaust; þeir kölluðu það neikvæða þakið. En þegar því var lokið, rigndi mikið og komu þeir með vatn í tjöld sín. En þegar þakið á Minn tók að halla, var henni varpað fyrir borð og skolað á land, þar sem hún heitir nú Minnþakseyri.

Hjörleifur lenti á Hjörleifshöfða og var þá fjörður og jörðin fyrir framan nesið. Hjörleifur lét gera þar tvo skála, annan átján faðma langan en hinn nítján. Þar sat Hjörleifur á vetrum.

En um vorið vildi hann sá; Hann átti uxa og lét þrælana fá arðinn.

En þegar þeir Hjörleifur voru að halda veislu, hugðist Dufthákur, að þeir myndu drepa uxann og segja, að skógarbjörn hefði drepið hann, en ráðast síðan á Hjörleif, er þeir leituðu bjarnarins.

Eftir það sögðu þeir Hjörleifi frá því. Og er þeir fóru að finna björninn og dreifðust um skóginn, réðust þrælarnir á þá alla og drápu þá alla, svo marga sem þeir voru. Þeir stranduðu með konur sínar, eigur og bátinn. Þrælarnir fóru til eyjanna sem þeir sáu í sjónum fyrir sunnan og dvöldu þar um hríð.

Vífill og Karli hétu þrælar Ingólfs. Hann sendi síðan vestur um haf til að leita að áberandi stoðum þess. En er þeir komu að Hjörleifshöfða fundu þeir Hjörleif látinn. Síðan sneru þeir aftur og sögðu Ingólfi tíðindin; honum leið illa um dráp Hjörleifs.

7. kafli

Eftir það fór Ingólfur vestur á Hjörleifshöfða og er hann sá Hjörleif dauðann sagði hann: „Hér er dálítið fyrir góðan dreng, því að þræla skal drepa, og skal ég sjá hver það er, ef hann vill ekki bölva. " gröf Hjörleifs og sá um skip hans og gripi.

Ingólfur fór þá upp á nesið og sá eyjar í sjónum fyrir sunnan; kom honum í hug, að þeir hlytu að hafa farið fótgangandi, því báturinn var farinn; Þeir leituðu að þrælunum og fundu þá þar sem heitir Eið í eyjunum. Þau voru að borða þegar Ingólfur kom. Þeir reiddust og hlupu hvor til hliðar. Ingólfur drap þá alla. Það er kallað Dufthákskor þar sem hann lést. En þeir hlupu að steini þar sem þeim hefur verið kennt síðan. Vestmannaeyjar hétu svo vegna þess að þrælar voru drepnir fyrir að vera vestrænir.

Ingólfar höfðu með sér konur hinna látnu; fóru þeir því aftur á Hjörleifshöfða; Ingólfur var þar annan vetur. En sumarið eftir fór hann vestur um haf. Það var þriðji veturinn undir Ingólfsfelli fyrir vestan Ölfusá.

Það var þá sem þeir fundu Vifill og Karli, afburðastólpa sína, í Arnarhvoli undir auðninni.

8. kafli

Um vorið gekk Ingólfur á heiðina; hann festi bústað sinn þar sem hinar ágætu súlur hans höfðu lent; bjó í Reykjarvik; enn eru antigusis súlur í eldhúsinu. En Ingólfur nam land milli Ölfusár og Hvalfjarðar fyrir utan Brynjudalsá, milli Öxarár og alls nessins.

Þá mælti Karli: "Við eigum erfitt í góðu svæðunum ef við ætlum að byggja utan þeirra."

Hann hvarf og vinnukonan með honum.

Vífli leysti Ingólf og reisti hann á Vífilstofunni; Vífilsfell er við hann nefnt; hann bjó þar lengi, varð snjall maður.

Ingólfur lét gera skála á Skálafelli; þaðan sá hann reyk í Ölfusvatni og fann þar Karlu.

9. kafli

Ingólfur var frægastur allra landnámsmanna því hann kom hingað til óbyggðra landa og byggði fyrstur landið; Aðrir nýlendubúar fylgdu í kjölfarið.

Ingólfur átti Hallveigu fróðadóttur, systur Lofts hins gamla; Sonur hans var Þorsteinn, sem setti þing á Kjalarnesi áður en alþingi var sett.

Sonur Þorsteins, Þorkell món, var dómari, einn af beztu heiðingjum sem vitað er um. Hann lét bera sig burt í dauðlegum kvölum af sólargeislum og faldi sig í höndum guðsins sem skapaði sólina; hann lifði eins hreint og bezt menntaðir kristnir menn. Sonur þeirra var Þormóður, sem var guð allra hersveita þegar kristni kom til Íslands. Hans son var Hamall, faðir Más og Þormóðar og Torfu.

10. kafli

Björn Buna era el nombre de Hersir Dechtur na Noruega, dem Sohn von Veðrar-Grím Hersir aus Sogn; La madre de Grím era Hervör, Tochter von Þorgerðar Eylaugsdóttir Hersis aus Sogn.

Nær allt stórfólkið kom til Íslands frá Birni; hann átti Velaugu. Þau eignuðust þrjú börn; einn var flatnefnaður Ketill, annar Hrappur, þriðji Helgi; þeir voru góðir menn, og er margt sagt um afkomendur þeirra í þessari bók.

Þórður skeggi se trata de Männername; er guerra der Sohn von Hrapp Bjarnarsonar bunu. Þórður casou-se com Vilborga Ósvaldsdóttir; Der Name ihrer Tochter era Helga; Ketilbjörn der Alte hatte sie.

Þórður fór til Íslands og lagði að ráði Ingólfs undir sig land í landnámi sínu milli Úlfarsár og Leiruvogs; Hann bjó á Skeggastöðum. Margir merkir menn komu af Þórði til Íslands.

11. kafli

Maður hét salur óguðlegra; Hann var sonur Helga Godlauss. Feðgar vildu ekki blóta og trúðu á mátt þeirra.

Hallur foi para a Islândia e tomou terras com Ingólfs Rat von Leiruvogur para Mógilsár. O filho de Hall fue Helgi, que se casó con Úriði Ketilbjarnardóttir; Su hijo fue Þórður em Álfsnes, quien se casó con Gudnýja Hrafnkelsdóttir. Salón morava em Múla.

Haraldur ljóshærði barðist fyrir vestan yfir hafið, sem ritað er í sögu hans. Hann lagði undir sig allar eyjar frá suðri til vesturs sem enginn hefur lagt undir sig síðan.

En er það hélt vestur, réðust víkingar, Skotar og Írar ​​á eyjarnar og herjuðu og rændu víða.

Og er Haraldur konungur spurði þá sendi hann Ketil flatnef Bjarnar bunuson vestur til að ná eyjunum aftur. Ketill átti Yngvilda dóttur Ketils Hringaríkisaldr; Börn hans voru Björn austmaður og Helgi Bjöla. Auður ríka og Þórunn horn voru dætur hans.

Ketill fór vestur, en skildi eftir Björn son sinn; Hann lagði undir sig allar suðlægar eyjar og varð höfðingi þeirra, en virti konunginn ekki eins og til var ætlast. Þá gerði konungur eign sína upptækan og eyddi Birni syni sínum.

Helgi bjóla, sonur Ketils Flachnase, fór til Íslands frá Suðureyjum. Hann var með Ingólfi hinn fyrsta vetur, og með ráði hans nam Kjalarnes allt milli Mógilsár og Mýdalsár; Ég bjó í Hoffinu. Þeirra son var Víga-Hrappur og Kollsveinn, faðir Eyvindar Hjalta, föður Kollsveins, föður Þorgerðar, móður Þóru, móður Ögmundar, föður Jóns biskups hins helga.

12. kafli

Hrappur Bjarnarson Bunu hét Örlygur; Hann var gerður að biskupi (Saint) Patrick á Suðureyjum. (Hann) vildi fara til Íslands og bað biskup gæta sér. Biskup skipaði kirkjuvið og járnklukku og þingsal og vígða jörð undir hornstafana. Biskup bað hann þar land nema hann sæi tvö fjöll úr sjó og byggði undir suðurfjallinu og hefði dal á báðum fjöllum; hann skyldi setjast þar að og byggja þar kirkju og vígja heilögu Columba.

Á skipinu með Örlygi var maður að nafni Kollur, fósturbróðir hans, annar Þórólfur Spar, þriðji Þorbjörn Talkni og bróðir hans Þorbjörn Skime; Þau voru börn Böðvars hnatthauskúpu.

Örlygur fóru á sjóinn og áttu erfitt og vissu ekki hvert þeir ætluðu; Svo sór biskup í Örlygi, Patrekur, að taka land fyrir sér og nefna stað eftir honum þar sem hann nam land. Þeir fóru þaðan litlu áður en þeir sáu land og komust vestur fyrir landið. Þeir tóku þar það sem kallað er Örlygshöfn en kölluðu inn fjörðinn Patreksfjörð. Voru þeir þar um veturinn, en um vorið bjó Örlygur skip sitt; en hásæti þeirra nam þar jörð, sem skyld mun vera.

Örlygur sigldi vestur fyrir Bárð; en er hann kom í fjörðinn fyrir sunnan Snæfellsjökul sá hann tvö fjöll og dali hvorum megin. Þar kenndi hann landinu sem hann var sendur til.

Fór hann því á suðurfjallið, sem var Kjalarnes, og hafði þar áður búið Helgi bróðir hans.

Örlygur var með Helga fyrsta veturinn, en um vorið nam hann að ráði Helga land frá Mógilsá fyrir Ósvíf(ur)slækjar og bjó í Esjubergi. Hann lét gera þar kirkju, sem mælt var.

Örlygur átti mörg börn; þeirra son var Valþjófur faðir Valbrands, föður Torfu, annar faðir Geirmundar Halldóru, móður Þorleifs, er Esjuberg eru frá. Óheppilegir frændur trúðu á Columba.

Dóttir Örlygs hins gamla var Vélaug, er ól Gunnlaug ormstungu, son Hrómundar í Þverárhlíð; þeirra dóttir var Úríður dylla, móðir Illuga svarta á Gilsbakka.

13. kafli

Svartkell hét maður frá Katne; Hann nam land milli Mýdalsár milli (og) Eilífsdalsár og bjó fyrst á Kidjafelli og síðar á Eyri.

Sonur hans var Þorkell, faðir Glúms, sem bað fyrir krossinum: "Gott fyrir gamla, gott fyrir gamla." Hann var faðir Þórarins, föður Glúms.

Valþíöfur son Örlygs eldra af Esjubergi nam alla Kjós og bjó í Meðalfelli; Valdjóflingar eru afkomendur hans. Signý var dóttir hans, móður Gnúps, föður Birnings, föður Gnúps, Eiríks, föður Grænlandsbiskups.

kafli 14

Hvamm-Þórir ocupa la terraza entre Laxár y Fossár y morava em Hvamm.

Þórir ræddi við Ref gamla um kú eina sem Brynja hét; dalurinn ber nafn hans. Hún fór með fjóra tugi nauta og þeir fóru allir frá henni. Refur og Þórir börðust á Þórishóli; þar féll Þórir og átta menn hans.

Þorsteinn son Sölmundar Þórólfssonar mðar nam land milli Botnsár og Fossár allt í Brynjudal. Hann átti Þorbjörgu kötlu, dóttur Helgu skarfs; þeirra son var Refur eldri, er Bryndælar eru komnir frá.

Nú eru taldir þeir menn er bjuggu fyrir vestan hann í Ingólfsbyggð.

Einn maður hét Ávangur, írskur að ætt; hann byggði hann fyrst í Botni.

Þar var skógur svo mikill að hann gerði úr honum sjóskip.

O segundo filho foi Þorleifur, padre de Þuriðar, que se casó con Þormóður Þjóstarsson y Álftanes e Iðunnar Molda-Gnúpsdóttir. O filho de Þormóðar era Börkur, pai de Þórðar, pai de Auðun em Brautarholt.

Kolgrímur eldri, sonur Hrólfs hersi, nam land frá Botnsá til Kalmansár og bjó í Ferstiklu.

Hann átti Gunnvar dóttur Hróðgeirs hins fróða. Börn þeirra voru Þórhalli, faðir Kolgríms, föður Steins, föður Kvistar, er Kvistlingar eru komnir frá. Bergþóra var dóttir Kolgríms hins gamla, er hafði athvarf í Brynjudal.

15. kafli

Tveir bræður námu Akranes milli Kalmansár og Aurriðaár; annar hét Þormóður; hann átti land fyrir sunnan Reyna og bjó í Hólmi. Hann var faðir Bersa og Þorlaugar, móður Tungu-Odda.

Ketill átti Akranes að vestan og Akrafell að norðan til Aurriðaár. Hans son var Jörundur kristinn er bjó í Görðum; þá var kallað Jörundarholt. Jörundur var faðir Klepps, föður Einars, föður Narfa og föður Hávars, föður Þorgeirs.

16. kafli

Maður hét Ásólfur. Hann var frændi Jörundar í Gorði; Hann fór austur á Osum. Hann var góður kristinn og vildi ekki hafa neitt með heiðingja að gera og hann vildi ekki taka af þeim mat.

Undir Eyjafjöllum var byggður skáli, þar sem hann heitir nú Ásólfsskála, hinn austasti; fann engan mann. Þá spurði fólkið hvað hann ætti að borða og sáu menn í skálanum marga fiska. En þegar menn gengu að læknum, sem rann nálægt skálanum, var hann fullur af fiski, svo menn hugðust aldrei hafa séð slíkt kraftaverk. En þegar íbúar hreppsins urðu þess varir, ráku þeir hann út og vildu ekki veita honum slíkan munað. Síðan flutti Ásólfur búsetu sína í Miðskála og dvaldist þar. Þá var allur fiskur í læknum sem fólk þurfti að veiða horfinn. En þegar við komum að Ásólfi féll foss fullur af fiski við skálann hans. Svo það var brotið. Síðan fór hann í vestasta Ásólfsskálann og gekk sömu leið. En er hann fór þaðan, fór hann á fund Jörundar frænda síns og bauð Ásólfi til vistar hjá sér; en hún vildi ekki vera með öðrum mönnum.

Þá lét Jörundur gera sér hús í Hólmi á Innlandi og færði hann þangað til að fæða og var hann þar meðan hann lifði og var þar jarðaður. Þar er nú kirkja, þannig er hans háttur, og er hann kallaður hinn heilagi maður.

kafli 17

Beigan hét maður sem bjó í landnámi Ketils frá Berjadalsá að Aurriðaár og við Beigansstaði.

Fiður der reiche Halldórsson Högnasonar, que tomou terras ao sul de Laxá e depois de Kalmansár e viveu em Miðfell; Sus hijos fueron Þorgeir, Vater de Jóstein, Vater de Þórun, Mutter de Guðrún, Mutter de Sæmund, Vater de Bischof Brand.

Hafnar-Ormur nam Ländereien um Melahvervi eptir Aurriðaár og Laxár og eptir Andakílsár og bjó í Höfnum; þeirra son var Þorgeir der Enthauptete, faðir Þórunnar, móður Þórunnar, móður Jósteins, föður Sigurðar, föður Bjarnhéðins.

Þorgeirr dauði var hirðmaður Hákonar konungs í Aðalsteinfóstra; fékk hann sár á kinn frá Fitju og gott orð.

Tveir bræður bjuggu í landnámi Finns og Orms, Hróðgeir fróði í Saurbæ og Oddgeir á Leirá: en Finnur og Ormur keyptu það brotið af því að þeim þótti þar þröngt.

Die Hróðgeir-Brüder verminten dann Land in Flóa, Hraungerðingahrepp; Hróðgeir viveu en Hraungerði y Oddgeir en Oddgeirshólum; Er hatte eine Tochter Ketil Gufu.

kafli 18

Maður hét Úlfur, sonur Brunda-Bjálfs og Hallberu, dóttir Úlfs hins reiðilega á Hrafnistu. Þulf átti Salbjörgu, dóttur Berðlu-Káru; hann kallaði sig Næturúlf. Þórólfur og Skalla-Grímur voru synir hans.

Haraldur konungur hárfagri drap Þórólf norðan við Álöst í Sandnesi fyrir róg Hildiríðarssonar; Þessu vildi Haraldur konungur ekki bæta.

Þá gerðu þeir Grímur og Kveld-Úlfur kaupskip og fóru til Íslands því þar höfðu þeir ráðfært sig við Ingólf vin sinn. Þeir lögðu til sjós í Sólund. Þar tóku þeir Knár, er Haraldur konungur hafði tekið fyrir Þórólf, þá er menn hans voru nýkomnir af Englandi, og drápu þeir þar Hallvarð Hárddfara og Sigtrygg Snarfara, er æstu hann. Þar drápu þeir hjörtu og syni Guttorms Sigurðarsonar, konungsbræðra, og alla skipverja hans, nema tveir menn, sem konungi höfðu tíðindin sögð. Hver þeirra byggði tvö skip fyrir Ísland og þrjátíu manna hvert; Kveld-Úlf leikstýrði því sem síðar barst.

Grímur, Háleyski Þórisson, Gunnlaugsson, Hrólfsson, arftaki Ketilssonar, var varðmaður með Kveld-Úlfi á skipi sem hann stýrði. Þú vissir alltaf um sjóinn.

Og þegar ofviðri var á sjónum, tók Næturúlfur storminn. Hann bað um að kista yrði gerð fyrir lík hans þegar hann deyði og bað þá Grím segja syni sínum að ef hægt væri að setjast að á Íslandi skammt frá þar sem kista hans myndi lenda. Eftir það lést Kveld-Úlfur og var skotinn fyrir kistu sína.

Þeir Grímur fóru suður og skullu land, því að þeir báðu Ingólf byggja sunnan í landinu. Þeir sigldu vestur af Reykjanesi og fóru þar inn í fjörðinn. Hann skildi hana frá þeim svo enginn vissi af hinum. Þeir sigldu inn fjörðinn með Grími háa þar til þeir voru komnir út um allt og lögðu þá akkeri. En þegar éljagangur var, þá fóru þeir einir að ósi og þaðan fluttu þeir seglskútuna; þessi á heitir nú Gufa. Þar fluttu þeir fanga sína á land.

En við landrannsóknir villtust þeir skammt frá skipinu áður en þeir fundu kistu Kveld-Úlfs á floti í víkinni; Þeir báru þaðan til nessins og hrúguðu því upp á klettana.

kafli 19

Þar kom Skalla-Grímur á land, sem nú heitir Knarrarnes á Mýrum. Hann kannaði því landið, og voru mýrar og víðiskógar mikið á milli fjalls og strandar.

En er þeir gengu inn fjörðinn, komu þeir á nes eitt, þar sem þeir fundu álftir; þeir kölluðu hann Álftanes.

Þeim létti ekki fyrr en þeir fundu Grím hinn háa; Þeir sögðu Grími allar ferðir sínar og þau orð sem Kveld-Úlfur hafði sent Grími syni sínum. Skalla-Grímur fór að athuga, hvar kistan hefði fallið; Honum datt í hug, að þar mundi gott vera skammt undan.

Skalla-Grímur var þar á vetrum er hann kom af sjó og kannaði síðan allt landið. Hann nam land fyrir utan Selalon og ofanverðan Borgarhraun og sunnan Hafnarfjalla, hérað jafnbreitt og lækirnir sem til sjávar liggja. Hann byggði borg við víkina þar sem kista Kveld-Úlfs lenti og nefndi Borg og nefndi síðan fjörðinn Borgarfjörð. Hann lét þá landið af hendi til félaga sinna, og hernámu margir menn landið síðar með ráði hans.

Skalla-Grímur gab Grím dem Háleysian Land südlich des Fjords zwischen Andakílsár und Grímsár; Eu moro em Hvanneyri. Þulf era o nome de seu filho, Vater em Geitlandi de Hrólf.

Þorbjörn der Schwarze se trata de Männername; er kaufte Land bei Hafnar-Ormi von Selaeyri bis Fossár; é lebte auf Skeljabrekka. O segundo hijo de Þorvarður, der Þóruna, die Tochter von Þorbjarnar aus Arnarholt, casado; Ihre Söhne waren Þórarin der Blinde und Þorgil der Orráskáld, que estava com Óláf Quaran em Dyflin.

Skorri gufuskip Ketils kom upp á yfirborðið Skorradal og dó hann þar.

Björn Gullberi bjó í Reykjardal fyrir sunnan og bjó á Gullberastöðum. Grímkell son hans var guð í Bláskógi; átti Signýju Valbrandsdóttur Valþjófssonar; Sonur hans var Hörður, sem var fyrir Hólmsmenn. Björn gullbjörn átti Ljótnu, systur Kolgríms gamla. Svarthöfði á Reyðarfelli var annar sonur hans. átti Úriði Tongu-Oddsdóttur, dóttur Þórdísar, er átti Guðlaugu ríka. Þjóstólfur var þriðji sonur Bjarnar, fjórði Geirmundur.

Þorgeir meldún landet dann ganz em Birn oberbeh von Grímsá; é lebte em Tungufelli. É casado con Geirbjörga, Tochter von Bálk aus Hrútafjörður; ihr Sohn Véleifur der Alte.

Flóki, þræll Ketils gufu, lagði undir sig Flókadal og var þar drepinn.

20. kafli

Óleif Hilta hét aðalsmaður; Hann fór með skipi sínu til Borgarfjarðar og var hinn fyrsta vetur í Skalla-Grím. Hann nam land að ráði Skalla-Gríms milli Grímsár og Geirsár og bjó á Varmalæk. Börn þeirra voru Ragi í Laugardal og Þórarinn dómari, er átti Þórdísi, dóttur Ólafs Feilans, dóttur hans Vigdísar, er átti Steinn Þorfinnsson. Son Rögu var Guðthormur, faðir Gunnvars, móður Þornýjar, móður Þorláks, föður Rúnólfs, föður Þorláks biskups.

Ketill sefur og Geir sonur hans kom til Íslands og var í Skalla-Grími hinn fyrsta vetur; þá átti Geir Þórunnar, dóttur Skalla-Gríms.

Um vorið eftir sendi Grímur þá á land og fóru þeir upp úr Flókadalsá til Reykjadalsár og fluttu þá í Rauðsgil og Flókadal um allar brekkur. Ketell bjó í Þrándarholti; Blundsvatn er við hann nefnt, þar bjó hann síðan.

Geir, sonur hans ríkur, bjó í Geirshlíð, en átti annað bú hjá Reykjav hinum efer; þeirra börn voru Þorgeir blúndur og Blund-Ketill og Svarðkell á Eyri. Dóttir Geirs var Bergdís, en sonur hennar átti Gnúpur Flókason í Hrísum; af þessari ætt var Þóroddur Hrísablund.

Önund Breidskegg era hijo de Úlfar Úlfsson Fitjumskegg, Þórisson von Hlammanda. Önund nahm die Sprache aller zwischen Hvítár und Reykjadalsár und lebte in Breiðabólstad: Er Marriageete Geirlauga, Tochter von Þormóðar á Akranes, Schwester von Bersa; Ihr sohn era Tongu-Oddur y el nombre ihrer Tochter era Þórodda. Torfi, filho de Valbrand Valþjófsson, Örlygsson aus Esjuberg, bekam sie, und die Hälfte von Breiðabólstaður und Hálsaland seguiu ihr von zu Hause aus. Er gab Signýja seiner Schwester Signýjarstaði, und sie lebte dort.

Torfi drap alls tólf menn Kropps, og var fyrst og fremst ábyrgur fyrir því að drepa Hólmsmenn, og var með Hellisfitj og Illuga svarta og guðinum Sturlu þegar átján Hellismar voru drepnir þar, en þeir brenndu Auðun Smiðkelsson á Þorvardsstöðum. Sonur Torfu var Þorkell á Skáney.

Tungu-Oddur hatte Jóruna Helgadottir; Sus hijos fueron Þorvaldur, que dirigía Feuer von Blund-Ketil, y Þóroddur, que se casó con Jófríði Gunnarsdóttir, y su hija Húngerður, que se casó con Svertingur Hafur-Bjarnarson. Tochter (guerra) de Tongu-Odd Úriður, die (hatte Svarthöfði, und Jófríður, die) Þorfinnur Sel-Þórisson hatte, und Hallgerður, die Hallbjörn hatte, Sohn von Odd aus Kidjaberg. Kjölvör era la hermana de Tongu-Odd, que vivía en Kjölvarstaðir, la madre de Þorleifar, la madre de Þuríd, su madre Gunnhildar, o Koli hatte, e Glúm, o pai de Þórarin, o pai de Glúm a Vatnlausa.

kafli 21

Rauður hét maður er nam land (að sunnan) frá Rauðsgili til Gilja og bjó í Rauðsgili; þeirra synir voru Úlfur á Úlfsstöðum og Auður á Auðsstöðum norðan árinnar þar sem Hörður bjó. Hér hefst saga Harðar Grímkelssonar og Geirs.

Grímur hét maður, sem lagði undir sig löndin fyrir sunnan Gilju allt til Grímsgils og bjó við Grímsgil; þeirra börn voru Þorgils Augastaða auga og Hrani á Hranastöðum, faðir Gríms, er Stafngrímur var kallaður. Hann bjó á Staffngrímsstöðum; það heita nú Sigmundarstaðir. Þar fyrir norðan Hvítá, á sjálfri ánni, er hæð hans; þar vógu þeir.

Kornmúlinn Þorkell nam Ási suður frá Kollslæk í Deildargil og bjó í Ási. Sonur þeirra var Þorbergur kornamuli, er átti Álafu elliðskjöld, dóttur Ófeigs og Ásgerðar, systur Þorgeis gollna. Börn þeirra voru Eysteinn og Hafþóra, gift Eiði Skeggjasyni, þá búsett á Ási. Þar lést Miðfjarðar-Skeggi og er gröf hennar undir garði þar. Annar sonur Skeggja var Kollur, er bjó á Kollslæk. Synir Eiðs (voru) Eysteinn og Illugi.

Úlfur, son Gríms hins háleyska og Svanlaugar, Þormóðardóttur á Akranesi, systur Bersa, hélt land milli Hvítár og suðurjökla og bjó í Geitlandi.

Hans synir voru Hrólfur hinn ríki, faðir Halldóru, er átti Gissur hvíti, dóttir hans Vilborg, er átti Hjalta Skeggjason.

O segundo filho foi Hróaldur, pai de Hrólf dem Jüngeren, der Úriði Valþjófsdóttir, filho de Örlyg dem Älteren, casado; Ihre Kinder waren Kjallakur em Lund em Syðradal, Koll's Vater, Bergthór's Vater. Otro fue Sölvi en Geitlandi, Vater de Þórðar en Reykjaholt, Vater de Sölva, Vater de Þórðar, Vater de Magnús, Vater de Þórðar, Vater de Helga, Mutter de Guðnýjar, Mutter de Sturluson.

Þriðji sonur Hrólfs var Illugi rauði, er fyrst bjó á Hraunsási; Hann átti þá Sigríði dóttur Þórarins hins vonda, systur Músa-Bölverks. Illugi gaf Bölverki þetta aðsetur, en Illugi flutti síðar að Hofstöðum í Reykjadal því Geitlendingar ætluðu að reisa hálft hof í Tungu-Odda. Síðar bjó Illugi á Hólmi innan Akraness því hann keypti land og konur og allt af Hólm-Starr. Þá tók Illugi Jórunnar dóttur Þormóðar Þjóstarssonar með Álftanesi, en Sigríður hengdi sig í hofinu því hún vildi eigi lausnargjaldið.

Hrólfur yngri gaf dóttur sína Þorlaugu gyðju handa Odda Ýrarsyni. Því fór Hrólfur vestur að Ballará og bjó þar lengi og var kallaður Hrólfur a Ballará.

ANNAÐUR HLUTI

kafli 22

Það er byggð á Vestfjörðum þar sem margir stórmenni hafa sest að.

Einn maður hét Kalman, frá Suður-Svíþjóð; Hann fór til Íslands og kom í Hvalfjörð og sat með Kalmansá. Tveir synir hans drukknuðu þar í Hvalfirði. En svo lenti hann vestur milli Hvítár og Fljóta, alla Kalmanstungu, og svo allt austur undir jöklana þar sem grasið óx og bjó á Kalmanstungu. Hann drukknaði við Hvítá þegar hann flutti suður í hrauninu til að finna friðland sitt og er haugur hans við Hvítárbakka að sunnan. Sonur þeirra var guðinn Sturla, sem bjó á Sturlustöðum undir Tungufelli fyrir ofan Skáldskelmisdal, en bjó síðar í Kalmanstungu.

Sonur hans var Bjarni, sem ræddi litlu tunguna við Hrólf yngri og syni hans; þá sór Bjarni að taka kristni; Síðan opnaði Hvítá farveginn sem hún fellur nú í. Svo eignaðist Bjarni Tunguna litlu og um Grind og Sölmundarhöfða.

Bróðir Kalmans hét Kylan; hann bjó fyrir neðan Kollshamar. Sonur hans var Kári, er þrætti um uxa við Karla Konálsson á Karlastöðum, leysingja Hrólfs á Geitlandi, og reyndist Karli eiga einn. Þá tók Kári þræl sinn til að drepa Karla. Þrællinn sýndi sig sem kind og hljóp suður í gegnum hraunið. Maður sat á þreskivelli; þrællinn veitti honum banvænt högg. Kári drap því þrælinn. Þjóðólfur Karlsson drap Kýlan Kárason á Kýlanshólmi. Því var Þjóðólfur Kári brenndur í því, þar sem nú heitir Brenna.

Bjarni Sturluson var skírður og bjó á Bjarnastöðum í Tungunni litla og lét gera þar kirkju.

Las narices de Thrándur son sobre belo Männername, Vater de Þorstein, der Lofthæna, die Tochter von Arinbjarnar Hersis aus Fjörður, casado. Una hermana de Lofthæna era Arnthrúður, die Þórir hersir Hróaldsson casado; ihr Sohn Arinbjörn es ihr Herr. Ihre Mutter, Arnþrúðar, fue Ástríður slækidrengur, Tochter des Braga-Dichters und Lofthæna, Tochter von Erps dem Lutanda. Der Son von Þorstein und Lofthæna fue Hrosskell, der Jóreid Ölvisdóttir, den Son von Möttul Finnakonung, casado; O nome de seu filho era Hallkell.

Hróskell fór til Íslands og kom til Grunnafjarðar; fyrst bjó hann á Akranesi; svo deildu þeir Ketill bræður við hann. Hann nam þá Hvítársíð milli Kjarrá og Fljóta. hann bjó á Hallkelsstöðum og Hallkell, sonur hans eftir hann, og átti Þuríði dyllu, dóttur Gunnlaugar í Þverárhlíð og Vélaugar Örlygsdóttur á Esjubergi.

Hrosskell deu terras a Þorvard, pai de Smiðkel, pai de Þóarin y Auðun, que governou os Hellismos; Ele morava em Þorvardsstaðir and era dono de toda Fljótsdal with Fljót.

Hróskell lendir á Síðu skipverjum Þorgauts; bjó á Þorgautstöðum; synir hennar voru tveir gíslar.

Börn Hallkels og Úriðar voru Þórarinn og Finnvarður, Tindur og Illugi svarti og Gríma, er Þorgils Arason átti. Þórarinn vó Músa-Bölverk er hann bjó á Hraunsási; svo reisti hann þar virki og veitti Hvítá um Ásinn, en áður féll hún um Melrakkadal. Illugi og Tindur fóru með Bölverk til vígisins.

kafla 23

Ásbjörn, der wohlhabende Harðarson, comprou terras ao sul de Kjarrá, von Slegjulæk bis Hnitbjargi; está morando en Ásbjarnarstadir. É heriatete Þorbjörga, Tochter von Miðfjarðar-Skegg; Su hija era Ingibjörg, que se casó con Illugi den Schwarzen.

Örnólfur hét maður sem bjó í Örnólfsdal og Kjarradal norðan við Hnitbjargi.

Ketill Blundur keypti land hjá Örnólfi, allt fyrir neðan Klif, og bjó í Örnólfsdal. Örnólfur byggði þá bæ í Kjarradal, sem nú heitir Örnólfsstaðir. Ofan við Klif heitir Kjarradalur af því að lynglendi og smáholt voru milli Kjarrá (og) Þverár, svo ekki mátti byggja þar. Blund-Ketill var mikill auðmaður; Hann lét höggva marga skóga og byggja.

Hrómundur era hermano de Grím dem Großen, hijo de Þóris Gunnlaugsson, Hrólfsson, más tarde Ketilsson. Hrómund trey o segundo navio para Hvítá. er nahm Þverárdal y Þverárhlíð atrás de Hallarmúl y até Þverár; é lebte em Hrómundarstaðir; es heißt jetzt Karlsbrekka. Y su segundo hijo fue Gunnlaugur Ormstunga, que vivía en Gunnlaugsstadir al sur de Þverá. Er hatte Vélaugu, das frühr geschrieben wurde.

Hrómundar hét Högni skipstjóri; bjó á Högnastöðum; hans son var Helgi í Helgavatni, faðir goða Arngríms, er var í eldi Blund-Ketils. Högni var bróðir Finns hins ríka.

Ísleifur e Ísröður, dois irmãos, verminten Land von Sleggjulæk entre Örnólfdalsár y Hvítár, das nördliche bis Rauðalækjar und das südliche bis Hörðahól. Ísleifur vivia em Ísleifsstaðir e Ísröður em Ísröðarstaðir e tinha terras no sul perto de Hvítá; foi o Vater von Þorbjarn, o Vater von Ljótá Veggjum, que caiu em Heiðarvígi.

Ásgeir hét skipstjóri á Hrómundi er bjó í Hamri upp með ánni frá Helgavatni. Hann átti Hildi Þórð, dóttur Þorvalds Þorgrímssonar bræki; Synir þeirra voru Steinbjörn hinn sterki og voldugi og Þorvarður faðir Mæva er ól Hriflu og Þorsteinn hinn þriðji fjórði Helgi, faðir Þórðar föður Skáld-Helga.

kafli 24

Arnbjörg hét kona; Hann bjó á Arnbjargarlæk. Synir hans voru Eldgrímur, sem bjó á tindi Arnbjargarlækjar á Eldgrímsstað, og Þorgestur, sem hlaut banasár, er hann barðist við Hrana, þar sem það heitir nú Hranafall.

Þórunn hét kona er bjó í Þórunnarholti; hún átti land allt til Víðilækjar og til Þuriði spákonu, systur hennar, sem bjó í Gröf. Þórunnarhylur í Þveru er kenndur við hana og Hamarbyggjar hennar.

Þorbjörn, hijo de Arnbjarnar Óleifsson Langhals, fue irmão de Lýting en Vopnafjörður. Þorbjörn besetzte Stafaholtstunga zwischen Norðurár und Þverár; está morando en Arnarholt; O segundo filho foi Teitur em Stafaholt, pai de Einar.

Þorbjörn blesi tomou terrazas en Norðurárdal al sur de Króki y Hellisdal y vive en Blesastadir. Sein Sohn son Gísli em Melum em Hellisdal; Gíslavötn es nach ihm beannatt. Blesas zweiter Sohn war Þorfinná á Þorfinnsstaðir, Vater von Þorgðar Heidarekkja, Mutter von Þórðar erra, Vater von Þorgðar, Mutter von Helgi ad Lund.

Geirmundur, filho de Gunnbjarnar Gand, ocupó una lengua entre Norðurár y Sandár y vivió en Tonga; seu filho era Brúni, o pai de Þorbjarn ad Steinum, que caiu em Heiðarvígi.

Der alte Örn náði yfir Sanddal og Mjóvadal og svo Norðurárdal frá Krók og Arnarbæli og bjó á Háreksstöðum.

Rauða-Björn hélt Bjarnardal og dalina sem í hann renna og átti bæ fyrir neðan Mælifellsgili og annan í héraðinu sem ritað er.

Karl fór upp í Karlsdal frá Hreðuvatni og bjó undir Karlsfelli; hann lenti allt til Jafnaskarðs fyrir Grím.

Grís und Grímur waren die Namen von Skalla-Gríms Freigelassenen; Er gab ihnen Ländereien oben bei den Bergen, Grís Grísartunga und Grím Grímsdal.

25. kafli

Bersi goðlauss hét maður, sonur Bálks Blæingssonar úr Hrútafirði; Hann huldi og bjó um Langavatnsdal. Systir hans var Geirbjörg, er átti Þorgeir í Tungufelli; þeirra son var Veleifur gamli.

Bersi Godlaus bekam Þórdísar, Tochter von Þórhadd aus Hítardal, und nahm Hólmsland mit; Su hijo fue Arngeir, el padre de Bjarnar Hítdälakappa.

Sigmundur hét undirforingi í Skalla-Grími; hann gaf honum land milli Gljúfurár og Norðurár. Hann bjó við Hauga áður en hann flutti í Munaðarnes; Það er eignað Sigmundarnesi.

Rauða-Björn comprou terras perto de Skalla-Grím entre Gljúfurár e Gufár; Mora perto de Rauða-Bjarnarstaðir acima de Eskiholt. El segundo hijo de Þorkell Schal em Skarði y Helgi em Hvammi y Gunnvaldur, pai de Þorkel, se casó con Helga, filha de Þorgeir em Víðimýri.

Þorbjörn krumur und Þórður beigaldi waren die Namen zweier Brüder; Skalla-Grímur deu-lhes terras fora de von Gufá, e Þorbjörn viveu em Hólum, mientras que Þórður viveu em Beigalda.

Skalla-Grímur murió Þór Þurs und Þorgeir ðirlang und Þorbjörður stang, ihrer Schwester, entlang der Langá im Süden Land; Þórir morava em Úrsstaðir y Þorgeir morava em Jarðlangsstaðir, Þorbjörg em Stangarholt.

Án hét maður, sá er Grímur gaf lönd með Langá milli Háfslækjar; bjó í Anabrekku; þeirra son var Önundur Tsoni, faðir Steinars og Dolla, móður Kormáks.

Þorfinnur grimmur hét merki Þórólfs Skalla-Grímssonar. Honum gaf Skalla-Grímur dóttur sína og lönd handan Langá til Leirulækjar og fjalls; hann bjó hjá Fossi. Dóttir þeirra var Þórdís, móðir Bjarnar Hítdælakappa.

Yngvarr hét maðr, faðir Beru, er átti Skalla-Grím; Grímur gaf honum land milli Leirulækjar og Straumfjarðar; Hann bjó á Álftanesi. Önnur dóttir hans var Þórdís, er Þorgeir ól lamb af Lambastöðum, föður Þórðar, er þrælar hennar brenndu gufu Ketils í því; Sonur Þórðar var Lambi sterki.

Steinólfur hét maður, sem með leyfi Skalla-Gríms gekk upp Hraundal beggja vegna til Grjótár; hann var faðir Þorleifs, er Hraundælir voru frá komnir.

Þórhaddur, Sohn von Stein, Sohn von Vígbíðsson, Sohn des großen Seefahrers Böðmóðsson aus Búlkarum, er brachte Hítardal nach Grjótár im Süden, aber das Äüßere nach Kaldár und zwischen Hítár und Kaldár zum Meer; su hijo era Þorgeir, Vater von Hafthór, Vater von Guðnýjar, Mutter von Þorlák dem Reichen. Þorgeirs Söhne fue Grímur em Skarði y Þórarin, Finnbogi, Eysteinn, Gestur, Torfi.

Þorgils kurzi, arftaki Kolla Hróaldssonar, lærði í Knappadal; hans synir voru Ingjaldur og Þórarinn í Ökrum og eignaðist hann land milli Hítár og Álftár og allt til Steinólfs.

Son Þórarins var Þrándur, er átti Steinunni Hrútsdóttur á Kambsnesi; þeirra synir váru þeir Þórir ok Skúmur, faðir Torfa, föður Tanna; þeirra son var Hrútur, er átti Kolfinnu, dóttur Illuga svarta. Eru nú taldir þeir er land byggðu í Skalla-Grímsbyggðinni.

26. kafli

Grímur hét Ingjaldsson, Hróaldsson í Haddingjadal, bróðir Ásu bersis. Hann fór til Íslands í landleit og sigldi norður í land. Hann hafði vetursetu í Grímsey í Steingrímsfirði. Kona hans hét Bergdís og sonur þeirra Þórir.

Grímur fór til veiða með húsmönnum um haustið, en Þórir sveinn lá á stólpi og í selbekk, og var kippt í hálsinn. Grímur tók fram marmara og þegar hann kom nær spurði Grímur: "Hvað segir þú okkur um áform okkar eða hvar við eigum að byggja á Íslandi?"

Marmennill svarar: "Eigi þarf eg að spá yður, en sveinninn, sem í selsbelgnum liggur, mun þar byggja og landa, nema Skálm mer sé í klóm."

Þeir fengu ekki annað orð frá honum. En þá var um veturinn leikið á Grími svo að sveinninn var á landi; svo allt var glatað.

Bergdís og Þórir fóru um vorið úr Grímsey og vestur yfir heiðina til Breiðafjarðar; þá andaðist Skálm ok andaðist. Þau voru annan vetur á Skálmarnesi á Breiðafirði, en sumarið eftir fluttu þau suður. Fór Skálm því enn lengra þar til þeir komu suður yfir heiðina til Borgarfjarðar, þar sem tveir rauðir sandsteinar stóðu; þar lá Skálm undir kvíslunum fyrir neðan Melna ytri. Þar gerði Þórir land fyrir sunnan Gnúpá allt til Kaldár fyrir neðan Knappadal milli fjalls og strandar. Hann bjó við Rauðamel hinum megin. Hann var mikill stjórnandi.

Þá var Þórir gamall og blindur, er hann gekk út seint um nætur, og úti í Kaldárósi sá hann mann ganga á járnhálsi, mikinn og vondan, og fór þar til þeirrar borgar, er Hrípi heitir, og var þar grafinn í hliði. hlöðu. ; en um nóttina varð landeldur og brann þá Borgarraun. Þar var borgin sem nú er borgin.

O hijo de Sel-Thóri fue Þorfinn, com quem Jófriði, die Tochter von Tongu-Odd, se casou; ihre Söhne waren Þorkell und Þorgils, Steinn und Galti, Ormur und Þórormur und Þórir. Þorfinns Tochter war (Þorbjörg), die Þorbrandur von Álftafjörður hatte.

Í Þórisbjörgu dóu heiðnir frændur Sel-Þóris.

Þorkell und Þorgils, Þorfinns Söhne, hatten beide Unni, die Tochter von Álf aus Dálur.

Skálm, Bruder von Þóris, trabajador de Skálmarkelda.

27. kafli

Þormóður og Þórður gnúpa, synir Odds hins hugrakka Þorviðarsonar, Freyviðarsonar Álfssonar á Vár, þessir bræður fóru til Íslands og tóku land frá Gnúpá til Straumsfjarðar; átti Þórð Gnúpudal og bjó þar. Sonur þeirra var Skafti, guðsfaðir Hjörleifs, og Finna, er átti Ref mikla, föður Steinunnar, móður Hofgarða-Refs.

Þormóður bjó á Rauðkollstöðum; guðinn Þormóðir var kölluð; hann átti Gerði dóttur Kjallaks hins gamla. Hans son var Guðlaugur hinn ríki; átti Þórdísi, dóttur Svarthöfðs Bjarnarssonar Goldträger og dóttur Þuríði Tongu-Odd (dóttur), sem þá bjó í Hörgsholti.

Guðlaugur hinn ríki sá að Rauðamelsland var betra en önnur lönd sunnan við þetta landslag. Hann bauð Þorfinni til lands og bauð honum ferð (eyja); féllu báðar, en Úríður Tungu-Oddsdóttir bjargaði og sætti.

Guðlaugur nam þá land frá Straumfjarðará til Furu milli fjalls og strandar og bjó á Borgarholti; eru Straumfirðingar þeirra afkomendur. Hans son var Guðleifur, er átti skip, og annar Þórólfur, son Lofts hins gamla, er (þeir) deildu við Gyrði jarl Sigvaldason. Annar sonur Guðlaugs var Þorfinnur, faðir Guðlaugs, föður Þordísar, móður Þórðar, föður Sturlu í Hvammi. Valgerður var dóttir Guðlaugar hinnar ríku.

Voli sterki hét hirðmaður konungs Haraldur hárfagri; hann var sigraður og rekinn. Hann fór til suðureyja og settist þar að, en þrjú börn hans fóru til Íslands. Stóðhesturinn Hlíf var móðir hans. Hét einn Atli, annar Álfarinn, þriðji Auðun stoti; þeir fóru allir til íslands. Atli Volason og sonur hans Ásmundur unnu land frá Furu til Lýsu.

Ásmundur bjó á Langaholti hjá Þórutóftum; átti Langaholts-Þóra. Svo þegar Ásmundur varð gamall bjó hún á Öxl en Þóra bjó þá og lét byggja kofann sinn sem sneri að þjóðveginum og átti þar alltaf borð en sat á stól úti og bauð þeim gestum sem vildu í mat. .

Ásmundur var drepinn í Ásmundarleiði og fluttur með sér á skip og þræla hans. Maður heyrði þetta vers kveðið við gröf sína þegar hann gekk framhjá:

Steinn frá Bygvíkurstöð,

rúm hrafna Atals.

Esat á einnig sæti í nefndunum

naut liggur illa.

rúmið er miklu betra

brim Dýr Hestur uxar,

mun lifa með lofi

meira, en leitt.

Var þá leitað í haugnum og þrællinn fluttur af skipinu.

Hrólf, o Grande, filho de Eyvindar Eikkrók, tomou terras de Lýsa para Hraunhafnarár. Sus hijos fueron Helgi y Hofgörður, y Finnbog y Bjarnar y Hrólf. Björn es o pai de Gest, o pai de Skáld-Ref.

kafli 28

Sölvi hét maður sem átti land milli Heljar og Hraunhafnar. Hann bjó í Brenningu, en síðar í Sölvahamri, þótti þar nytsamlegra.

Sigmundur, sonur Ketils Distels, er kom norður úr Þistilsfirði, átti Hildigunni. Sigmundur hélt land milli Hellishrauns og Beruvíkurhrauns; hann bjó í Laugarbrekku og er þar jarðaður. Hann átti þrjú börn; einn var Einar, sem þá bjó í Laugarbrekku. Þeir feðgar seldu Einari Lonland, er þá bjó þar; hann hét Lon-Einar.

Eftir lát Sigmundar fór Einar til Laugarbrekku með sjöunda mann og stefndi Hildigunni fyrir fjölkvæni.

En Einar sonur hans var ekki heima. Hann sneri heim þegar Lón-Einar var nýfarinn. Hildigunnur sagði honum tíðindin og færði honum Nygarvan skikkju. Einar tók skjöld sinn, sverð og kerruhest og reið eftir þeim; Hann stökk hestinum inn á Þúfubjörg en náði að komast framhjá Mannafallsbrekku. Þar börðust fjórir menn Lóns-Einars og féllu, en þrælar hans tveir flýðu frá honum. Þessi nöfn börðust lengi þar til áin Lón-Einar brast og þegar þangað kom varð hún banabiti þeirra.

Hreiðar hét þræll Laugarbrekku-Einars: hann hljóp á eftir þeim, horfði frá Þúfubjörgum þangað sem þrælar Lóns-Einars fóru; hann hljóp á eftir þeim og drap þá báða í Þrælavík. Í staðinn gaf Einar honum svo mikið frelsi og land sem hann gat á þremur dögum. Hann heitir Hreiðarsgerði, þar sem hann hefur búið síðan.

Einar en Laugarbrekka se casó con Unni, hija de Þóris, hermano de Áslák en Langadal. Hallveig era su hija, que tuvo a Þorbjörn Vífilsson.

Breiður hét annar sonur Sigmundar, bróðir (Einars); hann átti Gunnhildi dóttur Ásláks í Langadal. Sonur þeirra var Þormóður, er átti Helgu Önundardóttur, systur Skáld-Hrafns, þeirra dóttir Herþrúður, er fæddi Símon, dóttur þeirra Gunnhildi, er ól Þorgils, þeirra dóttur Valgerðar, móður Finnbogs fræðimanns Geirssonar.

Þorkell hét þriðji sonur Sigmundar; átti Jóreiði, dóttur (Tind) Hallkelssonar.

Laugarbrekku-Einar var grafinn skammt frá Sigmundarhaugi og er haugur hans sígrænn vetur og sumar. Þorkell hét sonur Lóns-Einars; átti Grímu Hallkelsdóttur fyrir Þorgils Arason; Finnvarður var sonur hans. Önnur dóttir Laugarbrekku-Einars var Arnóra, er átti Þorgeir Vífilsson; Dóttir þeirra var Yngvildur, er átti Þorsteinn son Snorra goða. Þar var Inguður, dóttir hans, er átti Ásbjörn Arnórsson.

kafli 29

Grímkell hét maður, sonur Úlfs hrafns Hreiðarssonar, bróðir Gunnbjarnar, er Gunnbjarnarsker heitir; Hann nam land frá Beruvíkurhrauni til Neshrauns og um Öndvertnes og bjó í Saxahvoli. Þaðan rak hann Saxa Álfarinsson Volasonar og bjó síðar hjá Saxahvoli á Hrauni. Grímkell átti Þorgerði, dóttur Valþjófs hins gamla; Sonur þeirra var Þórarinn Korni. Hann varð fyrir höggi og er hann á Kornahauga.

Þórarin das Korn casou-se com Jórunna, Tochter de Einar em Stafaholt; ihre Tochter war Járngerður, die Úlfur Uggason heritete.

Klangur hét annar sonur Grímkels; átti Oddfríði dóttur Helgu á Hvanneyri. Sonur þeirra var Kolli, er átti Úriði, dóttur Ásbrands á Kambi. Þeirra son var Skeggi, faðir Þorkötlu, er átti Illuga, son Þorvalds Tindssonar, föður Gils, er átti Gjafvald. Bárður var annar sonur Kollu; kvæntur Valgerði Viðarsdóttur. Vigdís var dóttir þeirra er áttu Þorbjörn mikla, Þórdísar dóttur hans sem átti Þorbrand í Ölfusvatni. Þórir var sonur hans og Bjarni átti Breiðabólstað og Torfa, en dóttir Valgerðar er átti Rúnólf biskup. Ásdís hét önnur dóttir Bárðar; Það áttu áður Þorbjörn Þorvaldsson, bróður Mána-Ljóts móður, synir hans Þuriður frá Þorgrími Oddssyni, synir hans Geirmundur frá Mávahlíð og fjórtán aðrir. Ásdísi átti síðar Skúla Jörundarson; Valgerður zu Mosfelli var dóttir hans.

Álfurinn Volason kom fyrst á nesið milli Beruvíkurhrauns og Ennis. Börn þeirra voru Höskuldur er bjó á Höskuldsám og Ingjaldur sem bjó á Ingjaldshvoli, en Goti á Götalæk og Hólmkell á Fossi hjá Hólmkelsá.

Óláfur belgur hét maður er bjó í Enni bis nach Fróðár og bjó í Óláfsvík.

30. kafli

Ormur mjói hét maður sem lagði skip sitt að bryggju í Fróðárósi og bjó í Brimilsvöllum um tíma. Hann sigraði Óláf Belg og lagði undir sig Víkina forna milli Ennis og Höfða og bjó síðan í Fróðá. Hans son var Þorbjörn hinn voldugi; Hann hafði þá þegar átt Úriði, dóttur Ásbrands á Kambi, og voru börn þeirra Ketill kappi, Hallsteinn og Gunnlaugur og Þorgerður, sem átti sýn Önundar. Þorbjörn kvæntist síðar Þuríði, dóttur Barkar hins volduga og Þórdísar Súrsdóttur.

Þorbjörn voldugi stefndi Geirríði Bægifótsdóttur fyrir fjölkvæni, en eftir það lést Gunnlaugur sonur hans af sjúkdómi sem hann hafði veikst við að kynnast Geirríði. Hún var móðir Þórarins í Mávahlíð. Fyrir þessi mistök var Arnkell kvaddur og fluttur tólf sinnum vegna þess að Þórarur hafði svarið eið við hesthúshring og hraðaði sér síðan.

En eftir það hvarf stóðhestur Þorbirni á fjall. Þetta kenndi hann Þórarni og fór hann í Mávahlíð og lagði á Duraðom. Þeir voru tólf, en Þórarinn hafði sjö frammi: Álfgeir Suðureying og Nagli og Björn austmann og þrjá umsjónarmenn. Þeir stofnuðu réttinn og börðust þar á vellinum. Auður kona Þórarins sór að konurnar skyldu skilja þær. Einn maður féll frá Þórarni og tveir frá Þorbirni. Þeir Þorbjörn urðu reiðir og huldu sár sín með hreistri. Hönd Auðar fannst í túni; Þórarr fór því á eftir þeim og fann þá nærri garðinum. Nagli hljóp í kringum hann grátandi og klifraði upp fjall. Þar andaðist Þórarinn Þorbjörn og drap Hallstein. Þar fórust fimm menn frá Þorbirni.

Þeir Arnkell og Vermundur gáfu Þórarni og sátu í Arnkelsi. Guðinn Snorri talaði fyrir Þorbjörn og refsaði öllum sem komu að baráttunni á Þorsnesþingi. Eftir það brenndi hann skip Álfgeirs í Salteyrarósi. Arnkell keypti þeim skip á Dögurðarnesi og fylgdi þeim um eyjarnar. Þetta leiddi til fjandskapar goðanna Arnkels og Snorra. Ketill Kappi var þá úti; hann var faðir Hródnýjar, er átti Þorsteinn Víga-Styrssonar.

Sigurður svínhóði var kappi mikill; Hann bjó á Kvernvogaströnd. Herjólfur sonur hans var þá átta vetra þegar hann drap skógarbjörn fyrir að bíta geit fyrir augum sér; þar sem (það er) veitt:

Notaðu el Wellspringgrazi

hún rak geit handa Herjólfi,

aber herjólfr hokinrazi

hefnt geit í Bersa.

Þá var Herjólfur tólf vetra er hann hefndi föður síns; hann var mesti afreksmaðurinn.

Herjólfur fór til Íslands í elli og lagði undir sig land milli Búlandshöfða og Kirkjufjarðar. Þeira son var Þorsteinn skeggjaður, faðir Þórólfs, föður Þórarins svarta Máhlíðar, og Guðnýjar, er fæddi Vermund hinn granna; son hans Brandur ör.

Vestar, son Þórólfs Blaustskalla, átti Svönu Herröðardóttur; þeirra son var Ásgeir. Vestar fór til Íslands með aldraðan föður sínum og lagði undir sig Eyrarland og Kirkjufjörð; hann bjó í anda Eyri. Bæði Þórólfur og kona hans laðast að Skallanesinu.

Ásgeir Vestarsson casou-se com Helga Kjallaksdóttir; ihr Sohn era Þorlákur, falecido Sohn Steinthór und ihr Sohn Þuriðar, Tochter von Auðun stota, und Þórður bligur, die Otkátla Þorvaldsdóttir, Þormóðssons Gott, casado; el tercero fue Þormóður, el Þorgerði, Tochter von Þorbrand aus Álftafjörður, casado, el cuarto fue Bergthór, der auf Vigrafíður cayó; ihre Tochter Helga, que se casou com Ásmundur Þorgestsson. Steinthór casou-se com Úríd, die Tochter von Þorgil Arason; Gunnlaugur era filho da bruxa Úridida, filha dos deuses Snorri, casada.

kafla 31

Kolur hét maður sem átti land frá Fjarðarhorni að Tröllahálsi og um Berserkseyri til Hraunsfjarðar. Hans son var Þorarinn og Þorgrímur; Kolssonafell er við hann nefnt. Þeir feðgar bjuggu allir í Kolgrafa; þeirra eru Kolgreflingar.

Auðun stoti, sonur Vols hins sterka, réð öllum Hraunsfirði fyrir ofan Hraun milli Svínavatns og Tröllaháls; Hann bjó í Hraunsfirði og var stór og sterkur. Auðun átti Mýrúnu dóttur Maddads írakonungs.

Audun sá um haustið gráan flekka hest hlaupa frá Hjarðarvatni til stóðhests síns; sem hann hafði undir stóðhestinum. Svo fór Auðun og tók hvítan hestinn og setti hann fyrir tveggja nauta sleða og leiddi allt sitt lið. Hesturinn var góður félagi í hádeginu; en á leiðinni gekk hann inn í Hófskeggsvöllinn; en eftir sólsetur gaf hann upp alla reiði sína og hljóp að vatninu. Það hefur sést um aldir.

O hijo de Audun era Steinn. Helgas Vater, que se casou com Án em Hrauni; O filho deles son Már, Vater von Guðríðar, Mutter von Kjartan y Ánar em Kirkjufell. Ásbjörn era el nombre del segundo hijo de Auðun, el terceiro de Svarthöfði, mas a filha de Þuriður, Ásgeir auf Eyri, ihrem son Þorlákur, hatte.

kafli 32

Björn var sonur Ketils flatnefs og Yngvildar, dóttur Ketils Veðar hersis á Hringaríki. Björn dvaldi á föðurleifð sinni þegar Ketill fór til Suðureyja. En er Ketill hélt eftir sköttum af Haraldi konungi hins ljósa, þá rak Björn konungur son sinn úr búi sínu og tók við. Fór svo Björn vestur um haf og vildi ekki setjast þar að; þess vegna kölluðu þeir hann Björn austanmann. Hann átti Gjaflaugu Kjallaksdóttur, systur Bjarnar hins sterka.

Björn eystra fór til Íslands og lagði undir sig land milli Hraunsfjarðar og Stafár; Hann bjó í Bjarnarhöfn á Borgarholti og átti sinn veg að Seljum og rausnarlegt bú. Hann lést á Bjarnarhöfn og var jarðaður við Borgarlæk því hann var eini óskírður sonur Ketils flatnefs.

Sonur Bjarnar og Gjaflaugar var Kjallak eldri, er bjó eftir föður sinn í Bjarnarhöfn, og Óttar, faðir Bjarnar, föður Vigfúsar í Drápuhlíð, er Snorri goði hafði drepið. Annar sonur Óttars var Helgi; hann herjaði á Skotland og lagði undir sig Niðbjörgu dóttur Bjólans konungs og Kaðlínar Göngu-Hrólfsdóttur; hann tók hana; það var sonur hans Ósvífur fróði og Einar Skálaglammi, er drukknaði á Einarsskeri í Selasundi, og skjöldur hans náði til Skjaldey, en hann faldi sig í Feldarhólmi. Einar var faðir Þorgerðar, móður Herdísar, móður Steins skálds. Ósvífur átti Þórdísi, dóttur Þjóðólfs á Höfn; Börn hans voru Óspakur, faðir Úlfs Stalla, og Þórólfur. Torráður, Einar, Þorbjörn og Þorkell voru sekir um að hafa drepið Kjartan Óláfsson og Guðrúnu, móður Gellis og Bollu og Þorleiks og Þórðar köttar. Vilgeir var sonur Bjarnar eystra.

Kjallak der alte Mann hatte Ástríði, Tochter von Hrólf Hersis und Öndóttar, Schwester von Ölvis Barnakarl; Seu filho era der Gott Þorgrímur. Er hatte (Þórhildi); Ihre Söhne waren Víga-Styr und Vermundur Mjövi und Brandur, pai de Þorleik. Töchter von Kjallak, dem alten Gerður, den Þormóður godí hatte, und Helga, die Ásgeir á Eyri hatte.

kafli 33

Þórólfur, son Örnólfs fiskerku, bjó á Mostum; þaðan var það kallað Showskeg; Það var mikil bölvun og hann trúði á Þór. Hann stefndi til Íslands fyrir ofríki Haralds konungs fagra og sigldi suður fyrir landið. En er hann kom vestur fyrir Breiðafjörð, kastaði hann aðalsúlum sínum fyrir borð; Þar var Þór skorinn. Hann skipaði Þór að koma í land það er Þórólfur ætlaði að byggja; Hann hét því að helga allt landnám sitt Þór og kenna honum.

Þórólfur sigldi í fjörðinn og nefndi hann Breiðafjörð. Það kom á land sunnan fjarðarins, nær miðju fjarðarins; þar fann hann Þór strandaðan einn á nesi; það heitir nú Þórsnes. Þaðan gengu þeir inn í vogina, sem Þórólfur kallaði Hofsvog; þar reisti hann borg sína og reisti þar hof mikið og helgaði Þór; það heita nú Hofstaðir. Fjörðurinn var þá fámennur eða alls ekki byggður.

Þórólfur nam land úr Stafá fyrir Þórsár og nefndi Þórsnes. Hann hafði slíka aðdáun á fjallinu, er stóð á nesinu, sem hann kallaði Helgafell, að enginn maður skyldi líta þar óhreinan, og var svo heilagleiki, að ekkert fannst á fjallinu, hvorki fé né menn, nema hann gekk það sjálfur. . . á brautinni Það var trú Þórólfs frænda hans að allir myndu deyja á fjallinu.

Þar á nesinu þar sem Þór lenti. Þórólfur hafði alla dóma og var héraðsþing með ráði allra þorpsbúa. En ef fólkið væri þar á samkomunni, þá ætti það víst ekki að hafa álfa á landinu og var til þess gerður sá sker sem heitir Dritsker af því að þeir vildu ekki menga svo helgan völl sem þar var.

En er Þórólfur var dáinn og Þorsteinn, ungur sonur hans, Þorgrímur Kjallaksson og Ásgeir, mágur hans, vildu ekki fara fyrir arnarhálsinn. Þórsnesingar þoldu það ekki enda vildu þeir vanhelga svo helgan völl. Því börðust þeir þar á þinginu í móti Þorsteini þorskbita og Þorgeiri konungi með þeim Þorgrími og Ásgeiri um höggið og féllu þar nokkrir menn en margir særðust áður en þeir skildu. Þórður getur þá sætt sig; og þar sem enginn gafst upp á því að tala, var völlurinn vanhelgaður með ofsafengnu blóði. Var því ákveðið að flytja söfnuðinn þaðan á nesið þar sem hann er nú; Þar var helgistaður mikill, og er Þórssteinn enn, þar sem eiðsmenn voru brotnir í kringum, og er sá dómhringur, að menn skulu dæma með eið. Þar hélt Þórður ársfjórðungsfund með sveitarstjórn allra hreppanna.

Der Sohn von Þórólf Mostraskegg foi Hallsteinn Þorskafjörðargod, der Vater von Þorstein surt the Jolly. Osk war die Mutter von Þorstein surt, der Tochter von Þorstein dem Roten. Outro filho de Þórólf foi Þorsteinn Kabeljau-Beißer; é heriatete Þóra, Tochter von Óláf Feilan, Schwester von Þórðar Gellis. Ihr Son fue Þorgrímur, Vater von Snorris Göttern, und Börkur der Mächtige, Vater von Sám, den Ásgeir gebar.

kafli 34

Geirröður hét maður er fór til Íslands og með honum Finngeir sonur Þorsteins andar og Úlfars kappa: þeir fóru af Hálogalandi til Íslands. Geirröður nam land frá Þórsá til Langadalsár; bjó á eyri Geirröður gaf skipverjum Úlfars land beggja vegna Úlfarshóls og innan fjalls. Geirröður gaf Finngeiri land um Álftafjörð; hann bjó þar, sem nú heitir á Kársstöðum. Finngeir var faðir Þorfinns, föður Þorbrands í Álftafirði, er átti Þorbjörgu dóttur Þorfinns Sel-Þórissonar.

Geirríður hét systir Geirrðar, er ól Björn Bölverksson, Blindingatroni; Sonur hans hét Þórólfur.

Geirríður fór til Íslands eftir lát Bjarnar og var hinn fyrsta vetur á Eyri. Um vorið gaf Geirröður systur sinni hús í Borgardal, en Þórólfur fór og flýði. Geirríður sparaði engan mat fyrir mennina og lét byggja kofa sinn um þjóðveginn. Hann sat á stól og bauð gestum út, en inni var alltaf borð með mat.

Þórólfur kom til Íslands eptir lát Geirríði; Hann skoraði á Úlfar að landa og bauð honum far til eyjarinnar. Úlfar var þá gamall og barnlaus. Hann féll í litla eyju, en Þórólfur slasaðist á fæti og haltraði jafnan eftir það; þess vegna var það kallað fótur á stöllum. Þórólfr lagði undir sig land eptir Úlfari, en Þorfinnur nokkur í Álftafirði; hann dró til sín lausamenn sína Úlfar og Örlyg.

Geirröður en Eyri fue el padre de Þorgeir dem König, der die Stadt von den Eyri unter den Berg verlegte; er guerra der Vater von Þórðar, dem Vater von Atla. Þórólf bægifót fue el padre de Arnkel y Geirríðar, quienes se casaron con Þórólf y Mávahlíð.

Synir Þorbrands í Álftafirði voru Þorleifur Kimbi og Þóroddur, Snorri, Þorfinnur, Illug, Þormóður. Þeir deildu við Arnkel um arf leysingja sinna og ráku hann við goð Snorra á Örlygsstöðum. Eftir það fór Þorleifur Kimbi; þá leysti Arnbjörn Ásbrandsson úr Breiðavík hann með seyði; Kimby var hissa. Þórður bligú kom honum því á óvart í Þórsnesþingi er hann bauð Helgu, systur sína; þá skipaði Kimbi að kveikja Blíg með sandi grasi. Þess vegna urðu deilur milli Eyrbyggja og guða Þorbrandssona og Snorra; Þeir börðust við Álftafirði og Vigrafíði.

Þorbergur hét maður sem fór frá Íafirði til Íslands og nam Langadal beggja vegna og bjó erlendis. Sonur þeirra var Áslákur, er átti Arnleifu, dóttur Þórðar gellis: börn þeirra voru Illugi rammi og Gunnhildur, er fyrst átti Breið, en síðar Halldórá Hólmslátr.

Illugi der Rahmen hatte Gudleifa, die Tochter von Ketil, dem Zimmermann; ihre Söhne Eyjólfur und Eindriði, Kollur und Gellir, aber die Tochter von Herthrúður, die Þorgrímur Vermundarson die Schlanke hatte, und Friðgerður, die Oddur Draflason hatte, und Guðríður, die vuvor Bergthór, Sohn von Þormóðar Þor Þorksson, der Módís, depois , hijo de Illuga Arason, hatte, y Arnleif, der Kollur, hijo de Þórðar Bligh, hatte. Langdäilir sind aus Illuga gekommen.

Der große Segelstein Vígbíðsson, irmão de Þóris Haustmurkurs, vino a Skógarströnd para encontrar a Þorberg e ir para Laxár; está morando en Breiðabólstad. O segundo filho foi Þórhaddur em Hítardal e Þorgestur, com quem Arnóra, filha de Þórðar gellis, se casou; ihre Söhne Steinn der Richter und Ásmundur und Hafliði und Þórhaddur.

35. kafli

Þorvaldur, son Ásvalds Úlfssonar, Yxna-Þórissonar, og Eiríður, rauður sonur þeirra, fóru frá Jáð fyrir kappa sakir, lentu á Hornströndum, og bjuggu í Dranga; Þar andaðist Þorvaldur.

Eiríkur bekam dan Þjóðhildar, die Tochter von Jörund Atlason und Þorbjargar knarrarbringu, die dan Þorbjörn den Haukdælski hatte; Eiríkur apreendeu o army de Dan von Norden e limpou a terra em Haukadal; está morando en Eiríksstaðir perto de Vatnshorn.

Os escravos de Dann griffen Eirík na fazenda Valþjófs em Valþjófsstaðir an, mas Eyjólfur Saur, primo de segundo grau, tätete die sklaven em Skeidsbrekkum öberhard von Vatnshorn. Für diesen Fehler verlor Eiríkur Eyjólf an Gewicht. er wog und Hólmgungö-Hrafn nach Leikskálur. Geirsteinn und Oddurá Jörva, primos von Eyjólf, mencionado ihn.

Eiríkur var því frá Haukadal. Hann tók því Brókey og Öxney og bjó á Töðum í Suðurey hinn fyrsta vetur; svo hann sendi Þorgesti stokkasett. Eiríkur fór því til Öxneyjar og bjó á Eiríksstöðum; svo hann bað um skrárnar og fékk þær ekki. Eiríkur leitaði að Breiðabólstaða setskrám, en Þorgestur fylgdi honum; þeir börðust skamt frá garðinum í Dranga. Þar féllu tveir synir Þorgests og nokkrir aðrir menn. Eftir það sátu þeir saman. Styr gáfu Eiríki og Eyjólfur í Svíneyjum og synir Þorbrands á Álftafirði og Þorbjörn Vífilsson, en Þorgesti gáfu synir Þórðar gellis og Þorgeirs í Hítardal, Ásláks í Langadal og sonar hans Illuga.

Eiríkur var fundinn sekur á Þórsnesþingi. Hann smíðaði skip í Eiríksvogi en Eyjólfur faldi það í Dímunarvogi meðan Þorgestur leituðu eftir honum í eyjum. Þorbjörn og Eyjólfur og Styr fylgdu Eiríki um eyjarnar; hann sagði þeim, að hann leitaði þess lands, er Gunnbjörn Úlfsson hrafn sá, er hann ók vestur um Ísland, er hann kom yfir Gunnbjarnarsker; hann sagði enn, ef hann fyndi land, mundi hann snúa sér til vina sinna.

Eiríkur fór frá Snæfellsnesi, en fór frá Miðjökli, þar sem Bláserks er getið. Þaðan fór hann suður með landi að leita sér þar smiðs. Það var fyrsti veturinn í Eiríksey, nálægt miðbæ Vesturbyggðar. Um vorið eftir fór hann til Eiriksfjarðar og settist þar að; Það sumar fór hann í eyðimörkina vestur og nefndi marga staði. Annar vetur var í Eiríkshólmi hjá Hvarfsgnípu, en þriðja sumarið fór hann norður til Snæfells og Hrafnsfjarðar; svo andaðist hann fyrir fótum Eiriksfjarðar. Eftir það hvarf hann aftur og var þriðja veturinn í Eiríksey í mynni Eiríkfjarðar.

Eftir sumarið fór hann til Íslands og kom til Breiðafjarðar; hann var með Ingólfi í Hólmslátrum um veturinn. Um vorið börðust þeir við Þorgest, og fékk Eiríkur þá ósigur; eftir það sættust þeir.

Það sumar tók Eiríkur að rækta landið sem hann fann og nefndi það Grænland og hélt að ef landið héti gott nafn þá myndu menn vilja fara þangað.

Svo segja fræðimenn, að það sumar hafi hálfur tugur skipa siglt frá Breiðafirði og Borgarfirði til Grænlands, en fjórtán fóru; sumir sneru aftur, en aðrir týndu. Fimmtán vetur liðu áður en kristni varð að lögum á Íslandi.

O nome de Herjólfs era Bárðarson, primo de Herjólfsson von Ingólf, dem Siedler. Herjólf deu Ingólfur Land entre Libra y Reykjaness.

Herjólfur yngri fór til Grænlands, svo Eiríkur rauði settist að í landinu. Með honum á skipinu var kristinn að sunnan, sá er ritaði Hafgerðingavígið; Það er þessi þráður á:

Ég bið að munkarnir reyni

skaðlaus fer beint.

Heidís heldur hárinu uppi

Drottinn er mér ofviða.

Herjólfr bjó í Herjólfsfirði og bjó á Herjólfsnesi; hann er hinn göfugasti maður.

Eiríkur luego ocupó Eiríksfjörður y vivió en Brattahlíð, pero su hijo Leifur lo siguió. Diese Männer verminten Land in Grönland, die dann mit Eiríki auszogen: Herjólfur Herjólfsfjörður; is living in Herjólfsnes, Ketill Ketilsfjörður, Hrafn Hrafnsfjörður, Sölvi Sölvadal, Helgi Þorbrandsson Álftafjörður, Þorbjörn glora Siglufjörður, Einar Einarsfjörður, Hafgrímur Hafgrímsribfjordur, Einar Einarsfjörður, Hafgrímur Hafgrímsribfundjörður, Einar Einarsfjörður, Hafgrímur Hafgrímsribfundjörður.

Þorkell farserkur hét maður, systir Eiríks hins rauða; (hann) fór til Grænlands með Eiríki og nam Hvalseyjarfjörð og flesta staði milli Eiríkfjarðar og Einarsfjarðar og bjó í Hvalseyjarfirði; þaðan ganga Hvalseyjarnar. Hann var mjög vöðvastæltur. Hann lagðist að baki gömlum geldingi í Hvalsey og steig út á bak þegar hann vildi minnast Eiríkis síns en eigi var haffært skip heima; Það er löng hálf vika.

Þorkell fæddist úti á túni í Hvalseyjarfirði og gekk jafnan um húsin þar.

kafli 36

Ingólfur sterki nam land frá Lasha til Skraumuhlaupsár og bjó í Hólmslátrum; bróðir hans var Þorvaldur, faðir Þorleifs, er þar bjó síðar.

Óleifur hvíti var kallaður herkonungur; Hann var sonur Ingjalds konungs Helgasonar, Óláfssonar, Guðrøðarsonar, Hálfdanarsonar, hvítbeinakonungs Hálendiskonungs. Óleifur hvíti barðist í vestursókninni og lagði undir sig Dyflin á Írlandi og Dyflinnarskiri og varð þar konungur; hann fékk Auðar, hina ríku Ketilsdóttur með flatnefið; Sonur þeirra hét Þorsteinn rauði. Óleifur féll í orustu á Írlandi en Auður og Þorsteinn fóru til Suðureyja. Þar fékk Þorsteinn Úríður, dóttur Eyvindar Austmanns, systur Helga hins mjóa; Þau eignuðust mörg börn. Óláfur Feilan var sonur hans, en dætur hans voru Gróa og Álöf, Ósk og Þórhildur, Þorgerður og Vigdís.

Þorsteinn varð herkonungur; Hann gekk í lið með Sigurði (jarli) hinum ríka, syni Eysteins glumra. Þeir unnu Katanes og Suðurland, Ros og Merrhäobi og meira en helming Skotlands. Þorsteinn varð þar konungur áður en Skotar sviku hann og féll hann þar í bardaga.

Auður var í Katanesi þegar hann spurði um fall Þorsteins. Leynilega lét hann gera hrúgu í skóginum, en er því var lokið, fór hann til Orkneyja; þar átti hann Gró dóttur Þorsteins rauða; hún var móðir Grélaðar, er fæddi Þorfinn hausaklífúr. Eftir það fór Auður að leita Íslands; hann hafði tuttugu lausa menn um borð.

kafli 37

Kollur hét maður Veðrar-Grímsson Ásasonar Herrisar; Hann hafði forsjá Auði og naut mikils virðingar af henni. Kollur átti Þorgerði dóttur Þorsteins rauða.

Erpur hét bjargvættur Auðar; hann var son Meldúnar jarls af Skotlandi, er féll til Sigurðar jarls hins ríka; Móðir Erps var Myrgjöl, dóttir Gljómals konungs í Íra. Sigurður jarl tók hana til fanga og leið. Myrgjöl var hirðkona jarls og þjónaði henni trúlega; hún var reynslumikil. Hann skildi eftir ófætt barn drottningar meðan hann var í lauginni. Þá keypti Auður hana dýrt og hét henni frelsi ef hún vildi þjóna konu Þorsteins rauða, Úriði, sem drottningu. Myrgjöl og sonur hennar Erpur fóru til Íslands með Auði.

Auður fór fyrst til Færeyja og átti þar Álöfu dóttur Þorsteins rauða; Þaðan koma götuskegg. Hann fór því að leita að Íslandi. Hann kom að Vikrarskeiði og herjaði þar. Hann fór þá á Kjalarnes á fund Helga Bijla bróður síns. Hann bauð henni helminginn af liðinu sínu, en hún tók því sem viðvörun og sagði honum að þeir myndu vera smámenn lengi. Fór hann þá vestur á Breiðafjörð til Bjarnar bróður síns; hann fór til móts við hana með húsmönnum sínum og dó þar sem hann vissi reiði systur sinnar; hann bauð henni með öllum sínum mönnum og svo henni.

Eftir vor fór Auður að leita að landi á Breiðafirði og fólk hans; Þeir borðuðu í dögun norðan Breiðafjarðar, þar sem nú heitir Dágurðarnes. Síðan gengu þeir inn í sund eyjarinnar; Þeir lentu á nesinu þar sem Auður missti vopn sitt; hún nefndi hann Kambsnes.

Auður fór yfir allt Dalaland í Innfirðinum frá Dögurðará að Skraumuhlaupsár. Hann bjó í Hvammu nálægt Aurriðaá. þær heita Auðartóftir. Hann hafði bænastund sína í Krosshólum; þar lét hún reisa krossa af því að hún var skírð og í góðri trú. Þar hafa frændur hans dáðst mikið af hæðunum síðan. Það var (þar) þá sem mörg vandamál voru þegar eiðurinn var efndur; Þeir trúðu því að þeir myndu deyja á fjöllum og þangað var Þórður tekinn áður en hann tók við þeirri reisn sem saga hans segir.

kafli 38

Auður gaf skipverjum sínum og lausamönnum land.

Ketill era der Name eines Mannes, der Hörðadalsá Land von Skraumuhlaupsá gab. é lebte em Ketilsstaðir. Ele fue el padre de Vestliði y Einar, el padre de Kleppjárn y Þorbjarn, de quien nació Styr, y Þórdís, madre de Þorgest.

Hörður estaba en el nombre de Auðrs Skipper; sie gab ihm Hörðadal. El segundo hijo fue Ásbjörn, der Þorbjörg, die Tochter von Miðfjarðar-Skegg, casado, seus filhos eram Hnaki, er hatte Þorgerði, die Tochter von Þorgei dem Huggvinkinna, und Ingibjörg, den Illugi der Schwarze hatte.

Vífill hét bjargvættur Auðar; hann spurði Auði hvers vegna hann gaf honum litla íbúð sem aðrir menn. Hún sagði að það skipti engu máli, hann sagði að þeir héldu að hann væri göfugur. Hún gaf honum Vífilsdal; hann bjó þar og deildi við Hörð.

O filho de Vífil was Þorbjörn, Vater de Guðríðar, der Þorsteinn, Sohn von Eirík dem Roten, (mas mais tarde Þorfinn karlsefni; von ihnen sind) ein Paar Bischöfe heriatete: Björn, Þorlákur, Brandur.

Annar sonur Vífils var Þorgeir, er átti Arnóru, dóttur Lóns-Einars, dóttur hans Yngvildar, er átti Þorstein, son Snorra goða.

Hundur hét frelsari Skota frá Uðum; hann gaf Hundadal; hann bjó þar lengi.

Sökkólfr hét bjargvættur Auðar; hún gaf honum Sökkólfsdal; Hann bjó á Breiðabólstað og margir ættaðir af honum.

Erpi Meldúnar jarl, sem áður er getið, gaf Auði og Sauðafellslandi frelsi; þeirra eru erplingarnir.

Ormur var Erps sonur, að sögn Gunnbjörns, föður Arnóru, sem er með Kolbeini Þórðarsyni, þriðja Ásgeirs, föður Þórnar, sem er með Sumarliða Hrappssyni; dóttir Erps fue Halldísar, er átti Álf í Dölum; Dúfnall var enn Erps son, föður Þorkels, föður Hjalta, föður Beinis; Skati Todavía var son Erps, föður Þórðar, föður Gísla, föður Þorgerðar.

Þorbjörn fue o nome de um homem que vivia perto de Vatni em Haukadal; er hatte ..., und ihre Tochter war Hallfríður, die Höskuld em Laxárdal hatte; Eles tudem muitos filhos. Bárður fue seu filho e Þorleiku, o pai de Bolla, con quien Guðrúna Ósvífursdóttir se casou; ihre Söhne waren Þorleikus und Höskuldur, Surtur und Bolli, Herdís und Þorgerður ihre Töchter. Þórður Ingunnarson yes havia se casado com Guðrúna, e seus filhos eram Þórður Katze and Arnkatla. Þorkell Eyjólfsson se casó por última vez con Guðrúna, ihre Kinder Gellir und Rjúpa. Bárður Höskuldsson era o pai de Hallbjargar, der Hallur, filho de Víga-Styr, casado. Hallgerður súinbrók era hija de Höskuld y Þorgerður y Þuriður.

kafli 39

(Kollur incluía todo Laxárdal y) hasta Haukadalsár; su nombre era Dala-Kollur; Se casó con Þorgerði, hija de Þorstein el Rojo. Sus hijos fueron Höskuldur y Gróa, que tuvo a Véleifur el mayor, y Þorkatla, que tuvo a Þorgeir, el dios, Höskuldur tuvo a Hallfríði, hija de Þorbjarn de Vatni; Thorleik era su hijo; se casó con Úriði, hija de Arnbjarnar Sleita-Bjarnarson; su hijo fue Bolli.

Höskuld comprou Melkorka, die Tochter von König Mýrkjartan von Ira; guerra ihr Sohn Óláfur Pá und Helgi; Töchter Úriður und Þorgerður und Hallgerður snuinbrók de Höskuld. Óláfur casou-se com Þorgerði, Tochter von Egil Skalla-Grímsson, ihren Sohn Kjartan und Halldór, SteinÞór und Þorbergur, Óláf's Töchter Þuriður, Þorbjörg digra und BergÞór. Kjartan casou-se com Hrefna, die Tochter von Ásgeir ædikoll, ihren Sohn Ásgeir und Skúmur.

Herjólfur Eyvindarson fékk síðar (Þorgerðar) dóttur Þorsteins rauðs; Hrúturinn var sonur hans. Hann fékk Höskuld Kambnessland í arf eftir móður sína milli Haukadalsár og fjallgarðs hennar sem liggur frá fjalli til sjávar.

Áries lebte em lugares de Áries; é heriatete Hallveiga, Tochter von Þorgrím aus Þykkvaskógi, Schwester von Ármóð dem Alten; Eles tudem muitos filhos. Ihr Sohn foi Þórhallur, Vater von Halldóra, Mutter von Guðlaug, Vater von Þórdís, Mutter von Þórðar, Vater von Sturla em Hvamm. Grímur también era hijo de Hrút und Már, Eindriði und Steinn, Þorljótur und Jörundur, Þorkell, Steingrímur, Þorbergur, Atli, Arnór, Ívar, Kár, Kúgaldi, aber die Töchter von Bergthóra, Steinunn, Rjúpa, Finna, Ástríður.

Auður gaf Þorsteini, dóttur rauða, Þórhildi, Eysteini meinfreti Álfssyni frá Osta; Hans son var Þórður, faðir Kolbeins, föður Þórðar skálds, og Álfs í Dal. Hann átti Halldísi Erpsdóttur; Þeirra son var Snorri, faðir Þorgils Hallusonar. Dætur Álfs í Dölum voru Þorgerður, er átti Ari Másson, og Þórelfur, er átti Hávar, son Einars Kleppssonar, Þorgeirs sonar hans. Þórólfur refur var einnig sonur Eysteins, er féll í Þingnessþing sveita Þórðar Gellis er þeir börðust við Tungu-Odda. Hrappur hét fjórði sonur Eysteins.

A riqueza deu ao Tochter Ósk Hallstein de Thorstein sobre el ídolo; Ihr Sohn estava Þorsteinn triste. Vigdís Þorsteinsdóttir murió Auður Kampa-Grími, sua filha Arnbjörg, que Ásólfur flosi em Höfða hatte, seus filhos Oddur y Vigdís, quien se casó con Þorgeir Kaðalsson.

kafli 40

Auður gebar Óláf feilan, den Sohn von Þorstein dem Roten; er bekam Álfdísar die Barreyska, Tochter von Konál Steinmóðsson, filho de Ölvisson. O filho de Konál era Steinmóður, pai de Halldóra, der Eilífur hatte, filho de Ketil dem Einhändigen. Ihre Kinder, Þórður gulír und Þóra, Mutter von Þorgrím, Vater von Snorri, den Göttern; También fue madre de Barkar dem Großen y Más Hallvarðsson. Ingjaldur und Grani waren die Söhne von Óláf feilan. Vigdís era el nombre de la Hija de Óláf... Helga era el Nombre de Óláfs ​​dritter Tochter; Gunnar Hlífarson tinha sie, ihre Tochter Jófríður, die Þóroddur Tungu-Oddsson tinha, mas depois Þorsteinn Egilsson; Þórunn fue la segunda hija de Gunnar, a quien tuvo Hersteinn Blund-Ketilsson; Rauður und Höggvandil era de Gunnar Söhne. Þórdís era o nome da quarta filha de Óláf Feilan; Þórarin Ragabróðir hatte sie; Su hija era Vigdís, que estaba casada con Steinn Þorfinnsson y Rauðamel.

Auður götukonu var mikill. Þá þegar hún var gömul bauð hún frændum sínum og mágum og hélt veglega veislu; en er veizlan stóð þrjár nætur, valdi hann gjafir handa vinum sínum og gaf þeim gott verð; hún sagði að hátíðin myndi standa þrjár nætur í viðbót; hún sagði það vera arfleifð sína. Hún dó næstu nótt og var grafin í flóði sem hún hafði spáð í því að hún vildi ekki liggja á vanheilagri jörð þegar hún var skírð. Eftir það var trú frænda hans spillt.

Kjallak hét maður, sonur Bjarnar hins sterka, bróðir Gjaflaugs, er átti Björn eystra; Hann fór til Íslands og nam land frá Dágurðará til Klofninga og bjó á Kjallaksstöðum. Sonur þeirra var Helgi slægi og Þorgrímur mávur undir skinni, Eilífur hreinni, Ásbjörn vöðvi á Orrastöðum, Björn hvalkviður í Túngarði, Þorsteinn horaður, Gissur kátur í Skoravík, Þorbjörn svikari á Ketilsstöðum, Æsa á Svíney. , stífla Eyjólfs og Tin-Forna.

Einn maður hét Ljótólfur; Kjallakur gaf honum aðsetur á Ljótolfsstöðum fyrir Kaldakinn; þeirra börn voru Þorsteinn og Björn og Hrafsi; Hann var risi fyrir móðurhlutverkið. Ljótólfur var járnsmiður. Þeir héldu til Fellsskóga á Ljótolfsstöðum. Vífill var vinur hans sem bjó á Vífilstóftum. Þórunn ad Þórunnartófti var móðir Oddmars og fóstra Kjallaks Bjarnar Hvalmassonar.

Álöf dóttir Þorgríms undir Felli reiðist; það kenndu Hrafsamenn, en hann tók Oddmar til sín og lýsti sig voldugan. Þá gaf Þorgrímur honum Deildarey. Hrafsi sagði að þeir myndu drepa Oddmar í Birni áður en sætt yrði við hann. Kjallakur vildi ekki fara til spillis. Hrafsi tók fé sitt af túninu. Kjalakssynir fylgdu honum og náðu honum ekki. Eftir það vöktu þeir athygli þeirra Eilífs og Hrafsa. (Ör sló á maga Eilífs og kramdi hann. Magi Björns hvals var þungur) Björn Ljótolfsson að leik. Ljótólfurinn keypti Oddmar til að koma honum á færi Birni. Kjallak ungi hljóp á eftir honum. Þeir tóku hann ekki á brott fyrr en þeir náðu drengnum. Þeir vógu Kjallak í Kjallakshóli. Eftir það fóru þeir Kjallakssynir með Ljótólf og Þorstein til bús í Fellsskóg, og fann Eilífur annan munn; hann gekk á eftir þeim og þyngdi þá báða. Hrafsi gekk inn á Orrastöðum í boði; Hann var í kvenmannsfötum. Kjallak sat á palli með skilti. Hrafsi veitti Ásbirni banahögg og fór í gegnum vegginn. Þórður Vífilsson sagði Hrafsa, að naut hans lægju úti í kulda; Hann bar skjöld sinn. Hrafsi kastaði því þegar hann sá Kjallakssona. Þeir gátu ekki (tekið það í burtu) fyrr en þeir höggva við fyrir það. Eilifur sat þegar (þeir börðust) hann.

Hjörleifur konungur Hörda átti Æsu fagra; þeirra son var Ótryggur, faðir Óblauds, föður Högns hvíta, föður Úlfs skjálfta. Annar sonur Hjörleifs var Hálfur, er réð Hálfsrekku; hans móðir var Hildur en mjóva, dóttir Högna(í) Njarðeyjar. Hálfur konungur var faðir Hjörs konungs, er hefndi föður síns við Sölva Högnasyni.

Hjör herjaði á Bjarmaland; hann hertók Ljúfvinu dóttur Bjarma konungs. Hann dvaldist á Rogalandi, þá er Hjör konungr fór í hernað; þá fæddi hún tvo sonu; hét annar Geirmundur en annar Hámundur; þeir voru mjög svartir. Þá ól ambátt hans son; hann hét Leifur, sonur Loðhattar þræls. Leifur var hvítur; Lét drottning því sveininn til meyjar og gisti hjá Leifi. En er konungur kom heim, líkaði honum ekki við Leifi og kallaði hann ómerkilegan mann.

Næst þegar konungur fór í sendiferð, bauð drottning skáldinu frá Braga heim til sín og bað hann gæta barna; svo þeir voru þrír. Hann faldi börnin í herbergi Braga, en faldi sig á pallinum. bragui sagði:

tveir eru inni

ég trúi á bæði

Hámundr und Geirmundr,

Nacido enHjörvi,

en Leifur hinn þriðji

sonur loðhúfu.

Fæddu hana, kona.

Fáir verða verri.

Hann varpaði veldissprotanum niður á pallinn þar sem drottningin stóð. Þegar konungur kom heim, sagði drottning honum þetta og sýndi honum börnin; Ég hafði aldrei séð svona dýr. Þess vegna voru þeir báðir kallaðir bræður.

Geirmundur Heljarskinn var herkonungur; Hann barðist fyrir vestan, en hann átti ríki á Rogalandi. En er hann kom aftur eftir að hafa verið lengi í vandræðum, barðist Haraldur konungur í Hafursfirði við Eirík konung Hörða og Súlka konung af Rogalandi og Kjötvu hinn ríka og vann. Hann lagði þá undir sig allt Rogaland og leiddi þar marga af liði sínu. Geirmundur Angvan átti því ekki annarra kosta völ en að sækja því þar hlaut hann mikinn heiður.

Hann ákvað því að heimsækja Ísland. Með honum fóru frændsystkini hans Úlfur hrakandi og Steinól litli, sonur Hrólfs Ögðarherra, og Öndóttar, systir Ölvisar barbera.

Geirmundar höfðu bandalag. Og hver stýrði sínu skipi. Þeir tóku Breiðafjörð og gistu í Elliðaey; báðu þeir því, að fjörðurinn yrði byggður fyrir sunnan, en lítið sem ekkert fyrir vestan. Geirmundur fór á Meðalfellsströnd og nam lönd Fábeinsár fyrir Klofastein; Hann tjaldaði í Geirmundarvogi en var fyrsta veturinn í Búðardal. Steinólfur nam land af Klofasteini, en Þulfur frá Vestfirði, sem sagt verður.

Geirmundi þótti landnám sitt of lítið, með dýrðareignum og fjölmennu, svo hann hafði átta tigu leysingja; bjó á Geirmundarstöðum undir Skarði.

Einn maður hét hárfínn Þrándur; fór til Íslands með Geirmundi Heljarskinni; hann var fæddur frá Ågðum. Þrándur nam eyjarnar fyrir vestan Bjarneyaflóa og bjó í Flatey; hann átti dótturina Gils Spoonnose; Sonur þeirra var Hergils Hnapprass, er bjó í Hergilsey. Dóttir Hergils var Þorkatla, er átti Má á Reykjahóli. Hergils átti Þórnar, dóttur Ketils ilbreiðar; Ingjaldur var sonur hans er bjó í Hergilsey og átti Gísla Súrsson. Fyrir þetta gerði Börkur digri sér eyjarnar, en keypti Hlíð í Þorskafirði. Þeira son var Þórarinn, er átti Þorgerði, dóttur Glúms (Geirasonar); þeirra son var (Helgu-) Steinar. Þórarinn var í Svinadal með Kjartani er það féll.

Þrándur míóbeinn bjó því í Flatey þegar Oddur Skrauti og Þórir sonur hans fóru. Þeir námu land í Þorskafirði; Oddur bjó í Skógum, en Þórir fór utan og var í hernaði; fékk mikið gull í Finnmörku. Með honum voru synir Halls á Hofstað. En er þeir komu til Íslands, bað Hallur gullsins og varð þar átök mikil; Þess vegna varð Þorskfjarðar saga. Gull-Þórir bjó á Þórisstöðum; Hann átti Ingibjörgu dóttur Gils Skeiðnefs og var sonur þeirra Guðmundur. Þórir var hinn mesti afi.

Geirmundur fór vestur á Strandir og lagði þar land frá Rytagnúpi vestur að Horni og þaðan austur á Straumnes. Þar gerði hann fjögur bú, eitt í Aðalvík, varðveitt við árbakka hans; annar í Kjaransvík, sem Kjaran þræll hans hélt; hinn þriðji, í Vesturheimi, sem Björn þræll hans hafði, sekur um að taka sauðfé eftir daga Geirmundar; hans góða fé varð algilt: herbergi í Barðsvík gætti Atla þræls hans og hafði hann fjórtán þræla undir stjórn.

En er Geirmundur gekk meðal eigna sinna, hafði hann jafnan átta tigu manna. Hann var ríkur af peningum og átti mikið fé eftir. Svo segja menn að svín hans hafi farið í Svínanes og kindur í Hjarðarnes en hann átti eignir í Bitru. Sumir segja að hann hafi líka átt bú í Selárdal við Geirmundarstaði í Steingrímsfirði.

Spekingarnir segja að hann hafi verið göfugastur allra íslenskra landnámsmanna. Hér átti hann lítt slagsmál við mennina; hann fór nokkuð gamall. Kjallakur skiptu jörðum milli Klofninga og Fábeinsár og börðust í útjaðri Klofninga um morguninn; þar vildu þeir báðir; þar stóð Geirmundi betur. Þeir Björn austur og Vestar á Eyri sættust þá; svo Vestar lenti á Vestarsnesi þegar hann gekk á fundinn.

Geirmundur faldi mikið af fé sínu í Andarkeldu undir Skarði. Hann átti Herríði Gautsdóttur Gautrekssonar; Yr var dóttir hans. Síðan átti hann Þorkötlu dóttur Ófeigs Þórólfssonar; synir hans Geirríður og...

Geirmundur lést á Geirmundarstöðum og var varpað úr garðinum á skip í skóginum.

kafli 42

Steinólfur hinn auðmjúki sonur Hrólfs hersis á Ögði nam land frá Klofasteini fyrir Grjótvallarmúl og bjó í Fagradal fyrir Steinólfshjalla. Þar gekk hann inn í fjallið og sá innan þess dal, stóran og fullan af skógi. Hann sá rjóður í dalnum sínum; þar lét hann byggja borg og kallaði hana Saurbæ því þar var mýrarmikið og kallaði hann allan dalinn. Nú heitir það Torfnes þegar borgin var sveit.

Steinólfur átti Eirnýju Þiðrandadóttur. Þorsteinn bóndi var sonur hans, en Arndís hin ríka var dóttir hans, móður Þórðar, faðir Þorgerðar átti Odd; þeirra son var Hrafn Hlymreksfari, er átti Vigdísi, dóttur Þórarins Fylsennis; Sonur þeirra var Snörtur, faðir Jódísar, er átti Eyjólf Hallbjarnarson, dóttir þeirra Halla, er átti Atla Tannason, þeirra dóttir Yngvildar, er átti Snorra Húnbogason.

Steinólfur missti þrjú svín; Þeir fundust í Svinadal tveimur vetrum síðar, og voru þá þrjú svín.

Steinólf studierte auch Steinólfsdal em Króksfjörður.

Einn maður hét Sléttu-Björn; átti Uridiðu, dóttur Steinólfs hins stutta; tók vesturdalinn að Saurbæ að ráði Steinólfs; Hann bjó á Sléttu-Bjarnarstöðum fyrir ofan Þverfell. Þeira son var Þjóðrekur, er átti Arngerði, dóttur Þorbjarnar Skjalda-Bjarnarsonar; Sonur þeirra var Víga-Sturla, er byggði borgina á Staðarhóli, og Knöttur, faðir Ásgeirs og Þorbjarnar og Þjóðreks, er borgin var kennd við á Kollafjarðarheiði.

Þjóðrækni Sléttu-Bjarnarsonar þótti of þröng í Saurbæ; því réðst hann til Ísafjarðar; Saga Þorbjarnar og Hávarðar hins halta gerðist.

Óláfur Belgur, sem Ormur hinn granni rak úr Óláfsvík, nam Belgsdal og bjó á Belgsstöðum áður en Þjódrekarnir ráku hann út; svo fluttist hann frá Grjótvallarmúl og bjó í Óláfsdal. Hans son var Þorvaldur, sá er seldi Ögmundi Völu-Steinssyni skuld að taka sauðfé á móti Þórarni das Gjallandi; áður sigraði hann Ögmund á Þorskafjarðarþingi.

Gils Skeidnerf erreichte Gilsfjörður zwischen Óláfsdal und Króksfjörðurmúl; Yo vivo en Kleif. O segundo hijo de Heðinn, pai de Halldór Garpsdalgoði, pai de Þorvald em Garpsdal, que se casó con Guðrúna Ósvífursdóttir.

kafli 43

Þórarinn krókur kom með Króksfjörð frá Króksfjarðarnesi að Hafrafelli. Hann barðist við Steinólf lága yfir Steinólfsdal og fylgdi því eftir með 10. manni þegar hann fór frá félaginu með 7. manni. Þeir börðust á Fagradalsárósi á Eyri; þá komu menn út úr húsinu til að hjálpa Steinólfi. Þar féllu þeir Þórarinn krókur og Steinólfur fjórir en sjö menn; Þær eru margar.

Ketill ilbreiður átti í Tóberufirði, sonur Þorbjarnar talsins. Þeirra dóttir var Þórarna, er átti Hergils Hnaprass, son Þrándar hins mjóa; Ingjaldur hét son þeirra; hann var faðir Þorarins, er átti Þorgerði, dóttur Glúms Geirasonar; þeirra son var Helga-Steinar. Þrándur hinn fínbeina átti dóttur við Gil skeiðnefja; þeirra dóttir var Þórarna, er átti Hrólfur son Helga hins mjóa. Þorbjörg knarrarbringa var önnur dóttir Gils skeðarnefs. Herfiður hét sonur hans sem bjó í Króksfirði.

Úlfur skjálfandi sonur Högns hvíta nam Reykjanes milli Þorskafjarðar og Hafrafells; Hann átti Björgu, dóttur Eyvindar Austmanns, systur Helga hins mjóa. Sonur þeirra var Atli (o) rauður, er átti Þorbjörgu, systur Steinólfs (o) Low. Hans son var Márá Hólum; átti Þorkötlu dóttur Hergils asna; þeirra son var Ari.

Hann gerðist stýrimaður á Hvítramannalandi; sumir kalla það Stór-Írland; það er fyrir vestan í sjónum, nær Vinlandi góðu; Það heitir The Six Days Sailing West of Ireland. Eftir það gat Ari ekki gengið og var skírður þar. Þessa sögu sagði fyrst Hrafn Hlymreksfari, sem lengi hafði verið heimamaður á Hlymrek á Írlandi.

Þannig sagði Þorkell Gellisson, að Íslendingar, sem heyrt höfðu um Þorfinn (jarl) í Orkneyjum, sögðu að Ari hefði alist upp á Hvítramannalandi og ekki komist út, en væri þar mikils metinn.

Ari casou-se com Þorgerði, Tochter von Álf aus Dálar; ihr Son foi Þorgils und Guðleifur und Illugi; es ist die Familie Reyknesing.

Jörundur var son Úlfs skjálfta; átti Þorbjörgu knarrarbringu. Dóttir þeirra var Þjóðhildur, sem átti Eiríki rauða og son þeirra Leifi hinn heppna á Grænlandi. Jörundur var son Atla hins rauða; átti Þórdísi, dóttur Þorgeirs suðu; þeirra dóttir var Otkatla, er átti Þorgils Kollsson. Jörundur var og faðir Snorra.

kafli 44

Hallsteinn, son Þórólfs Mostraskeggs, bjó í Þorskafirði og bjó á Hallsteinsnesi; hann sór þar til Þór sendi honum öndvegissúlur. Eftir þetta kom til lands hans tré sextíu fet á hæð, þrjár álnir og tveir faðmar hátt; Það var notað undir öndvegissúlur og þar af eru nokkrar öndvegissúlur í nánast hverri borg umhverfis fjörðinn. Það heitir nú Grenitrésnes þar sem tréð lenti.

Hallsteinn hafði herjað á Skotland og tekið með sér útlenda þræla sína; sneri hann því aftur til saltmýrar á Svefney; þar héldu þeir þræla Hallsteins.

Hallsteinn átti Ósku dóttur Þorsteins (rauða). Sonur hans var Þorsteinn (surtur), sem fann aukasumarið. Þorsteinn var sorgmæddur. .. Hans son var Þórarinn, en dóttir Þórdísar, er átti Þorkell sjal, og Ósk, er átti Steinn, sjómann mikla; Sonur hans hét Þorsteinn hvíti. Sámur hét sonur hins óskiljanlega nafns Þorsteins surts; Hann lenti í deilum við Trefil um arf Þorsteins því hann vildi hafa börn Þórarins í höndum sér.

Der Name eines Mannes war Þorbjörn loki, der Sohn von Böðmóð von Stern; Er foi para a Islândia y trajo Djúpafjörður y Grónes para Gufufjörður. El segundo hijo de Þorgils em Þorgilsstaðir em Djúpafjörður, pai de Koll, que se casó con Þuríd Þórisdóttir, hijo de Graf Hallaðar, hijo de Rögnvaldson von Mærajarl. Thorgils era seu filho; é casado com Otkätla, die Tochter von Jörund Atlason dem Roten; ihr Sohn guerra Jörund; es la hija de Hallveiga, die Tochter von Odda Yrarson und Ketils Gufu. Snorri era hijo de Jörundar; es heriatete Ásnýja, die Tochter von Víga-Sturla. Ihr filho era Gils, der Þórdís Guðlaugsdóttir und Tochter Þorkatla Halldórsdóttir, die Götter von Snorra, casado, mas o filho de Gils era Þórður; é casado com Vigdís Svertingsdóttir. Su hijo fue Sturla em Hvammi.

kafli 45

Chaleira Gufas Nome guerra Örlygsson, Böðvarsson, Vígsterksson Mann; Örlyður casou-se com Signýja Óblaðsdóttir, die Schwester von Högn dem Weißen.

Ketill sonur hans fór í lok nýlendutímans; hafði verið í Vesturvík og átt írska þræla vesturvíkinga; hét einn Þormóður, annar Flóki, þriðji Kóri, fjórði Svartur og tveir Skorrar.

Ketill tók Rosmhvalanes; Hann var fyrsta veturinn á Gufuskálum, en um vorið fór hann til Nes og var hinn annan veturinn í Gufunesi.

Svo flýðu frá honum Skorri gamli og Flóki með tvær konur og mikið fé; Þeir voru leynilega á Skorraholti en voru drepnir á Flókadal og Skorradal.

Ketill fékk kyrrt í Nesju, fór til Borgarfjarðar og var hinn þriðja vetur í Gufuskálum hjá Gufá. Snemma vors hélt hann vestur á Breiðafjörð í landleit; þar var hann á Geirmundarstöðum og lagði til og ól Ýrar dóttur Geirmundar; Því vísaði hann Katli til landa fyrir vestan fjörð.

En meðan Ketill var fyrir vestan, flýðu þrælar hans og birtust á Lambastöðum um nóttina; Þar bjuggu Þórður, sonur Þorgeirs Lamba, og Þórdísa Yngvarsdóttir, systir (móðir) Egils Skalla-Grímssonar. Þrælarnir báru eld í húsin og brenndu Þórð inni og allar konur hans; þar opnuðu þeir búr og tóku margar eigur; fóru þeir því með hestana heim og skiptu; fléttast saman á veginum til Álftaness. Lambi Þórðarson (sterki) kom af þingi um morguninn, er þeir hófu; hann fór á eftir þeim, og mennirnir flýttu sér út úr borgunum. En er þrælarnir sáu það, flýðu þeir allir. Þeir tóku Kóran í Kóraninum, en sumir fóru í sund; Þeir tóku Svart á Svartsskeri og Skorra á Skorrey fyrir Mýrum og Þormóð á Þormóðsskeri; Það er vika í útlöndum.

En er gufuskip Ketills kom aftur, fór hann vestur af Mýrum og var hinn fjórða vetur á Snæfellsnesi hjá Gufuskálum; Kom hann því með Gufufjörð og Skálanes til Kollafjarðar. Ketill og Ýr áttu tvo syni; það var Þórhallur annar, faðir Hallvars, er ól Börk, son Þormóðar Þjóstarssonar; Annar var Oddi, er átti Þorlaugu Hrólfsdóttur frá Ballará og Þuríði, dóttur Valþjófs Örlygssonar frá Esjubergi.

kafli 46

Kolli Hróaldsson nam Kollafjörð og Kvígandanes og Kvígandafjörð; hann seldi ýmsum mönnum landnám sitt.

Knjúkur fue o nome do filho de Þórólf Sparrar, que nasceu com Örlygi; Mi nombre es Nesja-Knjúkur. Er brachte alle Landzungen von Kvígandafjörður nach Barðastrandar und lebte ... Ein weiterer Sohn von Knjúk era Einar, Vater von Steinólf, Vater von Salgerðar, Mutter von Bárðar svarta. Þóra era o nome da filha de Knjúk, com quem Þorvaldur, filho de Þórðar Víkingsson, se casou. Ihr Son fue Mýra-Knjúkur, Vater von Þorgaut, Vater von Steinólf, Vater von Halla, Mutter von Steinunna, Mutter von Hrafná Eyri.

Knjukur casou-se com Eyja, Tochter von Ingjald Helgason magra; O filho deles era Eyjólf, pai de Þorgrím Kátluson. Glúmur teve früher Katla, und ihre Tochter war Þorbjörg kolbrún, über die Þormóður schrieb. Steingrímur era el nombre de los hijos de Þorgrím, pai de Yngvildar, que se casó con Úlfheðinn en Víðimýri.

Geirsteinn jálki leveu Kjálkafjörður y Hjarðarnes con Rat von Knjúk. O segundo filho foi Þorgils, que se casou com Þóra, die Tochter von Vestar af Eyri. Ihr Son era Stein der Dane; é casado con Hallgerði Örnólfsdóttir, hijo de Ármóð dem Roten. Örnolfur tuvo una hija, Vigdís... Vigdís era la hija de Stein dem Danen y Hallgerðar, quienes se casaron con Illugi Steinbjarnarson. Ihre Tochter era Þórunn, die Mutter von Þorgeir dem Langkopf.

Geirleifur, filho de Eirík Högnason, o Branco, vivió en Barðarströnd entre Vatnsfjörður y Berghlíð; ele era o pai de Oddleif y Helga Kormoran.

Oddleifur var faðir Gests hins fróða og Þorsteins og Æsu, er átti Þorgilsson Gríms í Grímsnesi. Börn þeirra voru Jörundur á Miðengi og Þórarin á Búrfelli. Gestur átti... börn hans voru Þórður og Halla, sem átti Snorra Dala-Álfsson. Þorgils var sonur hans. Önnur dóttir Gests var Þórey, sem átti Þorgils. Þórarinn var sonur hans, faðir Jódísar, móður Illuga, föður Birnu, móður Illuga og Arnórs og Eyvindar.

Helgi Skarfur fue o pai de Þorbjargar katlu, que teve Þorsteinn Sölmundarson, cujos irmãos eram Refur em Brynjudal y Þórður, pai de Illug, pai de Hródnýjar, que teve das Þorgrímur-Feld. Þórdís era el nombre de la segunda hija de Helga Skarf, quien se casó con Þorsteinn Ásbjarnarson de Kirkjubær im Osten. Ihr Sohn fue Surtur, der Vater von Sighvat, dem Richter.

Geirleifur átti Jóru Helgadóttur. Þorfinnur hét þriðji sonur Geirleifs; kvæntur Guðrúnu Ásólfsdóttur. Ásmundur hét sonur hans; hann átti Hallkötlu dóttur Bjarnar Mássonar Ásmundarsonar. Hlenni hét son þeirra; átti Ægileifu dóttur Þorsteins Kräflusonar. Þorfiður var sonur hans, faðir Þorgeirs langhöfða. Þorsteinn Oddleifsson var faðir Ísgerðar, er átti Bölverk Eyjólfsson hins gráa við Gelli sýslumann son sinn. Véný var enn dóttir Þorsteins, móður Þórðar krákunefs; þaðan kom Krakneflingur.

kafli 47

Ármóð der rote Þorbjarnarson, irmão adotivo de Geirleif, leveu Rauðasand; seine Söhne waren Örnólf und Þorbjörn, der Vater von Hrólf dem Roten Sensian.

Þórólf spar veio with Örlygi heraus und besetzte Patreksfjörður im Westen und die Buchten im Westen von Barð mit Ausnahme von Kollsvík. Dort lebte Örlygs Pflegebruder Kollur. Þórólf conquistó Keflavík ao sul de Bard y vivió cerca de Hvallátri. Nesja-Knjúkur e Ingólfur der Starke y Geirþjófur foram Söhne von Þórólf Sparra. Þórarna era die Tochter von Ingólf, der Þorsteinn Öddleifsson (chapéu) era.

Þorbjörn tálkni und Þorbjörn skime, Söhne von Böðvars Ballonschädel, kamen mit Örlygi heraus; Sie erreichten die Hälfte von Patreksfjörður und ganz Tálknafjörður bis Kópaness.

Ketill ilbreiður, sonur Þorbjarnar talagns, lagði undir sig alla dali frá Kópanesi til Dufansdals; hann gaf Þórni Hergilsi dóttur sinni hnappbotn; Hann réðst síðan suður á Breiðafjörð og hertók Professionfjörð við Reykjanes.

Örn var ágætt karlmannsnafn; hann var frændi Geirmundar heljarskinns; hann fór frá Rogalandi fyrir ofríki Haralds konungs. Hann nam land í Arnarfirði svo langt sem hann vildi; Hann hafði vetursetu í Tjaldanesi því að sólin settist ekki þar í skammdegi.

Án ráðfurður, son Gríms hins loðna á Hrafnistu, og Helguson, dóttur Ánars Bogsveigis, varð ósáttur við Harald konung hinn fagra, og fór því úr landi til vesturferðar; herjaði á Írland og lagði undir sig Grélaðar dóttur Bjartmars jarls. Þeir fóru til Íslands og komu seinna til Arnarfjarðar en Örn um veturinn. Ann var hinn fyrsta vetr í Dufansdal; þar fann Grélöda að illa lyktaði af landinu.

Örn bað Hámundar heljarskinn frænda sinn fara norður í Eyjafjörð og fór hann þangað; því seldi hann Ána rauðfeld allt land milli Langaness og Stapa. Ánn byggði bæ á Eyri; þar fann Grélöda hunang af grasinu.

Dufann var bjargvættur Ánar; hann bjó enn í Dufansdal.

Bjartmar var son Ánars, föður Végesta og Helga, föður Úriððar Arnkötlu, er átti Hergils; þeirra dóttir var Úríður Arnkatla, er átti Helga Eyþjófsson. Þórhildur var dóttir Bjartmars, sem átti Véstein Végeirsson. Vésteinn og Auður voru synir hans. Hjallkár var lausnari Ánar; þeirra son var Björn þræll Bjartmars. Hann gaf Birni frelsi. Fékk hann því fé, en Végestur fylgdist með og spjóti, en Björn drap hann með spjóti.

Geirþjófur Valþjófsson adquirió terrazas en Arnarfjörður, Fossfjörður, Reykjarfjörður, Trostansfjörður, Geirþjófsjörður y viveu en Geirþjófsjörður; Es heriatete Valgerdi, die Tochter von Ulf dem Erschrockenen. Ihr Sohn es Högni; é casado con Auði, hija de Óláf jafnakoll y Þóra Gunnsteinsdóttir. Atli era seu filho; Sombrero de Úríðar Þorleifsdóttir, codos de Eyvindarson y rymgylta de Úríðar. Þorleifur casou-se com Gro, die Tochter von Þórólf brækis. Höskuld era der Sohn von Atla, Vater (Atla, Vater) von Bárðar dem Schwarzen.

kafli 48

Eiríkur era o nome de um homem que alcançou Dýrafjörður y Sléttanes depois de Stapa y depois de Háls, os confins de Dýrafjörður. Havia o Vater von Þorkel, o Vater von Þorkel, o Vater von Þorkel, o Vater von Steinólf, o Vater von Þorðar, o Vater von Þorleifar, die Mutter von Þorgðr, die Mutter von Þóra, die Mutter von Guðmund dem Schwein. Þorleif era la madre de Lína, la madre de Cecilia, la madre de Bárðar y Þorgerðr, que se casó con Björn, un inglés. Seus filhos foram o abade Arnis and Þóra, que se casaram com Ámundi Þorgeirsson.

Vésteinn, Sohn von Végeir, Bruder von Vébjarn Sygnakappa, besetzte Land zwischen Háls em Dýrafjörður und lebte em Haukadal; é casado con Þórhildi Bjartmarsdóttir, ihre Kinder Vésteinn und Auður.

Þorbjörn súr veio em ein bewohntes Land; Véstein gab ihm die Hälfte von Haukadal. Seus filhos eram Gísli und Þorkell und Ari, mas die Tochter von Þordís, die Þorgrímur hatte, seu filho Snorri wurde ein Gott. Entonces Þórdís teve Börkur den Bagger, ihre Tochter Úríður, die Þorbjörn den Digri hadte, mas depois Þóroddur den Steuereintreiber. Su hijo es Kjartan em Fróðá.

Dýr var kallaður góður maður; Hann fór til Íslands að ráði Rögnvalds greifa á Sunnmæ, en fyrir ofríki Haralds konungs Hárfagra. Dýri kom úr Dýrafirði og bjó við Háls. Sonur þeirra var Hrafná Ketilseyri, faðir Úriðar, er átti Vésteinn Vésteinsson, synir þeirra Bergur og Helgi.

Þórður hét Víkingamaður eða sonur Haralds konungs hins fagra; (hann) fór til Íslands og nam land milli Túfu á Hjallanesi og Jarðfallsgils; Ég bjó í Alvidra. Þórður átti Þjóðhildi, dóttur Eyvindar Austmanns, systur Helga hins mjóa.

Þorkell Alviðrukappi og hinn auðgi var sonur hans; hann átti... Þórður hét sonur hans, annar Eyjólfur: faðir Gísla, er átti Hallgerði Vermundardóttur hina mjóu. Hans son var Brandur, faðir Guðmundar prests í Hjarðarholti; og dóttir Þóru, er ól Brandur Þórhaddsson, dóttir hennar var Steinvör, móðir Rannveigar, móður Sæhildar, er ól Gissur. Helgi hét annar sonur Eyjólfs; þeirra börn voru þeir Ólafur og Guðleifur, er áttu Fjarska-Fiður.

Þorvaldur der Weiße war der Nombre von Þórðar Víkingssons zweitem Sohn; é heriatete Þóra, Tochter von Nesja-Knjúk. Y sus hijos fueron Mýra-Knjúkur, Vater von Þorgaut, Vater von Steinólf, que se casó con Herdís Tindsdóttir. Ihre Kinder waren Þorkell á Mýrum und Halla, die Þórður Oddleifsson herdeiro. Otro hijo de Þorvald dem Weißen fue Þórður Órvánður, quien se casó con Ásdís Þorgrímsdóttir Hardðrefsson. Ásdís Mutter era Rannveig, Tochter von Grjótgarð Hladjarl. Ásdís era la madre de Ulf dem Stallmeister, así como la hermana de Ljót dem Weisen y Halldís, a quien tuvo Þorbjörn Þjóðreksson. Ihre Tochter Þórðar Órvandar fue Otkatla, die Sturla Þjóðreksson casado, ihr Sohn Þórður, der Hallbera, die Tochter von Snorri goði, casado, ihre Tochter Úriður, die Hafliði Másson casado. Snorri era hijo de Þórðar Sturlusonar, quien se casó con Oddbjörga, hija de Grím Loðmundarsonar. Ihre Kinder waren Flugu-Grímur und Hallbera, die Mág-Snorri hatte. Sturlas Töchter waren sechs. Entre ellos estaban Ásný, den Snorri Jörundarson hatte, ihre Tochter Þórdís, Mutter von Doktor Höskuld. Der Sohn von Snorri und Ásnýjar foi Gils, Vater von Þórðar, Vater von Sturla em Hvamm.

kafli 49

Ingjaldur Brúnason viveu em Ingjaldssand entre Hjallaness e Ófæra; ele era o pai de Hardref, o pai de Þorgrím, o pai de Ljót, o Sábio, escrito antes.

Ljótur hinn spaki morava em Ingjaldssandi, filho de Þorgrím Hardðrefsson, cuya madre era Rannveig, filha do conde Grjótgarð. Þorgrím gagar era hijo de Ljót. Halldís, la hermana de Ljót, estaba casada con Þorbjörn Þjóðreksson, mientras que Ásdís, la otra hermana de Ljót, estaba casada con Óspakur Ósvífursson; Für diesen Fehler verklägte Ugly Óspak eine Geldstrafe. Der Name ihres Sohnes lobo de guerra; dieser wurde von Ljótur geboren.

Grímur Kaður bjó á Brekku; hans synir voru þeir Sigurður og Þorkell, litlir menn. Þórarinn hét fóstursonur Ljóts. Ljótur kaupir sláturhús í Grím fyrir tvö hundruð og straumur af galli sem féll undir jörð hans; hún hét Osomi. Grímur veiddi hann í túni sínu og jörðaði Ljótsjörð en hann kenndi honum og voru þeir fáir.

Ljótur kom í stað austurlenska í Vaðli; hann lagði hug sinn á Ásdísi.

Gestur Oddleifsson sótti haustboð í Ljót; kom því Egill Völu-Steinsson þangað og bað Gest að leggja til að faðir sinn gengi í stórhernað sem barðist fyrir Ögmund, son sinn. Gestur skrifaði upphafið að morði Ögmundar. Ljótur spurði Gest hvern maður Þorgrímur Gagar myndi verða. Gestur sagði við Þórarin að forráðamenn hans myndu verða frægari og bað Þórarin að gæta þess að hárið á tungunni væri ekki fléttað um höfuðið. Ljóta þótti þetta óvirðing og spurði um morguninn hvað Þorgrímur væri að gera. Einn gestur sagði að Úlfur frænka hans mundi vera þekktari.

Þá reiddist Ljótur og fór með Gesti og spurði: "Hvað ætlar að drepa mig?"

Einn gestur sagðist ekki sjá örlög sín, en bað hann að vera góður við nágranna sína.

Ljótur spurði: Munu Jarðarljósin, synir Gríms Kaigs, drepa mig?

„Lús bítur mikið,“ sagði Gestur.

"Hvar gæti það verið?" sagði hann ljótt.

„Sterkari, nær,“ sagði Gestur.

Austman reið Gest á heiðinni og hélt honum á bakinu þegar hesturinn hrundi undan honum.

Þá mælti Gestur: "Hamingjan er nú komin yfir þig, en annað kemur til, gætið þess að það komi ekki fyrir þig."

Maðurinn að austan fann silfur gangandi heim. Og hann tók tuttugu sent og hélt að hann myndi halda áfram síðar; en er hann leitaði, fann hann ekkert; en Ljótur tók við því, er hann jarðaði, og fékk þrjú hundruð fyrir hvern eyri.

Naquele autono, Þorbjörn Þjóðreksson foi morto.

Um vorið sat Ljótur á hól með þrælum sínum; hann var í kápu, og hatturinn var bundinn um háls honum og með ermi. Synir Kågs hlupu á móti hólnum og réðust báðir á hann samtímis; Eftir það setti Þorkell hattinn á höfuð sér. Ljótur bað þá gjöra vel í húsi sínu, og féllu þeir af hólnum á veginn, sem Gestur hafði riðið; Þar andaðist Ljótur. Þeir Grímssynir fóru til Hávarðar Halta. Eyjólfur hinn grái gaf þeim allt og Steingrímur sonur hans.

50. kafli

Önund Víkingsson, Bruder von Þórðar em Alviðra, viveu em Önundar (dem ganzen Fjord) y viveu em Eyri.

Hallvarður heimskingi var í bardaga við Harald konung í Hafursfirði; Hann fór til Íslands úr því stríði og flutti Súgandafjörð og Skálavík til Stiga og bjó þar.

Úríður sundafyllir og sonur hans Valu-Steinn fóru frá Hálogalandi til Íslands og settust að í Bolungarvík og bjuggu á Vatnsnesi. Þeir kölluðu hana Canal Filler vegna þess að hún var vanur að veiða í höll í Halogalandi, svo allir skurðir voru fullir af fiski. Hann setti einnig Kvíarmið á Ísafirði og tók Kollott af hverju peði á Ísafirði. Synir Völu-Steins voru Ögmundur og Egill.

Gnúpufellsson við Hrólf hét Helgi; hann fæddist fyrir austan og kemur úr móðurætt. Helgi fór til Íslands að heimsækja frændur sína; hann kom til Eyjafjarðar og settist síðan þar að fullu. Eftir það vildi hann fara og var fluttur aftur til Súgandafjarðar. Hann var um veturinn í Hallvarði, en um vorið leitaði hann sér íbúðar. Hann fann fjörð einn, og fann þar bát í flóði; hann nefndi Skutilsfjörð; hann bjó þar þá.

Sonur hans var ógæfa Þorsteins; Hann gekk út og vó Hákon hirðmann Grjótgarðssonar jarls, en Eyvindur ráðgjafi greifans sendi Þorstein til Vébirni Sygnatrausta. Hann þáði það en Védís systir hans neitaði. Í skiptum seldi Vébjörn eignir sínar og fór til Íslands þar sem honum var ekki treystandi til að halda manninum.

Þórólf bräkir vivía al sur de Skutilsfjörður y Skálavík.

Eyvindur kné foi de Ögður para a Islândia e Þuriður sua esposa dourada; Eles mineraram y viveram em Álftafjörður y Seyðisfjörður. Su hijo fue Þorleifur ya mencionado y Valbrandur fue el padre de Hallgrím y Gunnar y Bjargeyjar que tenía Hávarður. Seu filho era Óláfur.

Geir hét fagurt karlmannsnafn í Sogni; hann var kallaður Végeir því hann var bölvaður mikill; hann átti mörg börn. Vébjörn Sygnakappi var elstur sona hans og Vésteinn, Véþormur, Vémundur, Végestur og Véþorn, en Védís dóttir. Eftir lát Végeirs, sem fyrr er getið, varð Vébjörn ósáttur við Hákon greifa; Svo fóru þeir bræður til Íslands. Þau eyddu miklum tíma utandyra.

Um haustið tóku þeir Hlátuvík fyrir vestan Horn; þá sór Vébjörn eið mikinn; hann hafði sagt Hákoni um daginn að bölva þeim að óþörfu. En þegar hann vildi sverja eiðinn, hvöttu bræður hans hann til að vera brautryðjandi og hann hunsaði eiðinn og þeir slepptu honum. Þann dag brotnaði skip þeirra undir miklum stormhöggum; þar söfnuðust þeir saman og gekk Vébjörn fram; hún heitir nú Sygnakleif.

En um veturinn tók Atli í Fljótum, þræll Geirmundar Heljarskinns, þá alla. En er Geirmundr varð þess vís um lausn Atlasar, þá gaf hann honum frelsi sitt og eignir þær, er hann átti; þannig varð hann mikill maður.

Um vorið gerði Vébjörn tilkall til landsins milli Skötufjarðar og Hestfjarðar svo langt sem hann gat gengið á einum degi eða lengur, sem hann nefndi Folafót.

Vébjörn var mikill kappi og er mikil saga um hann. Védísi gaf hann Grímólfi í Unaðsdal; Þeir tókust á og drap Vébjörn hann við Grímolfsvatn. Áður voru Vébjörn og þrír aðrir menn drepnir á ársfjórðungsfundinum á Þórsnesi.

Gunnsteinn und Halldór foram os Söhne von Gunnbjarnar Úlfssons Krähe, de quem Gunnbjarnarsker recibió el nombre; Fuimos a Skätufjörður y Laugardal y Ögurvík a Mjóvafjörður. Bersi era der Sohn von Halldór, dem Vater von Þormóðar Kolbrúnarskáld. Luego vivieron en Laugardal Þorbjörn Þjóðreksson, quien nació como hijo de Óláf, hijo de Hávarðar Halta y Bjargeyjar Valbrandsdóttir; von dem aus die Geschichte des Ísfjörður und der Schlacht von Þorbjarna ocurrió.

kafli 51

Snæbjörn sonur Eyvindar Austmanns, bróðir Helga Magra, nam land milli Mjóvafjarðar og Langadalsár og bjó í Vatnsfirði. Sonur hans var Hólmsteinn, faðir snjóbjarnargríssins. Móðir Snæbjarna var Kjalvör og voru þær systur Tungu-Odda. Snæbjörn var hækkaður á Þingnesi við Þórodda.

Hallbjörn Oddsson frá Kidjabergi. Hallkelsson, bróðir Ketilbjarnar hins eldra, gat Hallgerðar dóttur Tunga-Odds. varstu með Odda hinn fyrsta vetr; þar var Snæbjörn göltur. Það var ástarlaust hjá þessum hjónum.

Hallbjörn bjóst til vorsiglingadaga; en við undirbúning fór Oddur hús úr tjörn á Reykjaholti; þar voru búr þeirra; hann vildi ekki vera þar þegar Hallbjörn fór því hann grunaði að Hallgerður myndi fara með honum. Oddur bætti þeim alltaf upp.

Svo er Hallbjörn steig á hesta sína, fór hann til Dynge, og settist Hallgerður á pall og greiddi hár sitt; hárið féll á hana og á jörðina; Hún er með bestu hárgreiðslu allra íslenskra kvenna með hallgerðiskeim. Hallbjörn bað hann standa upp og fara; hún settist niður og sagði ekkert; svo hann tók hana upp og hún stóð ekki upp. Það gerðist þrisvar sinnum. Hallbjörn nam staðar fyrir framan hana og sagði:

vopn, vopn

eik firrumk, leik

Til hamingju með lestrarhópinn.

línhljóðnemanum þínum.

Bíður munkur eftir brúði,

Eða illa gera mig föl

snerta sorgina í hjartanu

Blow aldrei sama.

Eftir það vafði hann hárinu um hönd hennar og reyndi að draga hana af pallinum en hún settist upp og ældi ekki. Eftir það brá hann sverði sínu og hjó af því höfuðið, fór síðan og reið til skipbrots. Þau voru þrjú og þau áttu tvö folöld.

Fátt var heima og höfðu þeir þegar sent Odda til að vara þá við. Snæbjörn var á Kjalvararstöðum og sendi Oddur mann til hans og bað hann taka við áhlaupinu en kvaðst hvergi fara.

Snæbjörn reið á eftir þeim með tólfta mann, og er Hallbjörn sá, að þeir fylgdu, báðu förunautar hans hann að ríða ekki, en hann vildi ekki. Snæbjörninn fylgdi þeim inn í hólana sem nú heita Hallbjarnarvörður; þeir Hallbjörn gengu á hólinn og vörðust þaðan. Þar féllu þrír menn Snæbirnis og voru báðir förunautar Hallbjarnar. Snæbjörn skar þá fót Hallbirni til jarðar; síðan féll hann á aðra hæðina fyrir sunnan og drap þar tvo Snæbirni og þar féll Hallbjörn. Þannig að það eru þrír verðir á þessari hæð og fimm á hinni. Svo kom Snæbjörn aftur.

Snæbjörn átti skip á Grímsárósi; helminginn keypti Hrólfur rauði Sensi. Klukkan var tólf. Í Snæbirni voru Þorkell og Sumarliði, synir Þorgeirs rauða, Einarssonar Stafhyltinga. Snæbjörn tók Þórodda af Þingnesi til fósturs og konu en Hrólfur tók Styrbirni sem sagði þetta eftir draum sinn:

gera

bekk tvö,

allt ömurlegt

engin norður enginn sjór,

Frost ok kulða,

feint af einhverju tagi.

Ég þekki svoleiðis

Snæbjörn-Straße.

Þeir fóru að leita að Gunnbjarnarskeri og fundu land. Snæbjörn vildi ekki eyða nóttinni í að skoða. Styrbjörn fór af skipinu og fann fjársjóð í Kumli og leyndarmál; Snæbjörn leysti hann með öxi; þá hrundi botninn. Þeir byggðu kofa og lögðu í körfu. Þorkell Rauðsson fann vatn í gaffli sem stóð út um kotgluggann; það var um Svo þeir grófu það upp. Snæbjörn smíðaði skip, en Þóroddu var smíðaður af hans hendi, en Styrbjörn af hendi Hrólfs; aðrir fóru til veiða. Styrbjörn vó Þórodd en Hrólfur og báðir Snæbjörn. Rauðu synirnir sóru eið og allir hinir sóru lífi sínu.

Þeir tóku Hálogaland og fóru þaðan til Íslands að Vaði. Þorkell var með sjal sem farið var fyrir Rauðssyni. Hrólfur reisti virki á Strandarheiði. Sveinungr sendi sjal til höfuðs henni; hann fór fyrst á Mýri til Hermundar, síðan til Óláfs ​​ad Dragum, síðan til Gests í Haga; Hann sendi það Hrólfi vini sínum. Sveinungr vóg Hrólf ok Styrbjörn; svo fór hann til Haga. Gestur skipti við hann sverði og öxi og fékk honum tvo lúna hesta og lét mann ríða um Vaðil til Kollafjarðar og lét Þorbjörn skora á sterka hestana. Þorbjörn braut hann á Sveinungseyri af því að sverðið brotnaði fyrir neðan hlífina.

Því þegar hugur þeirra var líkur, tók Trefill sér hlið Gests sem hafði fundið Gest, sem sjálfur hafði sent mann til höfuðs vinum sínum.

kafli 52

Óláfur jafnakollur besetzte Land von Langadalsá bis Sandeyrarár und lebte í Unaðsdal. Ég er kvæntur Þóru Gunnsteinsdóttur. Og sonur hans var Grímolfur, er átti Védísi systur Vébjarnar.

Þórólfur fasthaldi var kallaður góður maður í Sogni; Hann varð ósáttur við Hákon greifa Grjótgarðsson og fór til Íslands að ráði Haralds konungs. Hann nam land frá Sandeyrará til Gýgjarsporsár í Hrafnsfirði; hann bjó við Snæfjöll. Sonur þeirra var Ófeigur, er átti Otkötlu.

Örlygur, son Böðvars Vígsterkssonar, fór til Íslands vegna ofríkis Haralds konungs hárfagra; Hann var fyrsta veturinn hjá Geirmundi heljarskinn, en um vorið gaf Geirmundur honum bú í Aðalvík og jörðina þar. Örlygur átti Signýju, dóttur Óblauds, systur Högns hvíta; Sonur þeirra var Ketill Gufa, kvæntur Ýri Geirmundardóttur.

Nú bætist áður ritað landnám Geirmundar við Straumness austan Horns.

Örlygur erwarb Slétta und Jökulsfjörður.

Hella-Björn, sonur Herfinns og Höllu, var víkingur mikill; Hann hefir jafnan verið óvinur Haralds konungs. Hann fór til Íslands og kom til Bjarnarfjarðar á albrynjuskipi; þá hét hann Skjalda-Björn. Hann nam land frá Straumnesi til Dranga og bjó í Skjöldu-Bjarnarvík, en átti aðrar eignir í Bjarnarnesi; þar muntu sjá stóra lokkaklefann þinn. Sonur þeirra var Þorbjörn, faðir Arngerðar, er átti Þjóðreki Sléttu-Bjarnarson, börn þeirra Þorbjörn og Sturla og Þjóðrekur.

Geirólfur hét maður er skipbrotsmaður varð á Geirólfsgnúpi; þá bjó hann þar undir Gnop að ráði Bjarnar.

Þorvaldur Ásvaldsson, Úlfsson, Yxna-Þórisson kom með Drangaland og Drangavík til Enginess og bjuggu á Dranga alla sína ævi. Sonur hans var Eiríkur rauði, sem eins og áður sagði stofnaði Grænland.

Hernaðarstigið Hvítaský var göfugur maður; hann var myrtur að ráði Haralds konungs, en synir hans þrír fóru til Íslands og settust að á Ströndum: Eyvindur Eyvindarfjörður, Ófeigur Ófeigsfjörður, Ingólfur Ingólfsfjörður; Þar hafa þau búið síðan.

Eiríkur snara hét maður, er lönd lá frá Ingólfsfirði til Veiðilausu og bjó í Trékyllisvík; átti Álöfu, dóttur Ingólfs frá Ingólfsfirði. Sonur þeirra var Flosi, er bjó í Vík, þá er Austmenn brutu þar skip sitt og gerðu steinskip, er þeir kölluðu Trékylli; Flosi fór þá og var fluttur aftur í Öxarfjörð. Þaðan gerðist saga Böðmóðs gerpis og Grímólfs.

kafli 53

Önundur viðarfótur, son Ófeigs burlufóta, Ívarssonar á Beytil, Önundur fór á móti Haraldi konungi í Hafursfirði og lagði þar fæti. Eftir það fór hann til Íslands og nam land frá Kleifum til Ófæru, Kaldbaksvíkur, Kolbeinsvíkur, Byrgisvíkur og bjó á Kaldbak til elli. Hann var bróðir Guðbjargar, móður Guðbrands kúla, föður Ástu, móður Ólafs konungs. Önundur átti fjögur börn; hét einn Grettir, annar Þorgeir baki úr flöskunni, þriðji Ásgeir æðikollur, faðir Kálfs og Hrefnu, er átti Kjartan, og Þuríðar, er átti Þorkell kugga, en síðar Steinþór Óláfsson; sá fjórði var Þorgrímur hærkollur, faðir Ásmundar, föður Grettis hins sterka.

Björn hét maður er bjó í Bjarnarfirði; hann átti Lyufu; hans son var Svanur, er bjó á Svanshóli.

Steingrímur cobriu todo o Steingrímsfjörður y viveu em Tröllatunga. Seu filho era Þórir, pai de Halldór, pai de Þorvald aurgoði, pai de Bitru-Odd, pai de Steindór, pai de Odd, pai de Há-Snorr, pai de Odd, o monge, e Þórólf y Þórarin, os avestruzes.

Kolli hét maður sem nam Kollafjörð og Skriðesenni og bjó hjá Felli meðan hann lifði.

Maður hét Þorbirni biturt; Hann var víkingur og skúrkur. Hann fór til Íslands með skuldalið sitt; Hann nam fjörð þann er Bitra heitir nú og bjó þar.

Litlu síðar fór Guðlaugur, bróðir Gils, á skip sitt til nessins sem nú heitir Guðlaugshöfn. Guðlaug, kona hans og dóttir komust í land, en aðrir menn týndust. Þá gekk Þorbjörn beisklega inn og drap þá báða, en tók meyina og fæddi. En er það gerðist, þá var Gils skeiðnefur, fór hann og hefndi bróður síns; biturlega drap hann Þorbjörn og fleiri menn.

Guðlaug se llama Guðlaugsvík.

Bálki hét maðr Blæingsson, Sótason á Sótanesi; hann hitti Harald konung í Hafursfirði. Eftir það fór hann til Íslands og lagði undir sig allan Hrútafjörð; hann bjó tvisvar á Bálkastöðum, en síðar í Bæ og andaðist þar.

Hans son var Bersi Godlauss, er fyrst bjó á Bersastöðum í Hrútafirði, en nam síðar Langavatnsdal og átti þar annað bú, áður en hann fékk Þórdísar dóttur Þórhadds úr Hítardal og tók með sér Hólmsland. Sonur þeirra var Arngeir, faðir Bjarnar Hítdælakappa. Geirbjörg var dóttir Bálks og Véleifur eldri móðir hennar.

Arndís hin ríka, dóttir Steinólfs hins stutta, nam þá Borðeyjarlönd í Hrútafirði; hún bjó í Bæ. Sonur þeirra var Þórður, er bjó að Múla í Saurbæ.

kafli 54

Þrástur og Grenjuður, synir Hermundar hokins, grófu land í Borðeyrar Hrútafirði og bjuggu á Melum. Hesta-Gellir prestur kom frá Grenjaða og Ormur frá Þresti. Sonur Þrastar var og Þorkell á Kerseyri, faðir Guðrúnar, er átti Þorbjörn Þynu, son Hrómundar haltu; þau bjuggu í Fagrabrekku. Þorleifur Hrómundarfostri var sonur hans. Hásteinn var enn Hrómundarson; Þær snerust allar um eitt. Þórir var son Þorkels Þrastarsonar; bjó á Melum; Helga hét dóttir hans.

Í þessum tíma kom Sleitu-Helgi á Borðeyri og Jörundur bróðir hans; þar voru tólf lausir víkingar og sveinar umfram; þeir fóru allir til Mela. Þá tók Helgi Helgu Þórisdóttur.

Fyrir Hrómund hurfu stóðhestarnir; þeir sýndu Helga þetta og voru sóttir til saka af Miðfjarðar-Skegga fyrir þjófnað af Alþingi. En Hrómundar áttu að verja héraðið og áttu gott vígi á Brekku. Austmenn byggðu skip sitt.

Einn morgun lenti hrafn á Brekku og hljóp í burtu; þá mælti Hrómundur:

Landslagið heyrist.

sár þurrksins, dögun,

vekur fljótt stemningu borgarinnar,

blár tampa lebt.

Fyrst heimskingi, síðan huglaus

unglingar voru

Gunnar haukr, es gaukar

Sagði bragðspá Gauts.

Ræða Þorbjarnar:

bíður eftir haglhlífinni,

Hræsnari nær sjónum

Mamma krefst snemma á morgnana.

Það er nú þegar Valkastarbar.

svona endar þetta

eið fornrar sársauka

hann heitir gaukr, hann er Falken

Hildinga hitti.

Á þeirri stundu gengu Austurríkismenn inn í virkið vegna þess að verkamennirnir voru ekki farnir. Þeir bræður fóru, en konur sögðu, að Hrómundur væri of gamall og Þorleifur of ungur til að fara; Ég átti fimmtán ár. Þá mælti Hrómundur:

Dauðinn náði tökum á mér í dag

draugur flats sviðsboga,

gistum hjá Ilmari Jalmi

áður, of upptekinn í gær.

Hann vex lítið, þó hann leiki sér

Litavöndur Heðins Fitjar,

áður sömdum við líka

Gaur, á rauðu ljósi.

Sex af Ostlerunum féllu í virkið, en aðrir sex sluppu.

Þegar Þorbjörn vildi aftur loka virkinu, varð hann fyrir spjóti; Þorbjörn tók greinina af sárinu og lagði hana á milli axla Jörundar svo að hún kom út á bringuna. Helgi hrökk við og rann til. Hrómundur féll, en Þorleifur varð banasár. Hásteinn hljóp á eftir þeim þar til Helgi lét Jörund eftir dauðann; hvarf svo aftur. konurnar spurðu um boðskapinn; Hasinn sagði:

Sex hafa hafsvæðið sitt hér

Reykingar bannaðar, bannaðu það

drekaflugur, sverð,

Verkur í steinsteinum

Ég held að skottið sé að ljúga.

stilltu heftara í samræmi við það.

Eggjaskurnin er fallin

óæskileg stig.

Konurnar spurðu hversu margar þær væru; Hasinn sagði:

Barkskin með meiru

Tröppur að virkinu.

Þarna vorum við fjögur.

Frændur hætta vændi.

En tólf ánægð Gylfa

Hvatar Gunnþings streymdu,

köld vopn, þinn vilji

þangað til við hittumst.

Konurnar spurðu hversu margir víkingar hefðu fallið; Hasinn sagði:

sjö hafa atviksorð

garðsvalir við jörðu,

Blóðið rann heitt af virðingu

Rafmagnssnúra, nasir slitnar.

Fir Munat meira

meira þing en hér

eftir Ekkils stígum

Skemmtilegasta hreyfing Jalks.

hér finnur þú skjól

der klang von daltangar skøma

Elskan, hvað gerðu þau fjögur?

Daily Marine Mark.

En ég, ömurleg, held ég

kría tók beituna,

Gunnar ræfrs, bei gæfim

við skulum hafa smá frið

unnið fyrir hina ríku

Þú ert þunnt hjarta Gunnar,

við fórum í virkið

Verkdreyruga ostur.

eiga erfitt

heldur á borðinu og aðskilur,

hanga á gálganum

hungur, eymd

Harður ker ómar svo við gerðum það

snörp grjótkast.

Sverðsgangan til söngs

fínt rifið grátt klæði,

áður en hælurinn hvílir,

þeir drápu fleiri

hjaldr kom stormur á skjöldinn,

hoekings vidir ejci.

Hlustaðu á svan, það er sár

viður stiga sigurs fellur,

nýr benskar drekr

Blóðlát, of nálægt skítnum.

Það er örn, en örn

Greipaldin er vafið inn í hræ

Schnalle, es Sleitu-Helgi

auðmönnum fannst rautt.

lyft með róðrum

allþakkliga blakki

ýta í átt til okkar

þingmenn hjalma,

en einhvern veginn héldu þeir áfram

biðja um góða vegi

Öxlmeiðsli í brekku

rauður hársvörður.

Helgu var sleppt samdægurs og töpuðust allir fyrir Skriðinsennum á Helgaskeri. Þorleifi var bjargað og bjó á Brekku. Hásteinn kom út og lenti á langormum.

Jæja, eftir því sem reyndir menn hafa sagt, þá eru flestar ritaðar byggðir á Vestfjörðum. Látið nú heyra, að margir stórmenni byggðu þetta hverfi og af þeim fæddust margar tignarættir, sem nú heyrum við.

Esses colonos são os mais nobres de Westfjörður: Hrosskell, Skalla-Grímur, Sel-Þórir, Björn der Östliche, Þórólf Mostráskegg, Auðr dúpaúðga, Geirmundur heljarskinn, Túlfur skælgi, Þórður Víkingsson, obwohl Urben egroßv Clanters. Aber als die Bauern na Islândia gezählt wurden, gab es in diesem Viertel neunhunder Bauern.

ÞRIÐJI HLUTI

Nú er byggð í Norðlendingfirði, fjölmennust á öllu Íslandi, og enn á eftir að rita og lifna við hinar mestu sögur, gamlar og nýjar.

55. kafli

Eysteinn Álfsson á Ostu nam Hrútafjarðarströnd, eystra enda Bálka, og bjó þar nokkra vetur áður en hann kvæntist Þórhildi dóttur Þorsteins rauða; svo réðst hann á Dali norðan og bjó þar. Synir hans voru Álfur í Dölum, Þórður og Þórólfur refur og Hrappur.

Þóroddur era o nome de um homem que possuía terras em Hrútafjörður e vivia em Þóroddsstaðir; seu segundo filho foi Arnór hynefur, que se casou com Gerði, die Tochter von Böðvar aus Böðvarshol. Ihre Söhne waren Þorbjörn, den Grettir gebar, (und) Þórodður Slayer, Vater von Valgerðar, der Skeggi hatte, den unterbesetzten Gamlason von Þórðarson, Eyjólfsson, Eyjarsson, Þórólfsson, der von Snæfjöll festgehalten wurde. Skeggs Son era Gamli, der Vater von Álfdís, der Mutter von Odd, dem Mönch.

Skútaðar-Skeggi hét fagurt karlmannsnafn í Noregi; þeirra son var Björn, er kallaður var Skinna-Björn, því hann var heimamaður í Hólmgarði; og þegar hann þreytist á verslunarferðum fór hann til Íslands og tók Miðfjörð og Línakradal með sér. Hans son var Miðfjarðar-Skeggi; hann var hörpuleikari mikill og sjómaður.

Hann barðist á austurleiðinni og dvaldi í Danmörku á Sjálandi meðan hann fór austur; þar gekk hann upp og lagði leið sína í gegnum mannfjöldann Hrólfssona og tók af Sköfnungi sverð Hrólfs konungs og öxi Hjalta og margt annað, en hann tók ekki Lauf.

Skeggi viveu em Reykjavik em Miðfjörður und hatte... Ihre Kinder waren Eiður, die HafÞóra hatte, Tochter von Þorberg Cornamúl und Álófar ellíðskjaldar, Schwester von Þorgei Gollni; Eles tudem muitos filhos. Outro filho de Skegg foi Kollur, o pai de Halldór, o pai de Þórdís, o poeta Helgi hatte e Þorkatla. As filhas de Skegg eram Hródný, die Þórður Ghúril casado, e Þorbjörg, die Ásbjörn, den wohlhabenden Harðarson, casado. Ihre Tochter fue Ingibjörg, que se casou com Illugi den Schwarzen, ihre Söhne waren Gunnlaugur Ormstunga, Hermundur und Ketill.

Haraldur Hringur hét mikill maður; Hann kom skipi sínu til Vesturhóps og var hinn fyrsta vetur nálægt lendingarstað sínum sem nú heitir Hringsstaðir. Hann nam Vatnsnes allt til Ambáttararár fyrir vestan, en austan til Þverár og þar til Bjargaóss og allt til sjávar og (bjuggu) í Hólum. Hans son var Þorbrandur, faðir Ásbrands, föður Sölva drambs á Ægissíðu og Þorgeirs, er bjó á Hólum; þeirra dóttir var Ástríður, er átti Arnmóð Heðinsson: Heðinn var sonur þeirra. Önnur dóttir Þorgeirs var Þorgerður, sem átti Þorgrím, son Péturs á Ósa.

Sóti hét maður sem stundaði nám í Vesturhópi og bjó við Sótfell.

Hunda-Steinar hét jarl á Englandi; Hann átti Álöfu dóttur Ragnars loðbrókar. Börn þeirra voru Björn, faðir Auðuns skákuls, og Eiríkur, faðir Sigurðar skákuls og Ísgerðar, er átti Þóri greifa á Vermalandi.

Auðun skákull fór til Íslands og lagði undir sig Víðidal og bjó á Auðunarstöðum. Með (honum) kom ættfélagi Þorgils, föður Þórarins goða. Auðun skakull var faðir Þóru Moskáls, móður Úlfhildar, móður Ástu, móður Ólafs konungs hins helga. Auðun Skákulsson var Ásgeir á Ásgeirsá; hann átti Jórunni dóttur Ingimundar hins gamla. Þeirra synir voru Þorvaldur, faðir Dolla, móður Gissurar biskups, og Auðun, faðir Ásgeirs, föður Auðuns, föður Egils, er átti Úlfheiði, dóttur Eyjólfs Guðmundarsonar, en sonur þeirra var Eyjólfur, er á Alþingi var. faðir Orms kapelláns Þorláksbiskups Auðuns Skákuls Annar sonur var Eysteinn, faðir Þorsteins, föður Helga, föður Þórorms, föður Odds, föður Hallbjarnar, föður Sighvats prests. Dóttir Ásgeirs, Ásgeirsá, var bekkjarsystir Þorbjargar.

Ormur hét maður sem bjó og bjó í Ormsdal. Hann var faðir Odds, föður Þórodds, föður Helga, föður Harra, föður Jóru, móður Þórðar, föður Tanna, móður Skafta.

kafli 56

Ketilhúsið hét Hersir Djeður í Raumsdal í Noregi; Hann var sonur Orms Skeljamola, Hross-Bjarnarsonar, Raumssonar, Jötun-Bjarnarsonar frá Norður-Noregi. Ketill átti Mjöll dóttur Ánars Bogsveigis. Þorsteinn hét sonur hans; Hann bjó í Upplandsskóginum að kröfu Jökuls föður síns, sonar Ingimundar greifa von Gautland. Jökull gaf honum líf. Svo eignaðist Þorsteinn systur Þordísar. Hans son var Ingimundur eldri; hann fæddist í Hefni, sonur Þóri, föður Gríms og Hrómundar.

Heiður völva spáði því að allir myndu byggja á þessu landi, sem þá hafði ekki fundist á Vesturlandi, en Ingimundur játti því. Hann sagði við Völvan að þetta væri ekki hægt og sagði við Jartegna að þá fyndist sá hluti sem vantaði í steypuna hans þegar hann væri að grafa í landinu eftir öndvegissúlunum sínum.

Ingimundur var mikill víkingur og barðist alltaf við vesturvíkinga. Sæmundur hét vinur hans að sunnan. Þeir voru að koma úr stríðinu á þeim tíma er Haraldur konungur fór til landsins og lagði til bardaga í Hafursfirði við þáverandi Þóri Háklang. Ingimundur vildi játa konungi, en Sæmundur vildi ekki, og skildu þeir þar. Eftir bardagann giptist konungur Ingimundi Vigdísi dóttur Þóris greifa hins þögla; þau Jörundur hål voru hans elskulegu börn.

Ingimundur komst hvergi; því vildi Haraldur konungur að hann leitaði forráðamanna sinna á Íslandi. Ingimundur dó óafvitandi, en sendi samt Finna tvo, sem urðu fyrir hamförunum, til Íslands til að gera sitt. Það var Freyr og silfurkarfa. Finnar komu aftur og fundu hlutinn og tóku því ekki; Þeir fóru með Ingimundi í dal milli tveggja holta og sögðu Ingimundi allt um landið, hvernig ætti að gera þar sem hann átti að byggja.

Upp frá því fer Ingimundur í ferð sína til Íslands og með honum Jörundur mágur hans og Eyvindur sörkvir og Ásmundur og Hvati vinir þeirra og þrælar þeirra Friðmundur, Böðvar, Þórir refkeggur, Úlfkell. Þeir tóku (Grímsárós) suður og höfðu vetur alla á Hvanneyri með Grími fósturbróður Ingimundar. En um vorið gengu þeir norður um mýrarnar; komu þeir í fjörðinn er þeir fundu tvo hrúta; þeir kölluðu hann Hrútafjörð; fóru þeir því norður um héruðin og gáfu mörgum örnefni. Hann lagðist í vetrardvala á Vídal á Ingimundarholti. Þaðan sáu þeir snjólaus fjöll fyrir sunnan og fóru þangað um vorið; þar kenndi Ingimundur þær lönd sem hann var sendur til. Þórdís, dóttir þeirra, ólst upp í Þórdísarholti.

Ingimundur náði yfir allan Vatnsdal frá Helgavatni og Urðarvatni að austan. Hann hefur búið hjá Hofi og fundið gæfu sína og því er hann illa haldinn af afburðastólpum sínum. Þorsteinn var sonur Vigdísar og Jökuls og Þóris Hafurþjó og Högna; Smiður var vinnukonasonur og Ingimundar, en dæturnar voru Jórunn og Þórdís.

kafli 57

Jörundur (Hals) foi de Urðarvatn para Mógilslækjar e viveu em Grund unter Jörundarfell; sein Sohn guerra Márá Másstaðir.

Hvati foi de Mógilslæk para Giljár e viveu em Hvatasðir.

Ásmundur vino de Helgavatni vía Þingeyrasveit y vivió con Gnúpi.

Friðmundur tomou Forsæludal.

Eyvindur sorkvir nam Blöndudal; þeirra son var Hermundur og Hrómundur hinn halti.

Ingimundur fann björn og tvær hvítar hænur í Húnavatni. Síðan gekk hann út og afhenti Haraldi konungi dýrin; Fólk í Noregi hafði aldrei séð ísbjörn áður. Þá gaf Haraldur konungur Ingimundi skip með viðarfarmi og sigldi hann með tveimur skipum norður fyrir land fyrsta manns til Skaga og sigldi til Húnavatns. Það er Stígandahróf við Þingeyrum.

Síðan var Hrafn brúðgumi á Ingimundi; hann hafði sverð gott; fór með hann í hof; því tók Ingimundur upp sverð sitt.

Þeir bræður Hallormur og Þórormur komu út og voru með Ingimundi; þá átti Hallormur dóttur Þórdísar og fylgdi henni Kárnsárland. Sonur hans var Þorgrímur Kárnsárgoði. Þórormur bjó í Þórormstungu.

Ingimundi missti tíu svín og fannst í Svinadal haustið eftir og voru þá hundrað svín. Galturinn hét Beigaður; hann hljóp til Svínavatns og synti þar til hófar slitnuðu; sprakk í Beigðarhóli.

kafli 58

Hrolleifur mikli og ljót móðir hans komu til Borgarfjarðar; Þeir héldu norður yfir túnið og komust hvergi áður en komið var að Sæmundi í Skagafirði. Hrolleifur var Arnaldsson, bróðir Sæmundar; því leiddi hann þá norður á Höfðaströnd, til Þórðar, en fékk land í Hrolleifsdal; hann bjó þar.

Hrolleifur blekkti Hródnýju dóttur Unu í Unadal. Oddur Unason sat fyrir honum og vó Ljót, systur sína, en hann meiddist á fæti því kyrtillinn beit ekki í járnið. Hrolleifur réðst á Odd og tvo aðra menn, en tveir komust undan; af því tilefni skipaði Höfða-Þórður hann héraðsdómara upp að vatnsföllum sem kvísluðust til sjávar við Skagafjörð.

Þá sendi Sæmundur Hrolleif til Ingimundar gamla. Ingimundur skildi hann eftir í Oddsási gegnt Hofi. Hann átti veiði í Vatnsdalsá eftir Ingimundi, og átti hann að fara yfir ána fyrir Hofsmenn, en hann vildi ekki fara yfir ána á undan Ingimundarsynum, og börðust þeir um ána; svá var Ingimundi sagt. Var hann þá blindaður og hirðir leiddi hestinn undir hann að ánni á milli þeirra. Hrolleifur skaut til hans spjóti. Síðan fóru þeir heim. Ingimundur sendi sveininn að segja Hrolleifi en hann var þegar dáinn þegar synir hans komu heim. Hrolleifur sagði móður sinni; kvaðst hún mundu reyna ef hægt væri að giftast Ingimundarsona eða kunningja hans og bað hann fara fyrst.

Þorsteinn skyldi finna Hrolleif og leita arfsins. Ekki sátu Ingimundarsynir í föðurstóli.

Þeir fóru norður til Geirmundar og gaf Þorsteinn honum sex silfurtigu til að kasta til Hrolleifs á leið sinni. Þeir fylgdu slóðum hans norðan hálsins til Vatnsdals. Þorsteinn sendi svein sinn til Áss að njósna um; hann kvað tólf vísur áður en þeir gengu til dyra og sáu fatahrúgu á gluggakistunni og stóðu undir rauðum dúk. Þorsteinn sagði að þar væri Hrolleifur "og mun Ljót hafa svarið honum langlífi." Þeir fóru til Áss og vildi Þorsteinn sitja á Durum og kom ekki til Jökla því hann vildi þar vera. Maður kom út og leit í kringum sig; þá fylgdi annar hrolleifur. Jökull barðist á móti og tók niður skíði, en náði að kasta rúllu í þá bræður. Eftir það rann hann á Hrolleif og féllu þeir niður brekkuna og gekk Jökull upp. Þá kom Þorsteinn og tóku þeir til vopna. Síðan fór Ljót og fór í öfuga átt; hún hafði höfuðið á milli fótanna, en fötin voru á bakinu. Jökull hjó höfuðið af Hrolleifi og sló Ljótu í andlitið. Hann sagði þá að það væri of seint, "nú mundi jörðin hreyfast fyrir augum mér, en þér munuð allir gleðjast."

Eftir það valdi Þorsteinn Hofsland en Jökull hafði sverð og bjó í Tungu. Þórir gat sér gott orð og bjó í Undunfelli og varð brjálaður. Högni átti Stíganda og var sjómaður. Smiður bjó á Smiðsstöðum. Þorsteinn átti gyðjuna Þuriði, dóttur Sölmundar á Ásbjarnarnesi. Sonur þeirra var Ingólfur hárfagri og Guðbrandur.

Jökull var sonur Bárðar Jökulssonar, er var veginn af Ólafi konungi hins helga. Stigamaður Jökull sagði að Glapvíg myndi lengi dvelja í þessari fjölskyldu. (Þorgrímur Kárnsárgoði var faðir Þorkels kröflu).

kafli 59

Der Name eines Mannes guerra Eyvindur audkula; que cobria todo o Svínadal e morava em Auðkúlstáðir, mas Þorgils gjallandi morava perto de Svínavtni, estava com Adun skákli herauskam. Seine Söhne waren Digur-Ormur, der Skarpheðin Véfröðarson wog.

Maðurinn hét Þorbjörn kolka. Hann nam Kolkumýr og bjó þar til æviloka.

Eyvindur sörkvir bjó í Blöndudal sem áður var ritað. Hans son var Hrómundur hinn halti, er lagði Högna Ingimundarson í einelti, þá er þeir Már og Ingimundarsynir börðust um Deildarhjalla; því var hann Norðlendingfirðingur. Synir hans voru Hásteinn og Þorbjörn, er börðust við Sleitu-Helga í Hrútafirði. Seinni sonur Eyvindar var Hermundur, faðir Hildar, er átti Ávalda Ingjaldsson. Börn þeirra voru Kolfinna, er átti Grís Sæmingsson, og Brandur, sem vó Galta Óttarsson í Húnavatnsþingi við andlát Hallfreðars.

Ævar hét maður, sonur Ketils steinhöggsmanns og Úríðar dóttur Haralds gullskeggs konungs af Sogni. Ævar átti...; þeirra son var Véfroður. Börn Ævars voru Karli og Þorbjörn Strugur og Þorður mikli. Ævar fór til Íslands til Víkings og annarra barna sinna sem Véfröður; Með honum fóru Gunnsteinn frændi hans og Auðólfur og Gautur en Véfröður var hjá víkingum.

Ævar landaði skipi sínu á Blönduósi; svo voru tekin löndin fyrir vestan Blöndu. Ævar fór upp með Blöndu að finna byggð, en er hann kom þar sem heitir Móbergsbrekkur, setti hann þar bút af Hava og sagði Véfröð að fara með son sinn þangað. Tók hann þá þaðan allan Langadal, og síðan út fyrir norðanverðan; Þar skildi hann við áhöfn sína. Ævar bjó í Ævarsskarði.

Véfröður fór síðar í Gönguskarðsárósi og fór norður með föður sínum og kenndi faðir hans honum ekki. Þeir hlupu alla inn í húsið áður en Véfroður tók til máls. Hann gerði bú í Móbergi, sem ráð var fyrir gert, en Þorbjörn plægði á Strugsstöðum, en Gunnsteinn á Gunnsteinsstöðum, Karli á Karlastöðum, Þórður á Mikilsstöðum, Auðólfur á Auðolfsstöðum.

Gautur byggði Gautsdal; hann var einvopnaður Eyvindur sörkvir einn eftir, vill ekki búa með Ingimundi eldri. Haukur bjó þar sem nú heitir Hauksgrafir.

Véfröður casou-se com Gunnhildi, Tochter von Eirík aus Guðdálur, Schwester von Hólmgungő-Starr. Ihre Söhne foram Úlfheðinn, den Þjóstólf em Grindalæk wog, und Skarpheðinn, den Digur-Ormur em Vatnsskárði wog, und Húnröður, der Vater von Más, dem Vater von Hafliði.

Holti hét maður, sem gekk upp Langadal frá Móbergi og bjó á Holtastöðum; hann var faðir Ísróðurs, föður Ísleifs, föður Þorvalds, föður Þórarins hins fróða. Dóttir Þorvalds var Þórdís, er ól Halldór son Snorra goða. Dætur þeirra voru Þorkatla, er átti Guðlaug Þorfinnsson í Straumsfirði; Þaðan koma Sturlungar og Oddaverjar. Önnur var Guðrún, sem átti Kjartan Ásgeirsson úr Vatnsfirði, en börn hans voru Þorvaldur, og Ingíður, sem átti föður Guðlaugs.

Hólmgöngu-Máni hét maður sem kom á Skagaströnd vestan Fossár og austan Mánathúfu og bjó í Mánavík. Dóttir hans átti Þorbrandi í Dölum, föður Mána, föður Kálfs skálds.

60. kafli

Los años eternos son sobre Männername, der Sohn von Atla Skiðasson, dem alten Mann, Bárðarson em Ál. O filho de Eilíf anar son Koðrán en Giljá y Þjóðolfur goði en Hofi en Skagaströnd y Eysteinn, y pai de Þorvald tintein y Þorstein heidmenning y Arnar en Fljót. Eilífur leveu Land von Mánathúfa para Gönguskarðsár y Laxárdal e viveu lá.

Eilífur átti Þorlaugu, dóttur Sæmundar í Hlíð; Hans synir voru Sölmundur, faðir Guðmundar, föður Víga-Barða og bræðra hans. Annar var Atli rammi, er átti Herdísi dóttur Þórðar frá Höfða. Börn þeirra voru Þorlaug, er átti Guðmund ríka, og Þórarinn, er átti Höllu dóttur Jörundar håls. Sonur þeirra var Styrbjörn, er átti Yngvildi, dóttur Steinröðar Heðinssonar á Heðinshöfða, þeirra dóttir Arndís, er átti Hamall Þormóðarson Þorkelssonar.

Sæmundur suður-írskur, félagi Ingimundar eldri, er ritað, fór með skipi sínu til Gönguskarðsáróss. Sæmundur nam Sæmundarhlið að Vatnsskarði á Sæmundarlæk og bjó á Sæmundarstöðum; þeirra son var Geirmundur, er þar bjó síðar. Dóttir Sæmundar var Reginleif, er átti árar Þóroddar, Hallberu dóttur hans, móður Guðmundar hins ríka, föður Eyjólfs, föður Þóreyjar, móður Sæmundar. Arnaldur hét annar sonur Sæmundar, föður Rjúpu, er átti Þorgeir Þórðarson frá Höfða; hans son var Halldór í Hofi.

Skefill hét maður er skip hans kom til Gönguskarðsáróss í sömu viku og Sæmundur. En meðan Sæmundur fór um byggð sína, nam Skefill land allt utan Sauða; hann tók hann út úr landnámi Sæmundar, honum til mikillar gremju, og tapaði Sæmundur.

Maður hét Úlfljótur; nam Langaholt neðan við Sæmundarlæk.

Þorkell vingnir, Sohn des alten Mannes Skið, besetzte Land om Vatnsskarð all und Svartárdal. O segundo filho foi Arnmóður Skælgi, pai de Galta, pai de Þorgeir, pai de Styrmis, pai de Hall, pai de Kolfinna.

Álfgeir hét maður sem bjó um Álfgeirsvalla og upp að Mælifellsár og bjó á Álfgeirsvöllum.

Þorviður hét maður sem lá frá Mælifellsá til Giljár.

Hróskell hét maður, er með ráði Eiríks lagði undir sig Svartárdal og öll Írarfellslönd; hann fór til Gilhaga og bjó í Ýrarfelli. Hann átti þræl, er Roðrekur hét; Hann sendi hann í Mælifellsdal að finna land fyrir sunnan fjall. Hann kom í gil þann er liggur fyrir sunnan Mæifelli og heitir nú Roðreksgil; þar setur hann nýfenginn staf, sem (þeir) kalla Landkannnna, og kemur svo aftur.

kafla 61

Eric estaba a punto de bom homem; é verließ Noruega nach Islandia; er war der Sohn von Hróald Geirmundarson, Eiríkson von örðigbeard. Eiríkur tomó Land von Gilá alrededor de Goddali e incluso Norðurár. está morando em Hofi em Goddälar. Eiríkur se casó con Úriði, hija de Þórðar Skegga, hermana de Helga, mientras que Ketilbjörn se casó con el anciano Mosfell. Os filhos de Eirík fueron Þorkell y Hróaldur, Þorgeir y Hólmgängu-Starri y Gunnhildur. Þorgeir Eiríksson se casó con Yngvildi Þorgeirsdóttir, su hija Rannveig, quien se casó con Bjarni Brodd-Helgason. Gunnhildi Eiríksdóttir casou-se com Véfröður Ævarsson.

Vékell hamarslagi var maður sem lá frá Gilá til Mælifellsár og bjó í Mælifelli.

Hann spurði um ferðir Rodreks. Svo nokkru síðar hélt hann suður til fjalla í leit að landi. Hann náði til hæða þess, er nú heita Vékelshaugar; hann kastaði sér milli hólanna og hvarf þaðan.

En er Eiríkur spurði hann í Goddály, þá sendi hann þræl sinn suður á fjöll, er Ránguður hét; Hann var enn að leita að landi. Hann kom suður að Blöndukvísli og klifraði svo upp þá sem fellur vestan Hvinverjadals og vestan hraunsins milli Reykjavalla og Kjalar og fann þar fótspor manns og áttaði sig á því að þau voru fyrir sunnan. Þar byggði hann vörð sem nú heitir Rangaðarvarða.

Þaðan sneri hann aftur og gaf Eiríkur honum frelsi til ferðar og hófust þaðan ferðirnar um fjallið milli suðurhluta og norðurlanda.

Kraku-Hreiðar hét maður, en faðir hans var Ófeigur lafskeggur, sonur Yxna-Þóra. Þeir feðgar voru að smíða skip sitt til Íslands, en er þeir sáu land, lagði Hreiðar í sjóinn, kvaðst ekki mundu kasta öndvegissúlunum fyrir borð, var sagt, að hann teldi sig ómerkilegan, áætlun hans samþykkti, en hann var sagt að Þór yrði kallaður til að senda hann í land og sagði að ef þeir hefðu náð til hans fyrst myndu þeir berjast þar til lands. En hann komst í Skagafjörð og sigldi til Borgarsands til að brjóta. Hávarður hegri kom til hans og bauð honum og hafði þar vetur í Hegranesi.

Um vorið spurði Hávarður hvað hann vildi gera, en hann kvaðst mundu berjast við Sæmund til jarðar. En Hávarður gafst upp og sagði að illa hefði farið og bað hann að heimsækja Eirík í Guðdal og fara að ráðum hans "því að (það) er vitrasti maður hér á landi." Hreiðar gerði þetta.

En er (hann fann) Eirík, þá lét hann af þessum ófriði, sagði, að það væri ónýtt fyrir menn að deila, meðan svo fátt væri í landinu, en hann kvaðst vilja gefa honum allt Skálamýrarmál og sagði: Þór hafði sent hann þangað og beið starfsfólk þegar hann sigldi til Borgars og var látinn vita af þessari byggð og börnum hennar.

Þennan kost er kunnugt um Hreiðar, sem bjó á Steinsstöðum; hann kaus að deyja á Mælifelli. Hans son var Ófeigur þunnskegg, faðir Bjarnar, föður Tungu-steins.

kafla 62

Önundur vis hét maður er land reis upp úr Merkigili austanverðum.

En er Eiríkur ætlaði að fara að kanna dalinn fyrir vestan, sór Önundur að hann myndi vita hvenær Eiríkur færi að kanna dalinn, og þá myndi Önundur skjótast og kasta spjóti yfir ána og sjá síðan löndin. . að vestan og búa á milli áa.

Kári hét maður er átti land milli Norðurár og Mergigils og bjó í Flatatungu; það var kallað Tungu-Kári; Silfurstæðin eru afkomendur þeirra.

Þorbrandur Órrek fór upp frá Bólstaðará í alla Silfrastaðahlið og allan Norðurárdal fyrir norðan og bjó á Þorbrandsstöðum og lét gera þar eldhús þar sem allir þeir menn sem þann veg gengu áttu að bera kössur og var þar matur fyrir alla. Örreksheiður á Hakustöðum er kennd við hann. Hann var hinn göfugasti og kynþokkafyllsti maður.

Der Name eines Mannes war Hjálmólfur, dessen Land (oben) om Blönduhlíð lag. El segundo hijo de Þorgrímur kuggi, Vater von Odd em Axlarhaga, Vater von Sela-Kálf; Von dort kommen die Axlhegins.

Þórir dúfunef var bjargvættur Yxna-Þórs; hann fór með skipi sínu til Gönguskarðsáróss; svo var byggt herbergi í vesturendanum. Hann fór norður í Landbrot um Jökulsá og nam land milli Glóðafeykisár og Djúpár og bjó á Flugumýri.

Um þetta leyti fór skip hlaðið nautgripum frá Kolbeinsárósi, en þau misstu unga hryssu á Brimnesskógi; en Þórir dúfunef keypti von og fann hana síðan. Hann var fljótastur allra hesta og hét Fluga.

Einn maður hét Örn; Hann ferðaðist um landið og var mjög fróður. Hann sat á móti Þóri í Hvinverjadal er hann ætlaði suður á Kjöl og veðjaði hann við Þóri hvor hesturinn yrði fljótari því hann átti mjög góðan hest og veðjaði hann hundrað silfurs við hvern þeirra. Þeir tveir riðu suður um Kjöl þar til þeir komust að áfanganum, sem þá heitir Dúfunefsskeid. En það var ekki smá hraðamunur á hestunum þegar Þórir mætti ​​Erni í miðri keppni. Örn var svo hryggur yfir örlögum sínum að hann vildi ekki lifa og kom hann ofan af fjallinu sem nú heitir Arnarfell og villtist þar, en Fluga dvaldi þar því honum var mjög brugðið.

En er Þórir fór af þinginu, fann hann við hlið Flugu hest með yfirvaraskeggi og gráu hári; hafði fengið með þeim. Á meðal þeirra var alinn upp Eiðfaxi, sem var tekinn út og drap sjö menn á Mjörs á einum degi og lést þar. Fluga týndist í mýri á Flugumýr.

Kollsveinn merkið hét maður, sem nam land milli Þverár og Gljúfrá og bjó á Kollsveinstöðum fyrir ofan Þverá; hann hafði svarið við Hofstaði.

kafla 63

Gunnólfur hét maður sem átti land milli Þverár og Glóðafeykisár og bjó í Hvammi.

Gormur hét hermaður góður í Svíþjóð; hann átti Þóru dóttur Eiríks konungs af Uppsölum. Þorgils hét son þeirra; átti Elínu, dóttur Burisláfs konungs af Gorði Austan og Ingigerðar, systur Dagstyggs tröllakonungs. Börn þeirra voru Hergrímur og Herfinnur, sem kvæntist Höllu, dóttur Heðins og Arndísar Heðinsdóttur. Gróa var dóttir Herfinns og Höllu; það átti Hróar, son hans Sleita-Björn, er lönd lágu fyrst milli Grjótár og Deildarár, áður en þeir Hjalti og Kolbeinn fóru; bjó á Sleitu-Bjarnarstöðum; hann átti... Börn hans voru Örnólfur, er átti Þorljótu, dóttur Hjalta Skálpssonar, og Arnbjörn, er átti Þorlaugu Þórðardóttur á Höfða, og Arnoddur; hann átti Þórnýju, dóttur Sigmundar Þorkelssonar, er Glúmur hét, Arnfríður var dóttir Sleitu-Bjarnar, er Spak-Böðvar hét Öndóttsson.

Öndóttir kom frá Kolbeinsárósi og keypti jörð í Sleitu-Birni fyrir ofan Hálsgróf að austanverðu og gekk út á Kolbeinsáross, (en) að vestanverðu yfir lækinn sem gengur frá Nautabú og rennur í Gljúfrár og bjó í Viðvík.

Sigmund em Vestfold casou-se con Ingibjörga, Tochter von Rauð ruggu em Naumudal, Schwester von Þorstein casou-se. Ihr Sohn guerra Kolbeinn; Er foi para a Islândia e conquistou terras between Grjótár and Deildarar, Kolbeinsdal and Hjaltadal.

kafli 64

Hjalti sonur Þórðar skálps kom til Íslands og nam Hjaltadal að ráði Kolbeins og bjó í Hofi; þeirra synir voru þeir Þorvaldur og Þórður ágætir menn.

Var þat bezt á íslandi, er þeir tóku arf eftir föður sinn, ok váru þar tólf hundruð gestir, ok váru allir tignarmenn færðir með gjöfum.

Þetta kom (þess vegna) Oddi Breiðfjörð og drap þá sem skrifuðu um Hjalta. Áður stefndi Glúmur Geirason Odda á þing Þorskafjarðar; sigldu því Hjaltasynir norður í Steingrímsfjörð og fóru norður yfir heiðina þar sem hún heitir nú Hjaltdælaut. En er þeir gengu til þings voru þeir svo vel búnir að fólkið þóttist vera komið. Þetta er það sem segir:

manna hugsaði manna

morðspæjari Annað,

ísinn er sár, en Æsir

hvenær sem hægt er

þá í Þorskafirði

festing með klemmum

Holtwartaris Hjalta

vinnandi börn voru.

Af Hjaltasonum er komin mikil og göfug ætt.

Þórður wurde ein guter Mann genannt, er war der Son von Bjarnar byrdusmjör, Hróaldsson hrygg, Bjarnarsson järnsíð, Ragnarsson loðbrókar. Þórður foi para a Islândia y llegó a Strand von Höfða en Skagafjörður entre Unadalsár y Hrolleifsdalsár y vive en Höfða.

Þórður casou-se com Þorgerði, Tochter von Þóris híma und Friðgerðar, Tochter von König Kjarval von Ira; Sie hatten neunzehn Kinder.

Björn era seu filho; Er heritete Úriði, die Tochter von Ref aus Barði, und ihre Kinder waren Arnór kerlingnaf und Þordís, Mutter von Orm, Vater von Þordís, Mutter von Botolf, Vater von Þórdís, Mutter von Helga, Mutter von Guðnýjar, Mutter von Sturluson.

Þorgeir era o nome do zweitem Sohn de Þórðar; é heriatete Rjúpa, Tochter von Arnald Sæmundarson, ihren Sohn Halldór á Hofi.

Snorri war der dritte; é heriatete Þórhildi rupa, Tochter von Þórðar gellis; ihr Sohn guerra Þórður hestöfði.

Þorvaldur holbarki varð fjórði; hann kom eitt haust í Smiðkel á Þorvardsstöðum og dvaldist þar um hríð. Svo fór hann að Surtshellinum og drap þar þá sem skrifuðu um jötuninn í hellinum. Þá átti hann dóttur Smiðkels, en dóttir hans var Jórunn, móðir Þorbrands á Skarfsnesi.

Bárður era el quinto hijo de Þórðar; es heriatete Þorrna, die Tochter von Þórodd Helm; Ihr Sohn war Daði, ein Dichter. Saxeolfur era o sexto filho de Þórðar, o sétimo Þorgrímur, o hatte Hróar, o nono Knör, o decimo Þormóður der Kahle, o decimo primeiro Steinn.

Una filha de Þórðar fue Þorlaug, que se casó con Arnbjörn Sleita-Bjarnarson, ihre Tochter Guðlaug, die Þorleikur Höskuldsson, ihren Sohn Bolli.

Herdís era o zweite Tochter de Þórðar; Atli der Rahmen hatte sie. Þorgríma skeidarkin foi apenos o terceiro, quarto Arnbjörg, quinto Arnleif, sexto Ásgerður, sétimo Þuriður, achter Friðgerður em Hvammi.

Hrolleifur hinn mikli byggði Hrolleifsdal, sem áður var ritað. Þórður kom norður úr Oddi Unasonarbardaga; svo fór hann í Vatnsdal.

kafla 65

Friðleifur hét karlmannsnafn, Gausk að föðurætt, en móðir hans hét Bryngerður og var flæmsk. Friðleifur bjó í Sléttuhlíð alla og Friðleifsdal milli Friðleifsdalsár og Stafár og bjó í Holtum. Hans son var Þjóðar, faðir Ara og Bryngerðar, móður Tongasteinsins.

Flóki, hijo de Vilgerðar Hörða-Káradóttir, fue a Islandia y ocupó Flókadal entre Flókadalsár y Reykjarhól; é lebte auf Moi. Flóki hatte Gró, Schwester aus Höfða de Þórðar. O filho deles era Oddleifur Stafur, que se quedó en Stafshóli y compartió Hjaltason conmigo. Flókas Tochter fue Þjóðgerður, Mutter von Koðrán, Vater von Þjóðgerðr, Mutter von Koðrán, Vater von Kár em Vatnsdal.

Þórður Kappur hét maður frá Sygy, Bjarnarson að Haugi, annar hét Nafar-Helgi; Þeir fóru saman til Íslands og komu í Haganes. Þórður nam land frá Stíflu til Tunguár og bjó á Knappsstöðum; átti Æsu dóttur Ljótólfs goða. Þeira son var Hafur, er átti Úriði, dóttur Þorkels í Guðdal; Sonur þeirra var Þórarinn, faðir Ófeigs.

Nafar-Helgi besetzte Land im Osten von Haganes bis Flókadalsár enführung von Barð und bis Tunguár und lebte em Grindli; er hatte Gro das (schnelle) Visier. Sus hijos fueron Þórólf y Arnór, que se casaron con Friðleif en Stafshóli, y Þorgerður, que se casó con Geirmundur Sæmundarson, y Úlfhildur, que se casó con Arnór Skefilsson en Gönguskarði. Su hijo fue Þorgeir der Verstorbene, der Blót-Má ad Móbergi wog: Þórunn blákinn fue allein.

Bárður súðeyingur tomou Land von Stífla bis Mjóvadalsár; Su segundo hijo fue Hallur Mjódælingur, Vater von Úrid, der Arnórs alte Nase hatte.

Brúnn hvíti hét góður maður, sonur Háreks jarls hálendis; hann fór einn til íslands og lenti á milli Mjóvadalsár og Úlfsdala; Hann bjó á Brúnastöðum. Hann átti Arnóru dóttur Þorgeirs heimskingja, sonar Ljótólfs guðs; Synir hans voru Ketill og Úlfheðinn og Þórður, er Barðverjar eru frá komnir.

Úlfur víkingur og Ólafur Bekk fóru saman til Íslands. Úlfur kom í Úlfsdal og bjó þar. Óláfur bekkur var sonur Karls de Bjarkey á Hálogalandi; hann sigraði Þóri svarta og var rekinn fyrir það.

Óláfur nam alla dali fyrir vestan og Óláfsfjörð í suðri til að finna Þormóð og bjó í Kvíabekki. Börn þeirra voru Steinmóður, faðir Bjarnar, og Grímolfur og Arnoddur, faðir Vilborgar, móður Karls rauða.

Þormóðir rammi hét karlmaður; Hún giftist Gyrð, móðurafa Skjálgs, og flúði því land til Íslands. Hann fór með skip sitt til Siglufjarðar og sigldi til Þormóðseyrar og nefndi það Siglufjörð; Hann nam allan Siglufjörð milli Úlfsdala (og Hvanddala) og bjó á Siglunesi. Hann féll við Ólaf Bekk yfir Hvanndali og var sextán manna bann áður en þeir gerðu upp, en allir skyldu hafa sitt sumar.

Þormóður era der Son von Harald dem Wikinger, depois de casar-se com Arngerðir, die Schwester von Skiða aus Skiðadal. Ihre Söhne foram Arngeir der Wilde y Narfi, o Vater von Thrándar, o Vater von Hríseyjar-Narfa y Alrekur, que lutou em Sléttahlíð con Knör Þórðarson.

Gunnólfr eldri, son Þorbjarnar þjóta á Sogni, átti Végeir, föður Vébjarnar Sygnakappa, fór þá til Íslands; Hann fór yfir Óláfsfjörð austan Reykjaár og allt til Vomúls og bjó í Gunnólfsá. Hann átti Gróu dóttur Þorvarðar úr Urðum; börn þeirra voru Steinólfur, Þórir og Þorgrímur.

kafla 66

Björn hét fagurt karlmannsnafn á Gautlandi; hann var Hrólfsson í Ám; Hann átti Hlíf, dóttur Hrólfs Ingjaldssonar, sonar Fróða konungs. Sonur hans hét Eyvindur.

Björn var ógeðslegur við Sigfast, mág Sölvars Gautakonungs, og brenndi Björn hann inni með þremur liðum. Svo fór Björn til Noregs með tólfta mann og tók Grímur Hersir Kolbjarnarson Snæpis við honum og dvaldist hjá honum einn vetur. Því vildi Grímur drepa Björn fyrir fé; Síðan fór Björn til Andóttar hrafns, er bjó í Hvinisfirði í Ögðum, og tók við honum. Björn var á sumrum fyrir vestan, en vetur hjá Öndóttu þar til Hlíf kona hans andaðist á Gautlandi.

Þá kom Eyvindur sonur hans að austan og tók við skipum föður síns, en Björn var hjá Helgu, systur Andóttar hrafns, en sonur hans var Þrándur. Eyvindur fór þá í vesturferð og hafði skip á Írlandi. Hann tók Rafartu, dóttur Kjarvals írakonungs, ok settist þar að; þaðan var hann kallaður Eyvindur austmaður.

Raförtarnir áttu son er Helgi hét; hann seldi þá til kynningar í Suðurey. En er þeir fóru þaðan tveim vetrum síðar, var hann sveltur, svo þeir kenndu honum ekki; þeir tóku hann á brott og kölluðu hann Helgu horaða; fæddist á Írlandi. En er hann vaknaði, varð hann mikill maður og virðulegur; Hann átti þá Þórunnar hyrnu, dóttur Ketils flatnefs, og áttu þau mörg börn. Synir þeirra hétu Hrólfur og Ingjaldur.

Helgi þunn fór til Íslands með konu sína og börn; Með honum var einnig Hámundur Heljarskinn, mágur hans, sem átti Helgu dóttur Ingunnar. Helgi var mjög blandaður í trú; hann trúði á Krist, en sór Þór að sigla og tala harðlega.

En er Helgi sá eyjuna, gekk hann til Þórs að spyrja, hvar landið skyldi taka, en erindið bar hann norður um landið. Þá spurði Hrólfur sonur hans hvort Helgi vildi vera í Dumbshafi ef Þór sendi hann þangað því skipverjum þótti það vera sjómál þar sem mjög heitt er á sumrin.

Helgi lagði undir sig lönd utan Hríseyjar en innan Svarfaðardals; það var hinn fyrsti vetur á Hámundarstöðum. Þeir áttu harðan vetur.

Um vorið fór Helgi á Sólarfjöll; þá sá hann, at of dimmt var til at sjá þann fjörð, er þeir kölluðu Eyjafjörð af eyjum þar. Helgi hlóð í kjölfarið öllu sem hann átti á skip sitt en Hámundur komst lífs af. Helgi lenti þá í Galtarhamri; skaut hann þar svínin tvö til jarðar og hét galturinn Sölvi. fundust þeir í Sölvadal þremur vetrum síðar; þar voru sjö svín saman.

Um sumarið kannaði Helgi allt héraðið og lagði undir sig allan Eyjafjörð milli Sigluness og Reynisness, gerði mikinn bál á hverju vori og helgaði sig síðan öllu héraðinu. Hann var þann vetur á Bíldsá en um vorið flutti Helgi bú sitt á Kristsnes og bjó þar til æviloka.

Við eignaskiptin varð Þórunn léttari við Þórunnareyju í Eyjafjarðará; þar ól hún Þorbjörgu hólmasól. Helgi trúði á Krist og kenndi því heimaland sitt við hann.

Eftir það tóku menn að ráði hans að byggja í landnámi Helga.

kafli 67

Þorsteinn hét maður, sonur Rauðs ruggu í Naumudal; hann átti Hildi dóttur Þráins svartaþúrs. Þorsteinn fór til Íslands og nam Svarfaðardal að ráði Helga. Börn hans voru Karl rauði, sem bjó á Karlsá, og Guðrún, sem átti Hafþór víking. Börn þeirra voru Klaufi og Gróa, sem gift var Grís feldi.

Atli illingur hét karlmaður; hann drap Hafþór, en hlekkjaði Carlos; þá kom Klaufi á óvart og drap Atlas, en tók Karl af járni. Klaufi átti Yngvildu rauðkinn, dóttur Ásgeirs rauðfelda, systur Ólafs válubrjóts og Þorleifs. Fyrir framan þá skar hann fræbelg af fíkjum sem þeir höfðu safnað á landi hans. Þá sagði Þorleifur eftirfarandi:

Belg skarst fyrir framan mig

boggvir fljótur,

en fyrir alif

ál og herklæði.

að sögn er

þegar við lifum

Voru að veruleika

Böggvir útskorinn.

Upp úr þessu varð Svarfdæla saga.

Karl hét maður sem gekk alla leið upp Ströndina frá Upsum til Migandi.

Hámundur Heljarskinn, son Hjörs konungs, er hann kom vestur, skipti um land við Örn frænda sinn, þann er vann Arnarfjörð, og bjó í Arnarnesi. Dóttir þeirra var Iðunn, gift Ásgeiri Rauðfeldi. Son Arnar var Narfi, er Narfasker heitir; átti Úlfheiði, dóttur Ingjalds frá Gnúpufelli. Hans synir voru Ásbrandur faðir Hellu-Narfa og Eyjólfur faðir Þorvalds í Haga og Helgi faðir Gríms í Kálfskinni.

Galmur era el nombre de una casa que vivía en Galmanströnd entre Þorvaldsdalsár y Reistarár. Sein Sohn son Þorvalður, Vater de Orm, Vater de Barna-Þórodd, Vater de Þórun, Mutter de Dýrfinna, Mutter de Þorstein Zimmermann Skeggjason. Þorvaldi murió en Hámundur Land entre Reistarár y Hörgár, pero también vivió en Þorvaldsdal.

Einn maður hét Geirleifur; Hörgárdal fór upp í Myrkár; það var Hrappsson og bjó í gamla Haganum. Hans son var Björn hinn ríki, er Auðbrekkumenn voru frá komnir.

kafli 68

Þórður hét maður, kláramaður; Hann fór upp frá Myrká í Hörgárdal og hinum megin til Dranga. Sonur þeirra var Örnólfur, er átti systur frá Yngvildi. Hans synir voru Þórður og Þorvarður í Kristnesi og Steingrímur að Kroppi. Þórður rógberi gaf Skólmi frænda sinn frá landnámi. Hans son var Þórálfur hinn sterki, er bjó á Myrká.

Maður hét Þórir Þursasprengir; hann fæddist í Ömð á Hálogalandi og varð ósáttur við Hákon jarl Grjótgarðsson og fór því til Íslands; Hann náði yfir Öxnadal allan og bjó í Vatnsá. Sonur hans var Steinröður, liðsmaðurinn sem hjálpaði mörgum sem særðust af öðrum illmennum. Geirhildur hét var óþekk og kurteis kona. Saklaust fólk tók eftir því að Steinröður nálgaðist hana óvænt en hún varð hissa í formi nautablöðru fyllt af vatni. Steinrøður var járnsmiður; hann hafði stóran járnstaf í hendi. Þetta er það sem sagt er um fund þeirra:

Fork hljómar eins og orka

atglamrandi hamra

í glotkylli ao vivo

Geirhild hversu miklu meira.

Járnstöng skapar kind,

eru sollin rif trolli,

hátt á Hyaltaeyri

hríð kerlinga Seite.

Una filha de Steinröður fue Þorljót, die Þorvarður em Kristnes casado.

Einn maður hét Auðólfur; hann fór frá Jáðr til íslands ok kom með Öxnadal frá Þverá til Bægisár og bjó fyrir sunnan Bægisá; átti Þórhildi dóttur Helgu hinnar mjóu. Hans dóttir var Yngvildur, er fór með stjórn Þóroddar, föður Arnljóts, föður Halldórs.

Eysteinn, hijo de Rauðúlf Öxna-Þórisson, tomou Land von Bægisá bis Krælinghlíðar y viveu em Lón. O segundo filho foi Gunnsteinn, der Hlíf, die Tochter von Heðin aus Mjela, casado. Ihre Kinder waren Halldóra, die Víga-Glúmur hatte, und Þorgrímur und Grímur earleggur.

Eyvindur hani hét göfugur maður; fór í lok nýlendutímans; hann átti skip með Þorgrími Hlífarsyni. Hann var föðurbróðir Andottssonar; Þeir gáfu honum land og bjó hann í Hanatúni og hét Túnhani. Það heitir nú Marbæli. Hann átti Þórnýju dóttur Stórólfs Öxn-Þórissonar. Sonur þeirra var Snorri Hlíðmannagoði.

kafli 69

Fyrrnefndur krákuungur varð ríkur maður. En er Björn mágur (hans) andaðist, safnaði Grímur öllu konungsarfi, því að hann var útlendingur, en synir hans bjuggu fyrir vestan land. Öndóttir hélt fénu fyrir Þránd, systurson sinn.

En síðan faðir hans lést hefur Þrándur siglt svo langt inn í Suðureyjar að hann hefur fengið viðurnefnið Þrándur sjómaður. En eftir að hafa fengið arfinn fór hann til Íslands og hertók suðurland, sem síðar verður sagt.

En þess vegna andaðist Grímur Andótt, af því að hann fékk ekki það fé, sem í vald konungs var. En þessa sömu nótt tók Signý kona Andóttar allar eigur þeirra á bát og fór með sonum sínum Ásgrími og Ásmundi til Sighvats föður þeirra, en sendi syni sína til Heðins fósturföður þeirra í Sóknadal. En þau bjuggu ekki þar og vildu fara til móður sinnar og um jólin fóru þau til Ingjalds í Hvini. Hann samþykkti að kröfu Gydu, konu sinnar.

Um sumarið eftir hélt Grímur hersir Auðuni jarli Haralds konungs veislu. En um nóttina, er Grími var heitt, brenndu Óndóttssynir hann innanfrá, tóku þeir skip Ingjalds fóstra hans og lögðu af stað. Audun kom í skipulagða veislu og missti vin. Svo snemma morguns fóru þeir Ándottsynir í búrið þar sem Aúdun svaf og köstuðu priki í hurðina. Ásmundur hélt báðum eiginmönnum frá greifanum, en Ásgrímur stakk spjótsoddinum í bringu greifans og bað hann að borga skuldir föður síns. Hann seldi þrjá gullhringa og guðlega skikkju; Ásgrímur gaf jarli nafn og kallaði Auðun geit.

Fóru þeir því í Súrnadal til Eiríkálfúsar mjós og tók við þeim. Þar bjó Hallsteinn, hestur, annar ríkur, og drukku þeir saman jóladrykk, og mat Eiríkur vel og trúfastlega í fyrstu, en síðan borðaði Hallsteinn grimmt. Hann leysti Eirík út með dýrahorni; Fór Eiríkur þá heim, en Hallsteinn var með húseigendum sínum. Þá gekk Ásgrímur einn inn og veitti Hallsteini mikið sár, en þeir þóttust drepa Ásgrím. En hann fór og gekk inn í skóginn, og kona læknaði hann í leirhúsi, svo að hann varð heill.

Það sumar fór Ásmundur til Íslands og hugsaði um andlát Ásgríms bróður síns. Helgi hinn mjói gaf Ásmundi Krælinghíð og bjó hann með Glerá fyrir sunnan.

En er Ásgrímur náði sér, fékk Eiríkur honum langskip og réðst vestur um haf, en Hallsteinn andaðist af sárum sínum. En þegar Ásgrímur kom heim úr stríðinu giftist Eiríkur honum Geirhildi dóttur sína. Síðan fór Ásgrímur til Íslands; hann bjó fyrir norðan Glerá.

Haraldur konungur sendi Þorgeir hinn Hvinvera til Íslands að drepa Ásgrím. Hann hafði vetursetu með Kili í Hvinverjadal og bauð að hefna sín.

O filho de Ásgrím eran Ellída-Grímur, Vater von Ásgrím und Sigfús, Vater von Þorgérðr, Mutter von Grím, Vater von Sverting, Vater von Vigdís, Mutter von Sturla em Hvamm.

kafli 70

Helgi hinn mjói gaf Hámundi mági sínum land milli Mergigils og Skjálgdalsár og bjó hann í Espihóli fyrir sunnan. Hans son var Þórir, er þar bjó síðan; kvæntur Þórdísi Kaðalsdóttur. Hans son var Þorarinn á Espihóli norrænna og Þorvaldur krókurá Grund, en Þorgrímur í Möðrufelli var ekki sonur hans; Vigdís var dóttir hans.

Helgi gaf dóttur sína Þóru Gunnari Úlfljótssyni, er lög átti og lönd frá Skjálgdalsá til Háls; Hann bjó í Djúpadal. Synir hans voru Þorsteinn, Ketill og Steinmóður, en dætur hans Yngvildur og Þorlaug.

Helgi gab Auðun rotin, Sohn von Þórólf smgar, Þorsteinson skrofa, Grím, Sohn des Kamms, Helga, seine Tochter, und Land von Hálsi bis Villingadal; está morando en Saurbær. Ihre Kinder waren Einar, der Vater von Eyjólf Valgerðarson, und Vigdís, die Mutter von Hall dem Weißen, Orms Vater, Gellis' Vater, Orms Vater, Halls Vater, Þorgeirs Vater, Þorvarðrs Vater und Ara, Bischof Guðmunds Vater.

Hámundur Heljarskinn var gefinn Helgu Helgadóttur eftir lát Ingunnar, systur hennar, en dóttir hennar var Yngvildur, er kölluð var systirin sem Örnólfur átti.

Helgi deu a seu filho Hrólf todos os Ländereien östlich des Flusses Eyjafjörðar von Arnarhvoli ab, und er lebte in Gnúpufell und baute dort viele Tempel; é heriatete Þórárna, die Tochter von Thrándar Mjöbein. Ihre Kinder waren Hafliði der Pfeil und Valþjófur, Viðar, Grani und Böðvar, Ingjaður und Eyvindur, aber Guðlaugs Tochter, die Þorkell der Schwarze hatte. Valthíofur era o pai de Helga, o pai de Þóris, o pai de Arnór, o pai de Úridídar, o pai de Þórdís, o pai de Vigdís, o pai de Sturlas em Hvamm.

Helgi der Magere gab seinem Sohn Ingjald Land von Arnarhvoli bis Þverár im Äußeren; Er lebte am oberen Þverá und baute dort viele Tempel. Er hatte Salgerði Steinólfsdóttir, seu filho Eyjólfur, Vater von Víga-Glúm, und Steinólfur, Vater von Þórarin dem Bösen und Arnór dem gooden Rauðæing. Víga-Glúmur eran Más' Vater, Þorkátlas Vater, Þórðar's Mutter, Sturlas Vater.

Helgi gab Þorgeira, dem Sohn von Þórðar bjálka, seine Tochter Hlíf und Land von Þverá bis Varðgjár. Sie lebten in Fiskilæk, ihre Kinder Þórður und Helga.

Skagi Skoftason var fagurt karlmannsnafn á Mæri; hann var ekki sáttur við Eystein glumra og fór því til Íslands. Hann fór að ráðum Helgu Eyjafjarðarströnd austan Varðgjá til Fnjóskadalsár og bjó í Sigluvík. Hans son var Þorbjörn, faðir Heðins hins milda, er Svalbarði hafði gert sextán vetur fyrir kristni; átti Ragnheiði, dóttur Eyjólfs Valgerðarsonar.

kafli 71

Þórir snepill hét maðr, sonr Ketils surfils; hann var að búa sig undir Íslandsferð. Skipstjóri þeirra hét Gautur.

En er þeir voru í sjónum komu víkingar til þeirra og vildu ræna þá en Gautur sleppti staf sínum með hjálm og fóru víkingar þegar. Hann hét því Hjálmun-Gautur.

Þeir Þórir fóru til Íslands og lönduðu skipi sínu á Skjálfandafljótsósi. Þórir kom í Kaldakinn milli Skuggabjarga og Ljósavatnsskarðs; honum líkaði það ekki og týndist; þá sagði hann þetta:

Hér liggur það, fötin renna,

mjög gamla kuldann

en við erum örugg

Hjölmun-Gautr, em curso.

Þórir luego trajo toda a Fnjóskadal para Ódeila y vivió en Lund. é schwor den Hain. El segundo hijo fue Ormur täsöbak, pai de Hlenn dem Alten y Þorkell morava em Hleiðrargard. Er hatte Guðlauga Hrólfsdóttir, seus filhos eram Ángul der Schwarze and Hrafn, Vater von Þórðar em Stokkahláður, and Guðríður, der Þorgei godði em Ljósvatn hatte.

Þengill sigldi mikið af Hálogalandi til Íslands; nam land að ráði Helga frá Hnjóská til Grenivíkur; Ég bjó í Höfða. Synir hans voru Vémundur, faðir Ásólfs í Höfða og Hallsteins, er þetta sagði í siglingu af sjó og andlát föður síns:

Drúpir Höfdi,

tot Þengill,

hlæjandi brekkur

a Hallsteini.

Þormóður hét maður sem kom með Grenivík, Hvallátrum og Strand til Þorgeirsfjarðar. Sonur hans var Snörtur, sem Snertlingar eru frá komnir.

Þorgeir era el nombre de un hombre que vivía en Þorgeirsfjörður y Hvalvatnsfjörður.

Einn maður hét loðinn engill; Hann fæddist í Angley í Halogalandi. Hann fór til Íslands undir stjórn Hákonar greifa Grjótgarðssonar og dó á sjó; en Eyvindur sonur hans nam Flateyjardal til Gunnsteins og misþyrmdi henni. Í miðjunni er Ódeila og þorpið Þóris snepil.

Ásbjörn Dettiás var sonur Eyvindar, föður Finnbogs ramma.

kafli 72

Bárður, sonur Heyjangs-Bjarnar, lenti með skipi sínu á Skjálfandafljótsósi og nam allan Bárðardal von Kálfborgará og Eyjardalsá og bjó lengi í Lundbrekku.

Hann sagði þá um veðurfarið að landvindar væru betri en sjávarvindar og því vildi hann betra land sunnan heiða. Hann sendi börn sín suður um land; þá fundu þeir gára og aðrar jurtir. En annað vorið eftir það gerði Bárður jaxla fyrir eins marga Kykvenda og hann gat, og lét hvern taka fóður sitt og gripi; hann var Vonarskarð, sem þá er kölluð Bárðargata. Þá bjó hann í Fljótshverhi og við Gnúp. af þessum sökum var hann kallaður Gnúpa-Bárður.

Hann átti mörg börn. Sonur þeirra var Sigmundur, faðir Þorsteins, er átti Æsu, dóttur Hrólfs Barbarossa. Dóttir þeirra var Þórunn, sem átti Þorkell Leif, en Þorgeir sonur þeirra var guð Ljósavatns.

Annar sonur Bárðar var Þorsteinn, faðir Þóris, er var með Hákoni konungi á Fitjum og skar gat á uxahúð og hafði síðan skjöld; þess vegna var það kallað Leatherneck. Hann átti Fjörleifu Eyvindardóttur. Synir þeirra voru Hávarður í Fellsmúla, Herjólfur í Mývatni, Ketill á Húsavík, Vémundur kagur, er átti Halldóru dóttur Þorkels svarta, og Áskell og Háls; Hann bjó á Helgastöðum.

Der Name eines Mannes war Þorfiður moni, Son von Áskel Torfa; Er nahm Land enführung von Eyjardalsá nach Landanmót und etwas om Ljósavatnsskár und lebte in Öxará.

Þórir, Filho de Gríms graupelzigem Maultier von Rogaland, fue sobre Ljósavatnskarð. O segundo filho foi Þorkell leif, der lautstarke Vater von Þorgeir, den Göttern.

Þorgeir átti fyrst Guðríði, dóttur Þorkels svarta, en synir hans voru Þorkell hái og Höskuld, Tjörvi, Kolgrímur, Þorsteinn og Þorvarður, en Sigríður dóttir hans. Hann átti þá Álfgerði, dóttur Arngeirs eystra. Þorgeir átti og Þorkötlu dóttur Dala-Kolla. Börn hans og þessar konur voru Þorgrímur, Þorgils, Óttar. Þetta voru gamlir menn: Þorgrímur og Finnur draumóramaður; Móðir hans hét Lekný, útlending.

Heðinn og Höskuldur, synir Þorsteins, fóru til Íslands og settust að á Tungheiði. Heðinn bjó á Heðinshöfða og átti Guðrúnu. Dóttir þeirra var Arnríður, er ól Ketill Fjörleifarson. Guðrún var dóttir hans sem ól Hrólf. Höskuldur lagði undir sig öll lönd fyrir austan Laxá og bjó í Skarði; Höskuldsvatn er kennt við hann af því að hann drukknaði þar. Í landnámi þeirra er Húsavík, þar sem Garðar var um vetur. Sonur Höskulds var Hróaldur, er átti Ægileifu, dóttur Hrólfs Helgasonar.

kafli 73

Hálfbræður Vestmans og Úlfs fóru til Íslands á skipi; Þeir unnu allan Reykjadal vestan Laxá allt að Vestmannsvatni. Vestmann átti Guðlaugu. Úlfur bjó undir Skrattfelli. Hann átti..., son sinn Geirólf, sem síðar átti Vigdísi Konálsdóttur sem Þorgrím, son hans Hallur.

Einn maður hét Þorsteinkopf; hann var hermaður á Hörðalandi; börn þeirra voru Eyvindur og Ketill Hörski. Eyvindur vildi fara til Íslands eftir lát föður síns, en Ketill bað hann vista land handa þeim tveimur, ef hann vildi fara síðar. Eyvindur kom til Húsavíkur með skipi sínu og fór upp af Vestmannsvatni í Reykjadal; Hann bjó við Helgastaði og er þar jarðsettur.

Náttfari, sem giftist Garðari, fæddist í Reykjadal og hafði skorað Madeira, en var rekinn af Eyvindi og fór til Náttfaravíkur.

Ketill fór til sendiráðs Eyvindar; bjó á Einarsstöðum; þeirra son var Konáll Þorsteinn, faðir Einars, er þar bjó síðan.

Filho de Eyvindar (guerra) Áskell Gott, que se casou com Tochter de Grenjaðar; ihre Söhne Þorsteinn und Víga-Skúta. Una filha de Eyvindar es Fjörleif.

Konáll casou-se com Oddnýja Einarsdóttir, hermana de Eyjólf Valgerðarson. Ihre Kinder waren Einar, der sechs Söhne hadte, und eine Tochter Þóreyja, die Steinólfur Másson had, und ein other Eydís, der Þorsteinn goði aus Ásbjarnarvík had. Þórður Konálsson era Sokka em Breiðamýris Vater, el Vater de Konál. Una filha de Konál fue Vigdís, que se casó con Þorgrímur, filho de Þorbjarn skaga, y su filho fue Þorleifur Geirólfsstjúpur.

O nome de Grenjaður era Hrappsson, Geirleifs Bruder; erreichte Þegjandadal y Kraunaheiði, Þorgðarfell y Laxárdal a continuación. É hereditaria Þorgerði, Tochter von Helga Hest. Sus hijos fueron Þorgils vomúli, Vater von Onund, Vater von Hallbera, Mutter von Halldóra, Mutter von Þorgðar, Mutter von Abbot Hall und Hallbera, que se casou com Hreinn Styrmisson.

Maðr hét Böðólfr son Gríms Grímolfssonar á Ögðum, bróðir Böðmóðs; átti Þóruna dóttur Þórólfs fræðimanns; þeirra son var Skeggi.

Þeir fóru allir til Íslands og brotnuðu skip sitt á Tjörnesi og voru á Auðólfsstöðum hinn fyrsta vetur. Hann nam Tjörnes milli Tunguár og Óss. Bödólfur átti síðar Þorbjörgu Hólmasól, dóttur Magu-Helgu. Dóttir þeirra var Þorgerður, sem átti Ásmund Öndóttsson.

Skeggi Bödólfsson creció en Kelduhverfi para Kelduness y vivió en Miklagarði; ele se casou com Helga, filha de Þorgeir em Fiskilæk.

Sonur þeirra var Þórir sjómaður. Hann lét gera kirkju í Sogni; það var vígt af Sigurði biskupi. Este Knerri er með skemmtilegar veðurspár fyrir Durum í Miklagarði. Grettir skrifaði þetta um Þóri:

Riðkat rækjuflök

hótað honum.

Búið til fyrir þetta efni

þraut Fylgdu slóð einn.

Wildcat Vidris síðdegis

það mun ekki breytast í bráð.

ég mun ekki vera dónalegur við þig

Ég kýs að sjá um sjálfan mig

skiptu um hluta

vá Þóris mjög stór.

éta mig á milli þeirra

Þeir verða að fara.

Forfeður frægra tignarmanna

mæta Að keyra stíg í skóginum.

Að verða Heimdallar hirðar

Lamir. Við skulum spara mikið fjör.

kafli 74

Einn maður hét Máni; fæddur í Ömð á Hálogalandi; Hann fór til Íslands og tjaldaði á Tjörnesi og bjó í Máná nokkra vetur.

Síðan rak Bödólfur hann út og bjó hann fyrir neðan Kálfborgará milli Fljóta og Rauðaskriðu og bjó hann í Mánafelli.

Y su segundo hijo fue Ketill, quien se casó con Valdís Þorbrandsdóttir, quien compró Rauðaskríðlånd en Mána. Seine Tochter fue Dalla, Schwester von Þorgeir Galtason; sie gehörte Þorvaldur Hjaltason.

Ljótur óþveginn hét maður sem bjó í Kelduhverfi á Keldunesi. Hans son var Grái, faðir galtsins í Ási; hann var vitur maður og kappi mikill.

Önund nahm (und) Kelduhverfi von Keldunes und lebte in Ási; es der Sohn von Blæing Sótason, Bruder von Bálk em Hrútafjörður. Önundas Tochter era Þorbjörg, quien se casó con Hallgils Þorbrandsson de Rauðaskrida.

Þorsteinn, hijo de Sigmundar Gnúpa-Bárðarson, morava perto de Mývatn. El segundo hijo fue Þorgrímur, padre de Arnór y Reykjahlíð, que se casó con Þorkátla, hija de Böðvar Hrólfsson de Gnúpufell. Ambos son ihr Sohn.

Þorkell mikli kom ungur til Íslands og bjó fyrst á Grænavatni sem rennur úr Mývatni. Sonur hans hét Sigmundur; átti Vigdísi, dóttur Þóris de Espihól; þyngdi Glúmur á vellinum. Dóttir Þorkels var Arndís, er átti Vigfús bróður Víga-Glúms. Þorkell átti son í elli; hann hét Dagur. Hann var faðir Þórarins, er átti Yngvildi, dóttur Halls á Síðu, síðar nefndur Eyjólf halta.

Geiri hét norrænn maður, sem fyrst bjó fyrir sunnan Mývatn á Geirastöðum; þeirra son var Glúmur og Þorkell.

Þeir feðgar börðust við látna Þorbergs og drápu son sinn Þorstein. Fyrir þessa bardaga voru þeir drepnir úr norðri.

Geiri passo o inverno em Geirastaðir am See Húnavatn. Luego fuimos a Breiðafjörður y vivimos en Geiradal y Króksfjörður. Glúmur bekam Ingunnar, die Tochter von Þórólf Véleifsson. Sus hijos fueron Þórður, que se casó con Guðrúna Ósvífursdóttir, y Þorgerður, que se casó con Þórarinn Ingjaldsson, seu filho Helga-Steinar.

Torf-Einar jarl átti dóttur í æsku; hann hét Þordís; Hún var dóttir Rögnvalds greifa og átti Þorgeiri klaufa. Hans son var Einar; hann fór til Orkneyja á fund frænda sinna; þeir vildu ekki samþykkja faðerni sitt.

Einar kaupir því bát með bræðrum sínum, Vestmanni og Vémundi; Þeir fóru til Íslands og sigldu norður fyrir landið og vestur um Sléttu til fjarðar. Þeir lögðu öxi í Reistarngnúp og kölluðu hann Axarfjörð; þeir settu örn fyrir vestan og kölluðu Anartúfu; en í þriðja sæti settu þeir kross; þar kölluðu þeir hann Krossás. Þeir helguðu sig því Öxarfirði algjörlega.

Synir Einars voru Eyjólfur, veginn af Galta Grísssyni, og Ljót, móðir Hró hins skarpa, er hefndi Eyjólfs og þyngdi Galt. Synir Glíru-Halls, Brandur og Bergur, voru sonardætur Ljótar; þeir féllu í Böðvarsdal.

Reistur, sonur Bjarneyja-Ketils og Hildar, systir Ketils Distel, föður Arnsteins goða, nam land milli Reestargnúps og Rauðagnúps og bjó í Leirhöfn.

Arngeir hét maður sem lagði undir sig sléttuna milli Hávararlóns og Sveinungsvíkur; þeirra börn voru Þorgils og Oddur og Þuríður, er Steinólfur átti í Þjórsárdal.

Arngeir og Þorgils fóru ofboðslega úr húsi til að leita að fé og komust ekki heim. Oddur leitaði þeirra og fann þá báða látna og hafði hvítbjörn drepið þá og lá á jörðinni þegar hann birtist. Oddur drap björninn og kom með hann heim og segja menn að hann hafi borðað hann allan, kalla það hefnd föður síns þegar hann drap björninn og bróður síns þegar hann át hann.

Oddur var þá illgjarn og óþægilegur að hafa; Honum var svo brugðið að hann fór frá Hraunhöfn um nóttina, en morguninn eftir kom hann í Þjórsárdal til liðs við systur sína, þar sem Þjórsdælarnir ætluðu að kasta grjóti í hel.

Sveinungur nam Sveinungsvík og Kolla Kollavík og bjó þar hvort um sig, sem kennt hefur verið síðan.

Ketill thistil estaba ubicado en Þistilsfjörður entre Hundsness y Sauðaness. Su hijo fue Sigmundur, padre de Laugarbrekku-Einar.

Siedlungen sind jetzt in Norðlendingfjörður verzeichnet, und dies sind die besten Siedler dort: Audun skakull, Ingimundur, Ævar, Sæmundur, Eiríkur í Godðdälum, Höfða-Þórður, Helgi hinn magri, Eyvindur Þorsteinsson höfða. Aber es gab dort schätzungsweise zwölfhundred Bauern.

FJÓRÐI HLUTI

Þessir menn áttu land í Austfjarðahreppi, sem nú er friðað hús, sem teygir sig norður fyrir Langanes að mótum Sólheimasandshrepps, og segja menn, að þessi hreppur hafi fyrst verið fullbyggður.

kafli 75

Maður hét Gunnólfur Kroppa, sonur Þorísar Herrisar, króknefs; Hann nam Gunnólfsvík og Gunnólfsfell og Langanes, allt nema Helkunduheiði, og bjó í Fagravík. Hans son var Skúli Herkja, faðir Geirlaugar.

Finni hét maður sem bjó í Finnafirði og Miðfirði. Annar sonur var Þórarinn, faðir Sigurðar, föður Glíru-Halls.

Hróðgeir, o Hrappsson branco, ocupó Sandvík ao norte de Digranes a Miðfjörður y vivió en Skeggjastaðir. Su hija fue Ingibjörg, quien se casó con Thorstein, o Branco.

Alrekr var bróðir Hróðgeirs er fór með honum; hann var faðir Ljótólfs goða í Svarfaðardal.

Eyvindur Vopni og Refur rauði, synir Þorsteins Þjókkubeins, komu til Íslands frá Strind í Þrándheimi vegna þess að þeir áttu í átökum við Harald konung og áttu hvor sitt skip. Refurinn var rekinn út og lét konungur drepa hann, en Eyvindur kom til Vopnafjarðar og nam Vestradalsá alla og bjó í Krossavík hinum megin; hans son var Þorbjörn.

Steinbjörn Kartur war der Sohn von Ref the Red; Foi para a Iceland e veio para Vopnafjörður. Sein Onkel Eyvindur gab ihm das ganze Land zwischen Vopnafjörður und Vestradalsár; Yo vivo en Hof. Sus hermanos eran Þormóður stíkblíður, que vivía en Sunnudal, pero sobre Fox en Refsstaðir, terceiro Egill en Egilsstadir, Vater von Þórarin y Þrastar y Hallbjarnar y Hallfriðar, que se casó con Þorkell Geitisson.

Hróaldur bjól var albróðir Eyvindars; nam land fyrir vestan Vestradalsá, miðdal og Selárdal allan allt til Digraness; Hann bjó á Torfastöðum. Sonur þeirra var Ísröður, faðir Gunnhildar, er átti Odda Ásólfssonar í Höfða.

Ölvir hvíti hét maður, sonur Ósvalds Axna-Þórissonar; Hann var ríkur maður og bjó í Álmdölum. Hann varð ósáttur við Hákon jarl Grjótgarðsson og fór til Yrjar og andaðist þar, en Þorsteinn hvíti sonur fór til Íslands og eftir landnám fór hann með skip sitt til Vopnafjarðar. Hann keypti land hjá Eyvindi vopna og bjó á Tóftavelli fyrir utan Sireksstaði nokkra vetur áður en hann kom til Hofslands til að sækja Steinbirni Kart leigu, en hann hafði ekkert að gjalda nema jörðina. Þar bjó Þorsteinn fyrir sextíu vetrum og var vitur maður og góður; Hann átti Ingibjörgu dóttur Hróðgeirs hvíta. Börn þeirra voru Þorgils og Þórður, Önundur, Þorbjörg og Þóra.

Þorgils casou-se com Ásvara, die Tochter von Þóris Graut-Atlason. Ihr Sohn guerra Brodd-Helgi; Zuvor hatte es Halla Lýtingsdóttir, o Tochter de Arnbjarnarson. Ihr Son era Víga-Bjarni; é casado com Rannveiga, Tochter von Eirík aus Goddälar. Su hijo fue Skegg-Broddi, cuya hija era Yngvildur, quien se casó con Þorsteinn Hallsson, Skegg-Broddi se casó con Guðrúna, hija de Þórarin sæling y Halldóra Einarsdóttir, seus filhos Þórir y Bjarni húslangur. Þórir tinha Steinunna, die Tochter von Þorgrím dem Lauten; Su hija fue Guðrún, quien se casó con Flosi Kolbeinsson. Su hijo fue Bjarni, padre de Bjarna, quien se casó con Halla Jörundardóttir. Sus hijos fueron Priest Flosi y Priest Torfi, Einar's Braut y Guðrún, die Þórður Sturluson hatte, y Guðrún, die Einar Bergthórsson hatte, y Helga, madre de Sigríðar Sighvatsdóttir.

kafli 76

Þorsteinn Torfi y Brüder Lýtingur foram para a Islândia. Lýtingur cobria toda a costa leste de Vopnafjörður, Böðvarsdal y Fagradal y vivia em Krossavík; O desarme decorre de von ihm ab.

Þorfiður era o nome de um homem que vivia auf Anraten von Þórðar Hálma zuerst em Skeggistaðir. Su hijo fue Þorsteinn el hermoso, hijo de Einar, hijo de Þóris Graut-Atlason, y sus dos hermanos, Þorkell y Heðinn, que eran hijos de Þorgil, padre de Brodd-Helgis.

Þorsteinn torfi bedeckte ganz Hlíð von Ósfjöll bis Hvannár und lebte in Fossvelli. Sein Son foi Þorvaldur, Vater von Þorgeir, Vater von Hallgeir, Vater von Hrapp em Fossvelli.

Hákon hét maður sem lá yfir Jökulsdal allan vestan Jökulsár og ofan við Teigará og bjó á Hákonarstöðum. Dóttir þeirra var Þorbjörg, sem ól Brynjólf gamla synina Gunnbjörn og Hallgrím.

Teegur lá kyrr milli Þorsteins torfa og Hákonar; Þeir byggðu það sem hof og heitir nú Hofsteigur.

Skjöldólf Vémundarson, irmão de Berðla-Káras, morava em Jökulsdal a leste de Jökulsá von Knefilsdalsá y em Skjöldólfsstaðir. Sus hijos fueron Þorsteinn, quien se casó con Fastnýja Brynjólfsdóttir, y Sigríður, madre de Bersa Össurarson.

Þórður era sobre Männername, filho de Þórólf Hálm, irmão de Helga Bunhaus; Er besetzte ganz Tunguland zwischen Lagarfljót und Jökulsár ausser von Rangá. O segundo filho foi Þórólf hálmi, que se casó con Guðríð Brynjólfsdóttir. Ihr Son era Þórður Þvari, Þórodd's Vater, Brand's Vater, Steinunn's Vater, Rannveigar's Mutter, Sæhilda's Mutter, die Gissur hatte.

Össur slagkollur besetzte Land zwischen Ormsár und Rangár. é hatte Gudnýja Brynjólfsdóttir; Ihr Sohn fue Ásmundur, o pai de Marðar.

Ketill og Graut-Atli, synir Þóris Íðiranda, fóru úr Veradal til Íslands og námu jörðina í Fljótsdal áður en Brynjólfur fór. Ketill nam lagarfljótsfjörur, báðar vestan Fljóts milli Hengifossár og Ormsár.

Ketill gekk út ok var með Véþormi Vémundarsyni hins gamla; svo keypti hann Véthorm Arneiði, dóttur Ásbjarnar greifa skerjablesa, er hertekið hafði Hólmfasta Véthormsson, fyrir það drápu þeir Ásbjörn greifa, son Gríms systur Véthorms. Ketill keypti Árneiði, dóttur Ásbjarnar, tveimur hlutum meira en Véthormur mat hana í upphafi.

En er kaup var gert, gerði Ketill hjónaband Arneiðar. Eftir það fann hann mikið silfur undir rótum trjánna. Ketill bauðst þá að fara með hana til frænda sinna, en hún ákvað að fylgja honum.

Þau fóru og bjuggu á Arneiðarstöðum. Sonur þeirra var Þiðrandi, faðir Ketils í Njarðvík.

kafli 77

Graut-Atli lagði yfir austurströnd Lagarfljóts milli Giljár og Vallaness vestan Öxnalækjar. Börn þeirra voru Þorbjörn og Þórir, kvæntur Ásveru Brynjólfsdóttur.

Þorgeir Vestarsson hét göfugur maður; átti þrjú börn; einn var Brynjólfur eldri, annar Ævar eldri, þriðji Herjólfur. Þeir fóru allir til Íslands á eigin skipi.

Brynjólfur fór með skipi sínu til Eskifjarðar og lagði undir sig land á fjalli, allan Fljótsdal um Hengifossá í vestri og um Gilsá í austri, allan Skriðudal og svo Völluna allt til Eyvindarár og nam stóran hluta landnáms Una Garðarssonar og byggði frændur hans ​þar. og mágur, átti hann þá tíu börn, en þá átti hann Helga, sem fæddist Herjólfi bróður hans, og áttu þau þrjú börn. Þeirra son var Össur, faðir Bersa, föður Hólmsteins, föður Óræju, föður Hólmsteins, föður Helga, móður Hólmsteins, föður Hallgerðar, móður Þorbjargar, er ól son Lofts biskups.

Ævar, eldri bróðir Brynjólfs, kom til Reyðarfjarðar og gekk á fjall; Brynjólfur gaf honum Skriðudal allan fyrir ofan Gilsá; bjó á Arnaldstöðum; hann átti tvo syni og þrjár dætur.

Ásróður hét maður er átti dóttur Ásvarar Herjólfs dóttur og stjúpdóttur bróður Brynjólfs; öll lönd milli Gilsár og Eyvindarár fylgdu henni heiman; Þau bjuggu á Ketilsstöðum. Hans son var Þorvaldur holbarki, faðir Þorbergs, föður Hafljóts, föður Þórhaddskála. A filha de Holbark var Þórunn, sem átti Þorbjörn Graut-Atlason, seinni Ástríði, mãe de Ásbjarn Furhead, pai de Þórarin em Seyðarfjörður, pai de Ásbjarn, pai de Kolskegg, o fræðimaður og Ingileifar, mãe de Hall, pai de Finn , dómari. .

Hrafnkell hét Hrafnsson; Það varð til eftir nýlendutímann. Það var fyrsti veturinn í Breiðdal. En um vorið gekk hann upp á fjall.

Hann fór í Skrídudal og sofnaði; þá dreymdi hann að maður kom að honum og sagði honum að standa upp og fara sem fyrst; vaknaði og brotnaði. En er hann kom skammt, þá hrundi allt fjallið og féll undir galtinn og galtinn sem hann átti.

Dann ocupou Hrafnkell Hrafnkelsdal e viveu em Steinröðarstaðir. O segundo filho foi Ásbjörn, padre de Helga, y Þórir, padre de Hrafnkel-Götter, padre de Sveinbjarn.

kafli 78

Uni Garðarsson, sem fyrstur uppgötvaði Ísland, fór til Íslands að ráði Haralds konungs hins ljósa og vildi leggja landið undir sig, en konungur lofaði að gera hann að greifa sínum.

Uni nam land þar sem Unaós heitir nú og bjó þar; hann eignaðist land fyrir sunnan Lagarfljót, allt héraðið allt til Unalækjar.

En er landsmenn urðu þess áskynja, tóku þeir at berjast við hann, ok seldu honum hvorki fé né vistir, ok mátti hann þar eigi dveljast. Uni fór suður úr Álftafirði; tókst að staðfesta þar.

Fór hann því austur með tólfta mann og kom um veturinn til Leiðólfs kappa í Skógahverfi; hann samþykkti það. Uni átti við dóttur Þórunnar Leiðólfs og var hún þunguð um vorið. Þá vildi Uni flýja með sínum mönnum, en Leiólfur reið eptir honum, og hittust þeir á Flangastöðum og börðust þar, því að Uni vildi ekki aftur fara með Leiðólfi; Þar féllu nokkrir menn Unu, en hann neyddist til að fara aftur vegna þess að Leiðólfur vildi að hann tæki sér konu, settist að og tæki arf eftir hann.

Litlu síðar flýði Uni, er Leiðólfur var eigi heima, en Leiðólfur reið á eftir honum, er hann frétti það, og hittust þeir á Kálfagröfum; hann var svá reiðr, at hann drap Unu ok alla hans förunauta.

Sonur Unu og Þórunnar var Hróar tungguð; Hann tók allan arf Leiðólfs og var hinn bezti afi. Hann átti dóttur Hámundar, systur Gunnars á Hlíðarenda; hans son var Hámundur hinn halti, er var mestur kappa.

Tjörvi fyrirlitli og Gunnar voru synir Hróars (systur). Tjörvi bað Ástríðu að giftast Móðólfsdóttur, en bræður hans Ketill og Hrólfur neituðu honum um konuna, en gáfu Þóri Ketilssyni hana. Tjörvi teiknaði því myndirnar þeirra á vegginn í herberginu og á hverju kvöldi þegar Hrósinn gekk inn í herbergið spýtti hann mynd Þóris í andlitið á honum, en kyssti mynd hans áður en skór Hróar var tekinn af. Eftir það skar Tjörvi hana með hnífsskaftinu og sagði eftirfarandi:

Temos wo Þóri,

þessi vasi er settur í fljótu bragði,

ung tóm brúður

áður fáður á vegg.

Ágora hefk, rastkarns, ristna

Mart sagði Son Bright,

hauka, skiftir, í þyngd

Hlin úr bjórbókinni minni.

Þar var bardagi Hróars og systursona hans.

Þorkell fullspakur hét maður sem þekkti alla Njarðvík og bjó þar. Hans dóttir var Þjóðhildur, er átti Ævar gamla, en dóttir hans var Yngvildur, móðir Ketils í Njarðvík Þiðrandasonar.

Der Name eines Mannes war Vetruliði, Sohn von Arnbjarnar Óláfsson Langháls, Bruder von Lýting, Þorstein Torfa und Þorbjarnar em Arnarholt. Óláf Longneck era hijo de Bjarnar Reyðasðir. Vetruliidi leveu Borgarfjörður e viveu lá.

Þórir lína hét maður sem bjó og bjó í Breiðavík; þeirra börn voru Sveinungur og Gunnsteinn.

Nú ræddi Kolskeggur um samning héðan í frá.

kafli 79

Þorsteinn Kleggi nahm zuerst Húsavík und lebte dort; sein Sohn war Án, von dem die Húsvíking abstammen.

Sá gamli hét Loðmundur, en annar var Bjólfur, fóstbróðir hans; Þeir fóru frá Vörs til Þulunes til Íslands. Lo mundur var mjög fróður og reyndur. Hann kastaði stýrisúlum sínum í sjóinn og hét því að reisa þær þar, sem kæmu þeim að landi. En þessir fóstbræður tóku Austfirði og (Loðmundur) tóku Loðmundarfjörð og bjuggu þar um veturinn.

Eftir hann að öndvegissúlum sínum fyrir sunnan land. Eftir það hlóð hann öllum fanga sínum á skipið, en þegar seglið var dregið, lagðist hann niður og bað fátækan mann að þora að nefna nöfn. En er hann lagðist niðr um hríð, varð hrun mikit; þá sáu menn hlaup mikit til bæjarins, er Loðmundur bjó.

Eftir það settist hann niður og tók til máls: "Það er skylda mín að skipið, sem hér siglir, komi aldrei heilt úr sjónum."

Hann ók síðan suður á Horn og vestur um land að Hjörleifshöfða og lenti nokkru vestar; hann lenti þar sem súlurnar komu frá og milli Hafursár og Fúlækjar; hún heitir nú Jökulsá á Sólheimasandi. Hann bjó í Loðmundurhvammi og kallaði sig þar Sólheima.

Svo er Loðmundur var gamall, bjó Þrasi í Skóga; hann hafði líka mikla reynslu.

Eitt sinn um morguninn sá Þrasi vatnsstraum mikinn; hann var að veiðum í vatninu austan við Sólheima, en þræll Loðmundar sá og sagði þeim norðursjó af landinu. Loðmundur var þá blindur. Hann bað þrælinn að setja það sem hann kallaði hafið í skál.

Og er hann kom aftur, mælti Loðmundur: "Eigi hygg ég að þetta sé sjór." Hann bað þá þrælinn að fylgja sér að vatninu "og stinga stafnum mínum í vatnið."

Það var hringur á stafnum og hélt Loðmundur á stafnum báðum höndum, en beit í hringinn. Þá tók vatnið fyrir Skóga aftur að falla til vesturs.

Síðan ýtti hver og einn vatnið þar til þeir fundu sig í einhverjum giljum. Þeir sömdu því um að áin skyldi falla þar, sem myndi minna skaða á sjónum. Hún heitir nú Jökulsá og skilur að fjóra landsfjórðunga.

kafli 80

Bjölfur, fósturbróðir Loðmundar, nam allan Seyðisfjörð og bjó þar alla ævi; Annað merkið gaf Helga Önnu dóttur sinni og fylgdi henni frá heimili sínu til norðurstrandar Seyðisfjarðar til Vestdalsár. Ísólfur hét sonur Bjólfs sem bjó þar síðan og hvaðan Seyðfirðingar eru upprunnar.

Eyvindur hét maður sem fór með Brynjólfi og breytti síðar byggð í Mjóvafjörð og bjó þar. Hans son var Hrafn, er seldi Mjóvafjarðarland Þorkatli kláku, er þá bjó (þar); Klaku fjölskyldan kom frá honum.

Egill rauði hét maður, sem bjó í Norðurfirði og bjó á nesinu; þeirra son var Óláfur, er nesmenn eru frá.

Einn maður hét Freysteinn fagri; Hann ólst upp í Sandvík og hefur búið á Barðsnesi, Viðfirði og Hellisfirði. Hans eru Sandvíkingar og Viðfjörður og Hellisfjörður.

Þórir mikli og Krumur fóru til Íslands frá Vörsum, og er þeir lögðu land undir sig, nam Þórir Krossavík milli Gerpis og Reyðarfjarðar; Þaðan komu krossfararnir.

En Krumur nam land í Hafranesi og allt til Þernuness og víðar, bæði Skrúðey og aðrar úteyjar og þrjár jarðir hinum megin gegnt Þernunesi; Þaðan koma Krymlingarnir.

Ævar var fyrst á Reyðarfirði áður en hann gekk upp á fjall, en Brynjólfur á Eskifirði áður en hann fór upp til að byggja Fljótsdal, sem áður var ritað um.

Vémundur hét maður sem náði yfir allan Fáskrúðsfjörð og bjó þar alla ævi; þeirra son var Álmóður, er Álmæðingar eru komnir af.

Þórhaddur eldri var hirðguð í Þrándheimi á Mæri(na). Hann vildi fara til Íslands og reif áður musterið og tók með sér gólfið og súlur musterisins; en hann kom til Stöðvarfjarðar og lagði Mærina-helgi yfir allan fjörðinn og eyddi öllu nema fénu. Þar hefur hann búið alla sína tíð og eru Stöðfirðingar hans afkomendur.

kafli 81

Hjalti hét maður er þaðan lagði undir sig Kleifarland og allt Breiðdal; hans son var Kolgrímur, er margir voru komnir af.

Herjólfur hét maður er land náði allt til Hvalsnesskriðna; þeirra son var Vopni, er Vöpnlingar eru frá komnir.

Brynjólfs Bruder Herjólf besetzte Heydalaland entiende von Tinnudalsá und bis Ormsár; sein Sohn war Össur, von dem Breiðdäilir abstammen.

Skjöldólfur hét maður sem kom að Streiti um Gnúp og fór yfir Óss og Skjöldólfsness að Fagradalsá í Breiðdala. Sonur þeirra var Háleygur, er þar bjó síðar; frá honum kom Háleygjafjölskyldan.

Maðr hét Þórðrekr; Fyrst nam hann Breiðdal allan, en fór þaðan til Brynjólfs og fór upp í berufjörð og nam alla ströndina norður fyrir berufjörð og suður um búlandsnes og hinum megin torauðskriðu og bjó þar þrjá vetur sem nú eru kallaðir skáli. Svo keypti Björn sér hávaðalandið og frá honum koma berufirðingar.

Björn svídinhorni hét maður sem kom í Rauðaskriður og Svidinhornadal Álftafirði lengst norður.

Þorsteinn Trumbubein var föðurbróðir Böðvars hvíta og fór með honum til Íslands; Hann nam land í útjaðri Leiruvogs fyrir Hvalsnesskriðni. Sonur þeirra var Kollur hinn grái, faðir Þorsteins, föður Þorgríms í Borgarhöfn, föður Steinunnar, er átti Gissur biskup.

Böðvar hvíti var sonur Þorleifs miðja, Böðvarssonar snjóa, Þorleifssonar á Walskuf, Ánssonar, Arnarsonar Hornakonungs, Þórissonar konungs, Svínu-Böðvarssonar, Kaunssonar konungs, Sölgasonar konungs, Hrólfssonar á Bergi og Brand-Önundar frænda hans. fór frá Vár til Íslands og kom suður í Álftafjörð. Böðvar nam land úr Leiruvogi, alla dalina, sem þar liggja, og hinum megin við Múla og bjó í Hofi; Hann reisti þar mörg musteri.

Y el hijo de Böðvar fue Þorsteinn, quien se casó con la hija de Þórd von Össur keiliselg Hrollaugsson. Ihr Sohn guerra Síðu-Hallur; er hatte Jóreidi Þiðrandadóttir, und von dort stammt eine große Familie ab. Sus hijos fueron Þorsteinn, Vater de Ámund, Vater de Guðrún, Mutter de Þórdís, Mutter de Helga, Mutter de Gudnýjar, Mutter de Sturluson.

Brand-Önundur átti land fyrir norðan Múla, Kambsdal og Melrakkanes og allt til Hamarsár, og kom margt fólk frá honum.

Þórður skeggi, sonur Hrapps Bjarnarsonar bunu, átti Vilborgu Ósvaldsdóttur og Úlfrúnu Játmundardóttur. Þórður fór til Íslands og landaði í Lóni norðan Jökulsár milli og Lónsheiðar og bjó tíu vetur eða lengur í Bæ; síðan frá honum til hangandi stólpa hans fyrir neðan heiði í Leiruvogi; fór hann svo vestur þá leið og bjó á Skeggjastöðum sem hér er að ofan ritað. Hann seldi því Úlfljóti Lónlønd sem flutti lögin hingað. Dóttir Þórðar var Helga, er átti Ketilbjörn gamla í Mosfelli.

kafli 82

Þorsteinn Layg, sonur Bjarnar blátönn, fór til Íslands frá Suðureyjum og nam land allt norðan Horn að Jökulsár í Lóni og bjó í Böðvarsholti í þrjá vetur, en seldi síðan jörðina og sneri aftur til Eyja Del sur. .

Rögnvaldurá greifi Mæri, sonur Eysteins Glumra Ívarssonar, Upplendingajarls, Hálfdanarsonar hins gamla; Rögnvaldur átti Ragnhildi, dóttur Hrólfs Nefju. Þeirra son var Ívar, er féll með Haraldi konungi hárfagra í Suðureyjum. Annar var Göngu-Hrólfur, sem vann Norðmandi; hans eru greifar Rúdu og englakonungar. Þriðji var Þórir greifi hinn þögli, er átti Álafu árbot, dóttur Haralds konungs hins fagra, en dóttir þeirra var Bergljót, móðir Hákonar greifa hins ríka.

Rögnvaldur jarl átti þrjú vistvæn börn; hét einn Hrollaugr, annar Einar, þriðji Hallaður; sem féll úr Orkneyja sýslu.

Ok er Rögnvaldr greifi fór, þá safnaði hann sonum sínum ok spurði, hverr þeirra vildi fara til eyja. En Þórir bað hann ráða ferð sinni. Jarl vildi honum vel, en sagði að láta ríkið ganga sinn dag.

Þá steig Hrólfur fram og bauð að fara. Rögnvaldur kallaði hann ágætan jafningja fyrir styrk sinn og hugrekki, en sagðist telja að meira ofbeldi væri í skapi sínu en hann réði við þegar hann róaðist.

Hrollaugr gekk þá fram og spurði hvort hann vildi að hann færi. Rögnvaldur kvaðst ekki verða greifi. "Ef þú ert ekki í ófriði, þá munu leiðir þínar leiða þig til Íslands; þú munt þykja göfugur og vinsæll hér á landi, en hér er ekki fólk fyrir þig."

Þá gekk Einar fram og mælti: "Leyfðu mér að fara til Orkneyja; ég lofa þér því sem þér þykir best, að ég mun aldrei sjá þig framar."

Greifinn svarar: "Mér þykir gott að þú sért blankur, en ég á litla von um þig, þar sem móðurætt þín var fædd í þrældóm."

Eftir það fór Einar vestur og lagði undir sig eyjarnar, sem sagt er í sögu hans.

Hrollaugur fór þá til Haralds konungs og dvaldist með honum um hríð því að þeir feðgar komust ekki saman eftir það.

kafli 83

Hrollaugr fór til Íslands að ráði Haralds konungs og hafði með sér konu sína og börn. Hann kom austur fyrir Horn og kastaði þar aðalsúlum sínum fyrir borð og kom þeim á land við Hornafjörð, en vék af og rak vestur fyrir land; Þá átti hann í erfiðleikum utandyra með lítið vatn. Þeir tóku land fyrir vestan við Leiruvog á Nesju; var hann þar hinn fyrsta vetr. Svo fór hann til súlna sinna frá Antiguis og hélt austur þessa leið; Hann var annan vetr undir Ingólfsfelli.

Fór hann þá austur til Hornafjarðar og nam land austur fyrir Horn til Kvíár og bjó fyrst undir Skarðsbrekku í Hornafirði en síðan á Breiðabólstað í Fellshverfi. Á þeim tíma átti (hann) jörðina norðan við Borgarhöfn, en til dauðadags átti hann jörðina sunnan Heggsgerðismúla.

Hrollaugur var höfðingi mikill og var vinur Haralds konungs en fór aldrei að heiman. Haraldur konungur sendi Hrollaugi sverð, ölhorn og gullhring sem vó fimm aura; sverð sem síðar átti Kolur Síðu-Hallsson, en Kolskeggur fróði hafði séð hornið.

Hrollaugur era o pai de Össur Keileselg, filha de Gró, filha de Þórðar Illuga, casado. Ihre Tochter war Þórdís, Mutter von Hall en Sída. El segundo hijo de Hrollaug para Hróaldur, Vater von Óttar hvalró, Vater von Guðlaugar, Mutter von Þorgðar, Mutter von Járngerðar, Mutter von Valgerðar, Mutter von Böðvar, Vater von Guðnýjar, Mutter von Sturluson. Önund fue el tercer hijo de Hrollaug.

Hallurá Sída hatte die Tochter von Jóreidi Þiðrandadóttir. O filho deles era Þorsteinn, pai de Magnús, pai de Einar, pai do bispo Magnús. O segundo filho de Hall foi Egill, pai de Þorgerðar, mãe de Bischof Jon dem Heiligen. Þorvarður Hallsson fue o pai de Þórdís, a mãe de Jórunna, a mãe de Priest Hall, o pai de Gissur, o pai de Bischof Magnús. Yngvildur Hallsdóttir fue die Mutter von Þóreyjar, der Mutter von Sæmund, dem gelehrten Priester. Þorsteinn Hallsson era un Pai de Gyðríðar, una Mãe de Jóreidar, una Mãe de Ara, dem gelehrten Priester. Þorgerður Hallsdóttir era la madre de Yngvildar, la madre de Ljót, el padre de Járngerðar, la madre de Valgerðr, la madre de Böðvar, la madre de Guðnýjar, la madre de Sturluson.

kafli 84

Ketill hét maður er Hrollaugur seldi á Hornafjarðarströnd (fyrir utan Horn) og að Hamra; bjó í Meðafelli; Hornfirðingar eru afkomendur þeirra.

Áúðun rauði keypti land að Hrollaugi í útjaðri Hömra og hinum megin við Viðborðs; hann bjó í Hofsfelli og reisti þar mörg hof; Hoffellingar eru afkomendur þeirra.

Þorsteinn hinn skælgi keypti land í Hrollaugi frá Viðbordi sunnan Mýrar að Heinabergsár. Hans son var Vestmar, er Mýramenn eru komnir frá.

Úlf Varski keypti jörð í Hrollaugi sunnan Heinabergsár undir Heggsgerðismúl og bjó í Skálafelli.

Þórður, o filho maligno de Eyvindar Eikkrók, destruiu seu segundo navio em Breiðársandi; Hrollaugur deu-lhe terras entre Jökulsár y Kvíár, bajo er lebte unter Felli bei Breiðá. Sus hermanos eran Örn der Starke, con quien Þórdís jarlsdóttir, hermana de Hrollaug, y Eyvindur, con quien compartía Zimmermann. Seine Töchter waren Gróa, die Ossur hatte, und Þórdís, Mutter von Þorbjargar, Mutter von Þórdís, Mutter von Þórðar dem Bösen, der Víga-Skúta gebar.

Ásbjörn hét maður, sonur Heyjangs-Bjarnar hersis frá Sogni; hann var sonur Helga Helgasonar, Bjarnarsonar bunu. Ásbjörn fór til Íslands og dó í sjónum, en Þorgerður og kona hans og börn fóru út og námu allt Ingólfshöfða milli Kvíár og Jökulsár, og bjó hún á Sandfelli, en Guðlaugur sonur hennar Ásbjarnar eftir hana; Sandfellingar eru afkomendur hans. Annar sonur þeirra var Þorgils, er Hnappfellingar voru komnir frá. Þriðji var Össur, faðir Þórðar Freysgoðs, sem margt fólk er frá.

Maður hét Helgi, annar sonur Heyjangs-Bjarnar; hann fór til Íslands og bjó á Rauðalæk. Sonur þeirra var Hildir, er Rauðlækingar voru komnir frá.

Bárður var þriðji sonur fyrrnefnds Heyjangs-Bjarnar; fyrst nam hann Bárðardal fyrir norðan, en síðan fór hann suður um Vonarskarð Bárðargötu og nam allt Fljótsshverfi og bjó við Gnúp; af þessum sökum var hann kallaður Gnúpa-Bárður. Synir hans voru Þorsteinn og Sigmundur, þriðji Egill, fjórði Gísli, fimmti Nefsteinn, sjötti Þorbjörn Krumur, sjöundi Hjör, átti Þorgrím, níunda Björn, föður Geira ad Lundum, föður Þorkels læknis, þess föður. Geira, faðir Þorkels kanoka, vinar Þorláks, annars helga biskups; stofnað fastan sess í Þykkvabæ.

kafli 85

A carpa Eyvindur ocupaba terrazas entre Almannafljót y Geirlandsár y vivia em Fossi, a oeste de Móðólfsgnúp. Seus filhos foram Módólf, o pai de Hrólf e Ketil, e Ástríðar manvitsbrekku; outro era Önund pai de Thráslaug mãe de Tyrfing y Halldór pai de Tyrfing pai de Teit.

Ketill fífl hét maðr, son Jórunnar manvitsbrekku, dóttir Ketils flatnefs; fór af Suðureyjum til Íslands; (hann) var kristinn; upptekið land milli Geirlandsár og Fjarðarár á Nýkoma.

Ketill bjó í Kirkjubæ; Þar höfðu áður búið prestar og máttu ekki heiðnir menn búa þar.

Ketill var faðir Ásbjarnar, föður Þorsteins, föður Surts, föður Sighvats dómara, föður Kolbeins. Hildur var dóttir Ásbjarnar, móður Þóris, föður Hildar, er átti Skarpheðinn. Þorbjörg var dóttir Ketils heimskingja; Hún átti Vola son Loðmundar gamla.

Böðmóður hét maður er land lá milli Drífanda og Fjarðar og allt til Böðmóðshorns; bjó í Böðmódstungu. Þeira son var Óleifur, er Óleifsborg heitir; bjó í Holti. Þeira son var Vestar, faðir Helga, föður Gró, er Glæðir ól.

Eysteinn hinn voldugi fór frá Sunnmæ til Íslands; Hann landaði austan Geirlandsá á fund Ketils heimskingja og bjó í Geirlandi. Hans son var Þorsteinn á Keldugnúpi.

Eysteinn, son Hrana Hildissonar Parraks, fór til Íslands frá Noregi; hann kaupir land hjá Eysteini, sem hann hefir tekið til sín, segir, að það hafi verið meðalland; Hann bjó á Skarði. Börn þeirra voru Hildir og Þorljót, er átti Þorstein að Keldugnúpi.

Hildir vildi flytja eign sína til Ketils í Kirkjubæ og hélt að þar kynni að búa heiðingi. En er hann nálgaðist túnið, dó hann skyndilega; þar liggr hann í Hildishauga.

Vilbaldur hét maður, bróðir Áskels hnokka; hann fór af Írlandi til Íslands og hafði skip er hann hét Kúda og kom til Kúdafljótsóss; hann nam Tunguland milli Skaftár og Hólmsár og bjó á Búlandi. Börn hans voru Bjólan, faðir Þorsteins, og Ölvir muður og Bjöllok, er átti Áslákur aurgoða.

Einn maður hét Leidólfur kappi; Hann kom með land fyrir austan Skaftá til Drífanda og bjó í Á austan Skaftá frá Skál, en átti aðra eign á Leiðólfsstöðum fyrir neðan Leiðólfsfell, og var þar þá mikil byggð. Leidólfur var faðir Þórunnar, móður Hróars tunggoða. Hróar átti Arngunni Hámundardóttur, systur Gunnars á Hlíðarenda. Hans synir voru Hámundur Halti og Ormhildur. Vébrandur var sonur Hróars og vinnukonu. Hróar tók Þóruna brúna, dóttur Þorgils í Hvammi í Mýdal; Þorfinnur hét sonur hans.

Hróar bjó fyrst í Ási; nam hann lönd Lómagnúps af Eysteini Þorsteinssyni titilinn og Auðar Eyvindardóttur, systur Móðólfs og Brandu. Þraslaug var dóttir Þorsteins eignarnema sem átti Þórð Freysgoða.

Önundur täsöbak, frændi Þorsteins, skoraði á Hróara í ey í Skaftafellsþingi og féll fyrir fótum Hróara. Þorsteinn Upplendingur stóð með Þórunni og fór. Roar kom út. Hann drap þá Þröst berserki í eynni, sem vildi nauðga Sigríði konu sinni, en þeir sættust við Þorstein.

Synir Móðólfs voru vígi Hróars og Þórir mágur hans, Brandi á Gnúpi og Steinólfur eignir hans. Hámundur hefndi þeirra á Hróum.

kafli 86

Maður hét Ísólfur; hann kom út í lok nýlendutímans og skoraði á Vilbald að lenda eða ganga eyna, en Vilbaldur veitti enga mótspyrnu og fór frá Búlandi; þá átti hann land milli Hólmsár og Kúdafljóts. En Ísólfur fór til Búlands og átti land milli Kúdafljóts og Skaftár. Sonur þeirra var Hrani á Hranastað, en dóttir hans var Björg, er átti Önund Eyvindarson, Körpu. Þráslaug var dóttir hans, er átti Þórarin Ölvisson í Höfða.

Hrafnhafnarlykill var mikill víkingur; hann fór til íslands og landaði milli Hólmsár og Eyjarár og bjó í Dynskóg; hann vissi um eldinn og flutti hirð sína í Lágey. Sonur þeirra var Áslákur aurgoði, sem Lágeyin var frá.

Maður hét Hrólfur morðingi; hann bjó á Norðmæri og var þar kallaður Moldatún. Börn hans voru Vémundur og Molda-Gnúpur; Þeir voru miklir kappar og járnsmiðir. Vémundur sagði þetta þegar hann var á verkstæðinu:

einu sinni

það er okkar

banal orð

slá meira!

Gnúpur fór til Íslands vegna bræðra þessara og nam land milli Kúðafljóts og Eyjarár, allt úr Álftaveri; Þar var nóg vatn og álftaveiði.

Molda-Gnúpur seldi fjölda fólks úr byggð sinni og varð mikil byggð áður en eldur kviknaði á toppnum en þeir flýðu síðan vestur í Höfðabrekku og settu þar tjald sem heitir á Tjaldavelli. En Vémundur, sonur Sigmundar Kleiks, lét þá ekki búa þar. Fóru þeir því í Hrossagarð og byggðu þar skála og sátu þar um veturinn og var þar fjandskapur með þeim og barátta.

En um vorið eftir hélt Molda-Gnúpur vestur til Grindavíkur og settist þar að; Þeir höfðu lítið lausafé. Þeir voru fastráðnir Molda-Gnúpssynir, Björn og Gnúpur, Þorsteinn Hrungnir og Þórður lá.

Björn dreymdi eina nótt að fjallgöngumaður kom að honum og bauðst til að fylgja honum, en hann þóttist þiggja. Eftir það kom sjór fyrir geit hans, og jókst þá auður hans svo hratt, að hann varð fljótt ríkur; þá hét hann Hafur-Björn. Nýir menn sáu ekki að allir vötnarnir fylgdu Hafur-Birni til fundarins, heldur fylgdu Þorsteini og Þórði til veiða og fiska.

Hatte de Hafur-Björn (Jórunna, enteada de seu Bruders Gnúp). Seu filho era Svertingur, que se casó con Húngerði, Tochter von Þórodd Tongu-Oddsson y Jófríðar Gunnarsdóttur, ihre Tochter Þorbjörg, Mutter von Sveinbjarnar, Vater von Bótolf, Vater von Þórdís, Mutter von Helga, Mutter von Guðnýjar, Mutter von Sturluson. Gnúpur Molda-Gnúpsson tinha Arnbjörga Ráðormsdóttir, que foi escrito anteriormente. Iðunn era die Tochter von Molda-Gnúp, que se casou com Þjóstar em Álftanes. Thormama era seu filho.

kafli 87

Eysteinn hét maður, sonur Þorsteins Drangakarls; Hann fór af Hálogalandi til Íslands og braut skip sitt, en slasaðist í eldinum. Hann byggði Fagradal, en kastaði kerlingu af skipi í Kerlingarfirði; nú er Höfðársandur.

Ölvir Eysteinsson nam land fyrir austan Grímsá; þar hafði enginn þorað að fara, nema landsbúar, síðan Hjörleifur var drepinn; Ölvir bjó í Höfða. Hans son var Þórarinn í Höfða, bróðir Halldórs hálfmóður Örnólfssonar, er vóg Mörð óræká undir Hömrum, og Arnórs, er Flosi og Kolbeinn, synir Þórðar Freysgoðs, vógu í Skaftafellsþingi.

Sigmundur Klekir, Son von Önunda bíld, besetzte Land zwischen Grímsár und Kerlingarár, das dann westlich von Höfði caiu.

Von Sigmund gibt es drei Byskupas, Þorlákur und Páll und Brandur.

Björn hét karlmannsnafn, ríkur og eyðslusamur; hann fór frá Valdresi til Íslands og nam land milli Kerlinga og Hafursár og bjó á Reyni. Hann bar óhug við Loðmund gamla.

Santo Obispo Þorlákur llegó de Reyni-Birni.

Loðmundur, fyrrum jörð milli Hafursár og Fúlækjar, ritað hér að ofan. Þá hét hún Fúlækur og heitir nú Jökulsá á Sólheimasandi sem skilur að fjóra landsfjórðunga.

Loðmundur eldri á Sólheimum átti sex börn eða fleiri. Sonur þeirra hét Voli, faðir Sigmundar, er átti Oddlugu, dóttur Eyvindar hins eyra. Sumarliði hét annar sonur Loðmundar, föður Þorsteins Hólmunnar í Mörk, föður Þóru, móður Steins, föður (Þóra, móður) Surts, Skaftastjúps hvíta; hann var sumarsonur. Skafti lögréttumaður átti Þóru eptir Sumarliði; segir í Ölfusingakyni. Vémundur hét þriðji sonur Loðmundar, föður Þorkötlu, er átti Þorstein vífill. Dóttir þeirra var Arnkatla, móðir Hró og Þórdísar, er átti Steinn Brandsson. Dóttir hans var Þóra, sem... Ari var fjórði, Hróaldur var fimmti, Ófeigur var sjötti sonur Loðmundar hins langfædda; átti Þrálaugu, dóttur Eyvindar Eyverska, systur Oddlaugar; margir þeirra komu.

Þar eru nú ritaðar byggðir í Austfjarðahéraði, eftir því sem fróðir og fróðir hafa sagt. Síðan þá hafa margir mikilvægir menn farið um þetta hverfi og margar mikilvægar sögur gerst þar.

En þessir voru þar hinir mestu landnámsmenn: Þorsteinn hvíti, Brynjólfur eldri, Graut-Atli og Ketill Þiðrandasynir, Hrafnkell guð, Böðvar hvíti, Hrollaugur Rögnvaldsson greifa, Össur Ásbjarnarson, Heyjangur-Bjarnarson. Freysgyðingar koma niður, Ketill heimskingi, Leidolf kappi.

FIMTI HLUTI

Hér hefst landnám Sunnlendinga, sem er hið fengsælasta á öllu Íslandi til hagsbóta fyrir landið og þá valdhafa, sem þar settust að, bæði menntaðir og ólæsir.

kafli 88

Þrasi hét maður, sonur Þórólfs Hornbrójts; fór til Íslands af Hörðalandi og nam land milli Kaldaklofsár og Jökulsár; hann bjó í Skógi eystra. Hann var mjög reiður og átti viðræður við Loðmund gamla, sem áður hefur verið ritað. Son Þrasa var Geirmundur, faðir Þorbjarnar, föður Brands í Skóga.

Hrafn heimskingi hét maður, sonur Valgarðs Vémundar sonar Ordlocks, Þórólfssonar vogar, Hræreks sonar Slangvandbauga, Haraldssonar Hildíta Danakonungs. Hann fór frá Þrándheimi til Íslands og nam land milli Kaldaklofsár og Lambafellsár; Hann bjó á Rauðafelli eystra og var hinn mesti aðalsmaður. Synir hans voru Jörundur goði og Helgi bláfauskur og Freygerður.

kafli 89

Maður hét Ásgeir kneif, sonur Óleifs hvíta Skæringssonar Þórólfssonar; móðir hans var Þórhildur, dóttir Þorsteins haugarótar. Ásgeir fór til Íslands og landaði milli Lambafellsár og Seljalandsár og bjó þar sem nú heitir Auðnum. Þeirra son var Jörundur og Þorkell, faðir Ögmundar, föður Jóns biskups hins helga. Dóttir Ásgeirs var Helga, móðir Þórunnar, móður Þorláks, föður Þorhalls, föður Þorláks biskups hins helga.

Þorgeir villi sonur Bárðar Þrömhorns fór frá Vigju til Þrándheims á Íslandi; hann keypti land á Ásgeiri hníf milli Lambafellsár og Írár og bjó í Holtum. Nokkrum vetrum síðar kvæntist hann Ásgerðar dóttur Asks ómældra, og voru börn þeirra Þorgrímur mikli og Holta-Þórir, faðir Þorleifs hrafns og Skorar-Geirs.

Ófeigur hét góður maður frá Raumsdælu; Hann kvæntist Ásgerði, dóttur Asks ómældra.

Ófígur var ekki sáttur við Harald konung hárfagra og bjóst til Íslandsferðar. En er því var lokið sendi Haraldur konungur menn til hans og var hann tekinn af lífi en Ásgerður fór með börnum sínum og með henni Þórólfur bróðir hennar.

Ásgerður besetzte Land zwischen Seljalandsmúl und Markarfljót und Langanes bis Jöldustein und lebte im Norden em Katanesi. Os filhos de Ófeig y Ásgerðar eran Þorgeir Gollin y Þorsteinn Flaschenbart, Þorbjörn Kyrri y Álöf Ellidskjöld, que tenían a Þorbergur Kornamuli, seus filhos Eysteinn y Hafþóra, que tenían a Eiður Skeggjason. Þorgerður también era hija de Ófeig, quien se casó con Fiður Otkelsson.

Þórólfur bróðir Ásgerðar nam að ráði hans land fyrir vestan Fljót milli Deildarár og bjó á Þórólfsfelli. Þar ól hún Þorgeir gollna Ásgerðarson, sem þar hefur búið síðan. Sonur hans var Njáll sem hlaut innvortis brunasár.

Ásbjörn Reyrketilsson og Steinfiður bróðir hans unnu landið ofan Krossár austan Fljóts. Steinfiður bjó á Steinfinnsstöðum og kom enginn frá honum. Ásbjörn vígði Þór landnám sitt og nefndi Þórsmörk. Sonur þeirra var Ketill hinn ríki, er átti Úriði Gollnisdóttur; Börn þeirra voru Helgi og Ásgerður.

kafli 90

Ketill hængur hét góður maður í Naumdælasýslu, sonur Þorkels Naumdælajarls og Hrafnhildar, dóttur Ketils hængs á Hrafnistu. Ketill bjó þá í Naumudal er Haraldur konungur hárfagri sendi Hallvarð þrjóska og Sigtrygg hinn slæga til Þórólfs Kveld-Úlfssonar, frænda Ketils. Þá safnaði Ketill liði sínu og ætlaði að leysa Þórólf lausa, en Haraldur konungur fór um Eldueið og fékk skip í Naumdæla sýslu og fór síðan norður til Álösts í Sandnesi og drap þar Þórólf Kveld-Úlfsson, fór síðan norður til Ytri og fann marga menn. fyrir hana. at hann vildi ganga til liðs við Þórólf; þá hafnaði konungr þeim. En litlu síðar fór Ketill hángur norður til Torga, og brann þar Hárek og Hrærekur Hildiríðarson, er Þórólfur hafði vígt til dauða; en eftir það ákvað Ketill að ferðast til Íslands með Ingunni konu sinni og börnum þeirra. Hann landaði í Rangárósi og var hinn fyrsta vetur í Hrafntóftum.

Ketill átti land allt milli Þjórsár og Markarfljóts; grófu þar svá margir aðalsmenn með ráðum Hængs. Ketill eignaðist einkum land milli Rangár og Hróarslækjar, allt undir Reyðarvatni, og bjó í Hofi.

Þegar Ketill fór með flesta herfanga sína til Hofs, varð Ingunn léttari og fæddi þar Hrafn, er fyrstur braut lög á Íslandi; þess vegna er það kallað Hrafntofti.

Hængur hélt (og lagði undir sig) öll lönd austan Rangá hina eystra og Vatnsfell upp að læk sínum sem liggur utan við Breiðabólstað og fyrir ofan Þverá, öll nema Dufþaksholt og Mýrina; hann gaf þeim manni er Duftákur hét; Hann var mjög reiður.

Annar sonur Hængs hét Helgi; kvæntur Valdísi Jógeirsdóttur. Þeirra dóttir var Helga, er átti Oddbjörn öskusmið; Oddbjarnarleiðir eru kenndar við hann. Börn Oddbjarnar og Helgu voru Hróaldur, Kolbeinn, Kolfinna og Ásvör.

Stórólfur var þriðji sonur Hængs. Börn þeirra voru Ormur sterki og Otkell og Hrafnhildur, er átti Gunnar Baugsson; hans son var Hámundur, faðir Gunnars á Hlíðarenda.

Fjórði sonur Hængs hét Vestar; Ég átti Moeidi; þeirra dóttir var Ásný, er átti Ófeig Gretti. Börn hans voru Ásmundur skeggjaður, Ásbjörn, Aldís móðir Valla-Brands, og Ásvör móðir Helgu svarta; Eitt hét Æsa.

Herjólfur hét fimmti sonur Hængs, föður Sumarliða, föður Veturliða skálds; þau bjuggu í Sumarliðabæ; það er nú kallað bassabrekkum. Vetrarliðið var ofhlaðið af Þangbrandi Prestor og Guðleifi Arasyni frá Reykjahóli.

Sæbjörn goði era o filho de Hrafn Hængsson, o herdeiro de Tochter Unni de der Sigmund; ihr Sohn es Arngeir.

Sighvatr rauði hét aðalsmaður af Hálogalandi; átti Rannveigu, dóttur Eyvindar lambs og Sigríðar, er átti Þórólf Kveld-Úlfsson; Rannveig var systir Finns skjálfa.

Sighvatur fór til Íslands að ósk og ráði Hængs nam land í byggð sinni vestan Markarfljóts, Einhyrningsmörk fyrir ofan Deildará, og bjó á Bólstað, Sigmundur sonur hans, faðir Marðar Gígju, og Sigfús í Hlíð og Lamba á Lambastað og Rannveig, sem átti Hámund Gunnarsson, og Þorgerði, sem átti bifreið Önundar í Flóa. Annar sonur Sighvats var Bárekur, faðir Þórðar, föður Steins.

Guðinn Jörundur, sonur hinnar heimsku kráku, byggði Fljót fyrir vestan, þar sem það heitir nú á Svertingsstöðum; Hann reisti þar mörg musteri.

Bjór lá heill fyrir austan Fljót milli Krossár og Jöldusteins; Jörundur brenndi land þetta og reisti hof.

Jörundur átti... Sonur hans var goðinn Valgarður, faðir Marðar, og Þulf óhreinindaguð, sem Oddaverjar og Sturlungar eru komnir frá. Margir merkir menn komu til Íslands frá Jörundi.

Þorkell bindfótur lenti að ráði Hængs hjá Tríhyrningi og bjó þar undir fjallinu; Hann var mjög reiður. Synir Þorkels voru Börkur blátannaskegg, faðir Starks undir hornunum þremur, og Þórný, er átti Ormur sterka, og Dagrún, móðir Bersa.

kafli 91

Einn maður hét Baugur, fóstbróðir Hængs; Hann fór til Íslands og var hinn fyrsta vetur á Baugsstöðum en hinn á Hængum. Hann nam alla Fljótshlíð um Breiðabólstað að ráði Hængs að finna Hæng og bjó á Hlíðarenda. þeirra son var Gunnar í Gunnarsholti og Eyvindur í Eyvindarmúla, þriðji Steinn slægur og (Hildur dóttir) er átti Örn í Vælugerði.

Steini hinn slægi og Sigmundur sonur Sighvats rauða voru á leið til Eyrar og komust þeir allir í Sandhólaferju samtímis, félagar Sigmundar og Steins, vildu hvor um sig fara fyrst yfir ána. Sigmundar réðust á húsfreyjur Steins og köstuðu þeim af skipi; þá kom Steinn og veitti Sigmundi dauðahöggið. Fyrir þessa bardaga voru allir Baugssynir Hliðsins kenndir; Gunnar fór austur í Eyvindarhóla og Snjallsteinn að Snjallsteinshöfða eftir Gunnarsholti og Eyvindi undir Fjöllum.

Dóttir Sigmundar (Þorgerði) varð ekki glöð þegar andlát föður hennar endaði svona og skipaði peði sínu Önundi að hefna Sigmundar. Önundur kom með þrjá tigu manna á Snjallshöfða og brenndi þar hús. Cleverstone fór og gafst upp; þeir lyftu því til höfuðs og þar vógu þeir það.

Eftir bardagann sagði Gunnar; þá átti hann Hrafnhildi Stórólfsdóttur, systur Orms hins sterka; Hamundur var sonur hans. Báðir voru menn gæddir valdi og hetjudáð. Önundur var sekur um að drepa Snjallstein; sat með mannfjölda tvo vetur. Örn í Vælugerði, mágur Gunnars, hélt upplýsingar fyrir Önund.

Eftir jól hinn þriðja vetur fór Gunnar til Önundar með þrjá tigi manna undir Arnari. Önundur fór úr leik með tólfta mann fyrir hesta sína. Þeir fundust í Orustudal; þar féll Önundur við fjórða mann en einn Gunnar. Gunnar var í blárri kápu; Holtum reið Þjórsár og skamt frá ánni féll hann aftur á bak og var þakinn sárum.

Síðan þegar synir Önunda óx upp, Sigmundur kleykir og Eilífur auðgi, fylgdu þeir Mörð gígju sem eftirmála, frænda sinn. Marður sagði að það væri erfitt fyrir sekan mann; Þeir rifust líka við Örn sem sat við hliðina á honum. Mörður lagði til að Erni yrði sakfelldur fyrir innbrot og að vísa honum úr héraði.

Synir Önundar stefndu Erni og var hann svo sekur að Örn varð að saurga sig fyrir Önundarsonum alls staðar nema í Vælugerði og skammt frá landi þeirra. Börn Önundar sátu alltaf í kringum hann, en hann sá um sig. Þá áttu þeir kost á því við Erni að hann tók naut af landi sínu; þannig var Örn veginn og þótti mönnum hann vera orðinn vanheilagur.

Þorleifur Gneisti, bróðir Arnars, keypti af Þjóstar, syni Þormóðs, til að vígja Örn; Þormóður kom þá á Eyrum. Hann skaut síðan skoti svo langt frá boga sínum að fall Arnars varð á örskotsstundu. Þá báðu þeir Hámundur Gunnarsson og Þorleifur Örn, en Mörður gaf þeim bræðrum; Þeir áttu enga gullpeninga heldur urðu þeir að vera Flóahreppsverðir.

Þá bauð Mörður Eilífi Þorkötlu Ketilbjarnardóttur, og fylgdu þau henni til heimilis á Höfðalandi, og bjó Eilífur þar; en hann bað Sigmundar hönd Argunnar, dóttur Þorsteins Drangakarls, ok stefndi austr á tún; svo giftust Mörður og Rannveigu Hámundi Gunnarssyni systur hans og réðst hann aftur á Hlíðina og var Gunnar sonur hans á Hlíðarenda.

Hildir og Hallgeir og Ljót, systir þeirra, fæddust fyrir vestan; Þeir fóru til Íslands og lentu milli Fljóta og Rangár, Eyjasveit fyrir Þverár. Hildir bjó í Hildisey; hann var faðir Móeiðar. Hallgeirr bjó í Hallgeirsey; þeirra dóttir var Mábil, er átti Helga Hængsson, en Ljót bjó á Ljótarstöðum.

kafli 92

Dufthákur í Dufþaksholti var bjargvættur bræðra sinna; hann var mjög myndarlegur, eins og Stórólf Hængsson; þá bjó hann í Hvoli. Svona var það skilið um umsóknir.

Um kvöldið, rétt fyrir sólsetur, sá leiðindamaður að mikill björn var að koma úr Hvoli og brúnn björn úr Dufþaksholti og hittust þeir á Stórólfsvelli og urðu reiðir og var björninn sterkari. Um morguninn sást að þar sem þeir hittust var dalur sem jörðin snerist um og heitir nú Öldugróf. Báðir slösuðust.

Ormur ánáudgi, sonur Bárðar Bárekssonar, bróðir Hallgríms svidbálks, settist fyrst að í Vestmannaeyjum, en áður var þar veiðistöð og lítil vetrarsetur eða tún. Dóttir þeirra var Halldóra, gift Eilífi Valla-Brandssyni.

Þeir bræður Eilífur og Björn fóru til Íslands frá Sogni. Eilífur fór með Odda litlu til Reyðarvatns og Víkingslækjar; átti Helgu dóttur Önunda bílds. Hans son var Eilífur hinn ungi, er átti Oddnýju, dóttur Odds mjós; þeirra dóttir var Úríður, er átti Þorgeir í Odda; þeirra dóttir var Helga.

Björn bjó í Svínhaga og eignaðist land með Rangá; þeirra börn voru Þorsteinn, faðir Gríms Holtaskalla, og Hallveig, móðir Þórunnar, móður Guðrúnar, móður Sæmundar, föður Brands biskups.

Kolli hét maður, son Óttars ballar; Hann nam land austan Reyðarvatns og Stotalæk fyrir vestan Rangá og Tröllaskóga og bjó í Sandgili.

Sonur hans var Egill, er sat fyrir Gunnari Hámundarsyni (í Knafahólum) og þar féll hann sjálfur og tveir austanmenn með honum og Ari, ætthöfðingi hans, en Hjörtur bróðir Gunnars við hlið.

Hrólfr rauðskeggur hét einn maður; Hann náði yfir allt Hólmsland milli Fiskár og Rangár og bjó á Fossi. Börn þeirra voru Þorsteinn rauðnefur, er síðar bjó þar, og Þóra, móðir Þorkels tungls, og Ása, móðir Þórunnar, móður Þorgeirs á Ljósvatni, og Helga, móðir Odds á Mjósynda. Dóttir Odds var Ásborg, er átti Þorstein goða, föður Bjarnar hins spaka, föður Skeggja, föður Markúsar dómara.

Þorsteinn með rauða nefið var mikill bölvun; Hann bölvaði fossinum og átti að bera allar leifar að fossinum. Hann var líka mjög framsækinn.

Þorsteinn lét telja kindur sínar úr skál með tvö hundruð höfuð, en þá hljóp öll skálin í burtu. Af því að kindurnar voru svo margar að um haustið sá hann feigða og drap þá.

En í fyrrahaust, er hann var enn á lífi, mælti hann við kindina: "Skapið nú sauðina ef þú vilt; huglaus er ég nú, eða allar kindurnar eru gamlar, nema þær séu báðar gamlar." En nóttina sem hann dó fóru allar kindurnar að fossinum.

kafli 93

Þulfur gyldir hét sterkur maður í Þelamörk; bjó á Fíflavöllum; hans son var Ásgrímur, er þar bjó síðar.

Haraldur konungur hárfagri sendi Þórorm frænda sinn frá Þrumi til að heimta skatt af Ásgrími en hann neitaði. Hann sendi þá Þórorm á höfuð sér í annað sinn og drap þá Ásgrím.

Þorsteinn Ásgrímsson var þá víkingur en Þorgeir seinni sonur hans tíu ára. Nokkru síðar kom Þorsteinn aftur úr hernaðinum og settist um Þrumu og brenndi Þórorm inni og allar konur hans, en eyddi bæinn og rændi öllu fé. Síðan fór hann til Íslands með Þorgeiri bróður sínum og Þórunni móðursystur sinni; hún nam Þórunnarháls allan.

Þorgeir comprou Hrafn Hængsson Oddalånd and Strandir, bem como Vatnadal and alles zwischen Rangár and Hróarslækjar; Er lebte zuerst em Odda und hatte dann Þóríðar Eilífsdóttir.

Þorsteinn nam land að ráði Flosa, sem þegar hafði numið Rangárvelli, á Víkingslæk, gegnt Svínhaga-Björn (og bjó á Skarði eystra).

Um þetta leyti fór skip frá Rangárósi; Þar var margt fólk, en fólkið vildi ekki hjálpa þeim. Því fór Þorsteinn til þeirra og fór með þá til þess sem nú heitir á Tjaldastöðum og reisti þeim þar tjald og gætti þeirra meðan þeir lifðu, en þeir dóu allir. En sá sem lengst lifði gróf mikið fé og hefur ekki fundist síðan. Af þessum atburðum tók völlurinn nafn sitt Þorsteinn; þeirra synir voru Gunnar og Skeggi.

kafli 94

Flosi hét maður, sonur Þorbjarnar hins galla; hann drap þrjá dómara Haralds konungs fagra og fór síðan til Íslands; Hann átti land fyrir austan Rangá, alla Rangárvelli að austan. Hans dóttir var Ásný, móðir Úriðar, er átti Valla-Brand; Sonur Valla-Brands var Flosi, faðir Kolbeins, föður Guðrúnar er átti Sæmund fróða.

Ketill hinn einhendi hét maður sonur Auðuns hugsars; um Rangárvelli fyrir ofan Lækjarbotna og austan Þjórsár og bjó í Á; kvæntur Ásleifu Þorgilsdóttur. Hans son var Audun, faðir Brynjólfs, föður Bergþórs, föður Þorláks, föður Þorhalls, föður Þorláks biskups hins helga.

Ketill aurríð, einvopnaður bróðir Ketils, nam land utan með Þjórsá og bjó í Völlum hiin itur. Sonur þeirra var Helgi Hrogn, er átti Helgu, dóttur Hrólfs Barbarossa. Hans son var Oddur Mjóvi, faðir Ásborgar, er átti Þorstein goða, og Oddnýjar, er hann átti Eilíf, hinn yngsta.

Ormur auðgi Úlfs Hvassason nam land með Rangá aðeins að ráði Ketils og bjó á Húsastöðum og Áskell sonur hans eftir hann, en sonur hans byggði fyrst borg í Völlum; Vallverjaættin er komin af henni.

Þorsteinn Lunan var norrænn maður og sjómaður mikill; því var spáð að hann myndi deyja á þessu landi sem þá var auðn. Þorsteinn fór til Íslands í elli með Þorgilsi syni sínum; Þeir námu efst í Þjórsárholti og bjuggu á Lunansholti og var Þorsteinn þar jarðaður. Dóttir Þorgils var Ásleif, er átti Ketill einn. Þeirra börn voru Auðun, áður nefnd, (og) Eilífur faðir Þorgeirs föður Skeggja föður Hjalta í Þjórsárdal; hann var faðir Jóru, móður Guðrúnar, móður Einars, föður Magnúsar biskups.

Gunnsteinn berserkjaban, son Bölverks Blindingatrons, drap tvo berserkja, og hafði annar þeirra þegar drepið Grjótgarð greifa í Sölva í Agðanesi. Gunnsteinn varð þá fyrir finnskri ör úr skógi á skipi sínu norður af Hefni. Sonur Gunnsteins var Þorgeir, er átti eina Þóruna, dóttur Ketils auðmanna; þeirra dóttir var Þórdís í mikula.

kafli 95

Ráðormur og þeir Jólgeirsbræður komu vestan til Íslands með sjó; Þeir námu jörðina milli Þjórsár og Rangár.

Ráðormur eignaðist land austan Rauðalækjar og bjó í Vétleifsholti. Dóttir þeirra var Arnbjörg, gift Svertingi Hrolleifssyni. Börn hans voru Grímur dómari og Jórunn. Síðar giftist Arnbjörgu Gnúpi Molda-Gnúpssyni og voru börn þeirra Hallsteinn á Hjalla og Rannveig, móðir Skafta sagnakonu, og Geirný, móðir Skáld-Hrafns.

Jólgeir eignaðist land í útjaðri Raudalækjar og Steinslækjar; Hann bjó á Jógeirsstöðum.

Áskell hnokkan, Sohn von Dufþak Dufníalsson, Kjarvalsson von König Íra, besetzte (Land) zwischen Steinslækjar und Þjórsár und lebte en Áskelshöfði. Sus hijos fueron Ásmundur, pai de Ásgaut, pai de Skegg, pai de Þorvald, pai de Þorlaugar, mãe de Þorgérðar, mãe de Bischof Jon dem Heiligen.

Þorkell bjálfi, fósturbróðir Ráðorms, eignaðist allt land milli Rangár og Þjórsár og bjó í Háfa; kvæntur Þórunni Eyverski. Hans dóttir var Þórdís, móðir Skeggja, föður Þorvalds í Ási. Þaðan hafði Hjalti mágur hans riðið til alþingis og tólf, er hann lagði af stað með kristni, en enginn treysti framar ofríki Rúnólfs Úlfssonar, sem sakað hafði Hjalta um hórdóm.

Eru nú taldir upp þeir menn, er land var hertekið í Ketils Hängsbyggð.

Loftur Ormsson Fróðason kom ungur til Íslands frá Gallíu og bjó utan Þjórsár milli Rauðár og Þjórsár og allt til Skúfslækjar og Breiðamýrar austan Súluholts og bjó í Gaulverjabæ og Oddný Sorgmóðir dóttir. Þorbjarnar í Gallíu.

Loftur fór fyrir þriðja hvert sumar fyrir hönd Flos, móðurbróður síns, að sverja við musterið það sem Þorbjörn móðurfaðir hans hafði varðveitt. Margir stórmenni komu frá Lofti, Þorlákur helgi, Páll og Brandur.

Þorviður Úlfarsson, bróðir Hildar, fór frá Vörs til Íslands, en Loftur frændi hans gaf honum land á Breiðamýri og bjó hann í Vörsabæ. Börn hans voru Hrafn og Hallveig, er áttu Össur hvíta, son hans Þorgríms kampa.

Þórarinn hét karlmannsnafn, Þorkelsson með Alviðru Hallbjarnarsyni Hörðakappa; Hann fór með bát sinn til Þjórsárósa og hafði oddhvass höfuð á stöng og er áin kennd við hann. Þórarinn nam land fyrir ofan Skúfslæk fyrir Rauðár með Þjórsá. Dóttir þeirra var Heimlaug þegar Loftur var sextugur.

kafli 96

Haraldur gullbartur hét konungur í Sogni; átti Sölvöru, dóttur Hundolfs greifa, systur Atla greifa hins mjóa. Dætur hans voru Þóra, er gat Hálfdan svarta hálendiskonung, og Þuríður, er gat Ketill hellflag. Haraldur ungur var son þeirra Hálfdanar og Þóru; það var Haraldur Gulskeggur sem gaf nafn sitt og ríki. Fyrstur dó Haraldur konungur, síðan Þóra og Haraldur síðasta barnið. Þá kom ríki undir Hálfdan konung en hann setti Atla greifa hinn magra yfir sig. Þá vann Hálfdan konungur hjörtu Ragnhildar, dóttur Sigurðar, en sonur hennar var Haraldur hár ljóshærður.

Svo er Haraldur konungur fór til Noregsríkis og vingaðist við Hákon jarl Grjótgarðsson, þá gaf hann Hákoni mági sínum Sygnafylki, þá er Haraldur konungur fór austur í Vík. En Atli jarl vildi ekki fara úr ríki fyrr en hann fann Harald konung. Jarlarnir ögruðu þessu og drógu í herinn. Þeir hittust á Fjöri á Staffanessvagi og börðust; Þar féll Hákon jarl, en Atli varð sár og færður til Atleyjar; lést hann þar af sárum sínum.

Síðan hélt Hásteinn (sonur hans) ríki þar til Haraldur konungur og Sigurður jarl hófu her á móti honum. Hásteinn stökk af stað og fór til Íslands. Ég átti Þóru Ölvisdóttur; Þeir Ölvir og Atli voru synir hans.

Samkvæmt gömlum sið steypti Håstein í sjóinn timburstokka; Komu þeir til Stálfjarðar fyrir Stokkseyri, en Hásteinn kom að Hásteinssundi austur fyrir Stokkseyri og lagði af stað þaðan.

Hásteinn nam land milli Rauðár og Ölfusár allt til Fyllarlækjar og Breiðamýrar til Holts og bjó í Stjörnusteini, en síðan Ölvir sonur hans eftir hann; það heita nú Ölvisstaðir. Ölvir hafði byggð auk Grímsár, Stokkseyri og Ásgautsstaði, en Atli hafði allt milli Grímsár og Rauðár; Hann bjó í Traðarholti. Ölvir andaðist barnlaus; Atli tók land og lausafé eptir hann; Eftirmenn hans voru Brattur í Brattsholti og Leiðólfur á Leiðólfsstöðum.

Atli era o pai de Þórðar Dofna, o pai de Þorgil Órrabeinstjúp.

Hallsteinn hét maður, er kom til Íslands af Sogni, mágur Hásteins; honum gaf hann ytra hluta Eyrarbakka; Hann bjó á Framnesi. Hans son var Þorsteinn, faðir Arngríms, er leið lá Fauskagreft, sonur hans Þorbjörn til Framness.

Þórir, sonur Ása hersis Ingjaldssonar, Hróaldssonar, fór til Íslands og nam hér allan Kalllnesingahrepp úr Fyllarlæk og bjó á Selfossi. Annar sonur var Tyrfingur, faðir Úriðar, móður Tyrfings, föður Þorbjarnar prests og Hámundar prests í Godðali.

Hróðgeir fróði og Oddgeir bróðir hans, þegar Fiður hinn ríki og Hafnar-Ormur keyptu land af byggð sinni, námu þeir Hraungerðingahrepp og bjó Oddgeir í Oddgeirshólum. Hans son var Þorsteinn Axnabroddur, faðir Hróðgeirs, föður Ögs í Kambakistu. En dóttir Hróðgeirs hins fróða var Gunnvör, er átti Kolgrím gamla; þaðan koma Kvistlingar.

Önundur biðud, sem fyrr er getið, átti land austan Hróarslæk og bjó á Önundarholti; Margir stórmenni sem áður hafa verið skrifaðir hafa komið út úr því.

kafli 97

Maður hét Össur hvíti, sonur Þorleifs frá Sogni. Óssur barðist á Upplöndum er hann var í brúðkaupi með Sigurði Hrísi; fyrir þetta varð hann flóttamaður til Íslands og lagði fyrst undir sig öll Holtallönd milli Þjórsár og Hraunslækjar; svá var hann sautján ára, er hann vóg vígið. Hann tók Hallveigar Þorviðardóttur. Hans son var Þorgrímur kampi, faðir Össurar, föður Þorbjarnar, föður Þórarins, föður Gríms Tófusonar.

Össur bjó í Kampaholti; Eftirmaður hans var Böðvar, sem bjó í Böðvarstofni hjá Víðiskógi. Össur gaf honum hluta af skóginum og lét hann barnlausan. Örn á Vælugerði, sem fyrr er getið, stefndi Böðvari fyrir sauðfjártöku. Böðvar seldi því Atla Hásteinssyni fé sitt, en hann þurfti ekki Erni. Össur lést þegar Þorgrímur var ungur; þá tók Hrafn Þorviðarson við sjóði Þorgríms.

Eftir lát Böðvars fór Hrafn í Víðiskóg og rak Atla í burt, en Atli þóttist eiga hann. Atlisarnir fjórir fóru eptir Wood; Leiðólfur var með honum. Hirðstjóri sagði Hrafni þetta, en hann reið eftir honum með átta menn; Þeir fundust í Örustudal og börðust þar. Tvær húsfreyjur Hrafns féllu; Hann meiddi sig. Féll einn af Atla, en (hann) varð banasár og sneri heim. Bíll Önundar fór frá þeim og bauð Atlasi.

Þórður Dofni Atlasson var þá níu ára. En þá er hún var fimmtán ára, reið Hrafn til Einarshafnar í skipsleit; Hann var í blárri kápu og reið heim um nóttina. Þórður sat einn fyrir honum á Haugavaði skammt frá Traðarholti og þyngdi hann þar með spjóti. Austan við veginn er Hrafnshaugur, að vestan Hásteinshaugur og Atlahaugur og Ölvis. Virkin féllu í fangið.

Þórður byrjaði á þessu; Síðan tók hann Þórunnar dóttur Ásgeirs Austmannaskelfis, sem drap skipshöfn Austmanns í Grímsárósi fyrir rán, það er honum var rænt að austan.

Þórður var þá tuttugu og tveggja vetra gamall, er hann keypti skip á Knarrarsundi og vildi heimta arf sinn; þá faldi hann fé mikit; því vildi Þórunn ekki fara og tók hana með sér. Sonur Þorgils, Þórðar, var þá tveggja ára. Skip Þórðar er horfið.

Vetri síðar kom Þorgrímur der Ältere með Þórúnu, dem Sohn von Þormóðar und Þuriðar Ketilbjarnardóttur, a die Macht; það var hattur Þórunnar og Hæringur sonur hans.

Maður hét Óláf tvíbrún; hann fór frá Lófót til íslands; tók alla Skeið milli Þjórsár (og Hvítár e) allt til Sandlækjar; Hann var mjög reiður. Ólafur bjó í Óláfsvöllum; það er staðsett í Brúnauhaug undir Värðufelli.

Óláfur casou-se com Áhildi e era filho de Helgi Trusty and Þórir drífa, pai de Þorkel Gulkár, pai de Orm, pai de Helga, mãe de Odd Hallvarðsson. Vaði war der dritte Sohn von Óláf, Vater de Gerðar.

Þorgrímur (svörthærði) hafði skotið á Áhildi þegar Óláfur var dáinn, en Helgi var áhyggjufullur; hann sat fyrir Þorgrími á gatnamótum fyrir neðan Áshildarmýri. Helgi bað hann fara. Þorgrímur dó ekki í barnaskapi. þeir börðust; þar féll Þorgrímur. Áshildur spurði hvar Helgi hefði verið; sagði vísu:

Vask, hann er trúr Fyllum,

kom vini þínum fram á sjónarsviðið,

skelfilegt en afgreitt

endurteknar tungur sungu upphátt.

Ásmóðar deu Óðinn

erfa kraft hinna hugrökku.

kraftur gullgálga

Gauts tafn, en veiðir kráku.

Áshildur sagðist hafa hálshöggvið sig. Helgi reið inn í Einarshöfn.

Hæringur Þorgrímsson var þá sextán ára er hann reið til Höfða að finna Teit Gissurarson við þriðja mann. Teitur fór fimmtán til að banna Helgu að fara. Þeir fundust í Merkurhrauni við Mörk hjá Helgahvoli; þeir Helgi voru þrír saman og komu frá Eyri. Þá féll Helgi og maður með honum og einn þeirra Teiti; Þeir féllu í fangið.

Sonur Helga var Sigurður lendi og Skefill hinn Haukdælski, faðir Helga dýrs, er barðist við Sigurð Ljótsson langbak á Öxarárhólma við alþingi. helgi skrifaði:

hljómsveitin er hægra megin,

fékk sár af Tý baru,

Ég lýg ekki, ég lýg

Linnvengis Bil, menor.

Hrafn var annar sonur Skefils, föður Gríms, föður Ásgeirs, föður Helga.

kafli 98

Þrándur Bjarnarson, stýrimaður mikill, bróðir fyrrnefnds Eyvindar Austmanns, var í Hafursfirði á móti Haraldi konungi og varð síðar flóttamaður og kom til Íslands eftir landnámstímann; nam land milli Þjórsár og Laxár og allt til Káfár og Sandlækjar; Hann bjó í Þrandarholti. Dóttir hans var Helga, er hafði staf Þormóðs.

Ölvir Barnakarl hét góður maður í Noregi; Hann var mikill víkingur. Hann lét ekki kasta börnum í spjótsodda, sem þá tíðkaðist meðal víkinga; því var hann kallaður karlmaður. Börn þeirra voru Steinólfur, faðir Unu, er átti Þorbjörn laxakarl, og Einar, faðir Ófeigs Grettis og Óleifs Breiðs, föður Þormóðar skafta. Steinmóður var þriðji sonur Ólvisar Barnakarls, föður Konáls, föður Álfdísar hinnar barreyju, er Óleifur átti ekki. Sonur Konáls var faðir Steinmóðs, Halldóra, er átti Eilífi, einvopnasyni Ketils.

Þessir frændur, Ófeigur grettir og Þormóður skafti, fóru til Íslands og voru fyrsta veturinn hjá Þorbirni laxamanni mági sínum. En um vorið gaf hann þeim Gnúpvárpp, Ófeigi hið ytra milli Þverár og Káfár, og bjó á Ófeigsstöðum hjá Steinsholti, en gaf Þormóði eystra, og bjó í Skaftahlti.

Como filhas de Þormóðar eram Þórvör, die Mutter von Þórodd, den Göttern, der Vater von Lög-Skaft, und Þórvé, die Mutter von Þorstein, den Göttern, der Vater von Bjarn dem Weisen. Ófeigur caiu para Þorbirni, luego Krieger y Grettisgeil bei Híli.

Dóttir Ófeigs var Aldís, móðir Valla-Brands.

Þorbjörn laxakarl nam Þjórsárdal allan og allan Gnúpverjahrrepp upp að Káfár og bjó fyrsta veturinn í Miðhúsum. Hann hafði þrjá vetur áður en hann kom til Haga; bjó hann þar til dauðadags. Börn þeirra voru Otkell í Þjórsárdal og Þorkell Trandill og Þorgils, faðir Otkátlu, móður Þorkötlu, móður Þorvalds, föður Dolla, móður Gissurar biskups.

Þorbjörn jarlakappi var maður af norrænum ættum; Hann fór frá Orkneyjum til Íslands. Hann keypti land í Hrunamannareppi af Máva Naddoddssyni, allt fyrir neðan Selslæk milli Laxár og bjó við Hóla. Synir þeirra voru Sölmundur, faðir Sviðu-Káru, og Þormóður, faðir Finna, er átti Þórorm í Karlafirði. Hans dóttir var Álfgerður, móðir Gests, föður Valgerðar, móður Þorleifs beiskalda.

Bröndólfur og Már Naddoddson og Jórunnar dóttir Ölvis barnakarls komu til Íslands í landsbyrjun; Þeir námu Hrunamannarepp jafnbreitt og vatnið.

Brandólfur bjó í Berghyl. Börn þeirra voru Þorleifur, faðir Bröndólfs, föður Þorkels skota, föður Þórarins, föður Halls í Haukadal, og Þorláks, föður Rúnólfs, föður Þorláks biskups.

Már bjó á Másstöðum. Annar sonur var Beinir, faðir Kolgrímu, móður Skeggja, föður Hjalta.

Þorbrandur, sonur Þorbjarnar Ínórgu, og Ásbrandur, sonur hans, komu til Íslands eftir nýlendutímann og fengu þau fyrirmæli af Ketilbirni að setjast að á múldýrinu um Stakksá og Kaldakvíslar og búa í Haukadal.

Þeim þótti mjög lítil lönd þau er Austurmál var stofnað í; svo þeir juku byggð sína og grafa undan toppi Múlasýnar Hrunamannarepps við Ingjaldsgnúp yfir Gyldarhaga. Synir Ásbrands voru Vébrandur og Arngerður.

Eyfröðr eldri bar málið austur milli Kaldakvísla og Hvítár og bjó í Tonga; með honum fór Drumb-Oddur, sem bjó á Drumb-Oddsstöðum.

kafli 99

Ketilbjörn hét fagurt karlmannsnafn í Naumudal; hann var sonur Ketils og Æsu, dóttur Hákonar Grjótgarðssonar jarls; átti Helgu dóttur Þórðar Skeggja.

Ketilbjörn fór til Íslands, þá er land var enn bygð langt frá sjó; hann átti skip er Elliði hét; Hann náði til Elliðaárósa fyrir neðan heiðina. Hann var hinn fyrsta vetur hjá Þóði skegga mági sínum.

Um vorið fór hann til mýrar í landleit. Þeir höfðu náttborð og byggðu skála; hún heitir nú Skálabrekka. En fóru þaðan af stað, er þeir kölluðu Axará; þeir týndu öxinni þar (inn). Þeir stóðu undir fjallamúli sem þeir nefndu Reyðarmúla; þeir voru skildir eftir við þá viðleitni sem þeir höfðu gert í ánni.

Ketilbjörn dirigió Grímsnes den ganzen Weg von Höskuldslæk und Laugardal und ganz Byskupstunga para Stakksár y viveu em Mosfelli. Ihre Kinder waren Teitur und Þormóður, Þorleifur, Ketill, Þorkatla, Oddleif, Þorgerður, Þuríður. Skæringur war der Nombre eines von Ketilbjarnas Söhnen, Laungetinn.

Ketilbjörn var svo ríkur að eignarhlutum, að hann bauð sonum sínum að höggva silfurkross í hofið, sem þeir gerðu; Þeir gerðu það ekki.“ Hann rak silfrið upp á fjallið á tvö naut og Haki þræl sinn og Bot ambátt hans; Þú átt peningana, svo þeir munu ekki finna þig. Hann drap þá Haka í Hakaskarði og Bót í Bótarskarði.

Teitur átti Álafu dóttur Böðvars á Vár Víkinga-Kárasonar. Hans son var Gissur hvíti, faðir Isleifs biskups, föður Gissurar biskups. Annar sonur Teits var Ketilbjörn, faðir Kolls, föður Þorkels, föður Kolls Víkverjabiskups. Margir merkir menn komu frá Ketilbirni.

Maðurinn hét Ásgeir Úlfsson; Ketilbjörn gaf honum Þorgerði dóttur sína og lét fylgja henni heiman um Hlíðarland yfir Hagagarð; hann bjó í Hlíð, Ytri hæð. Hans son var Geir goði og Þorgei faðir Bárðar í Mosfelli.

Eilífur auðgi son Önunda bíls tók Þorkötlu Ketilbjarnardóttur, og fylgdu þau henni til heimilis á Höfðalandi; þeir bjuggu þar. Hans son var Þórir, faðir Þórarins hins sæla.

Véthormur, son Vémundar gamla, var ríkr maðr; Hann fór austr á Jamtaland fyrir Haraldi konungi ok ruddi þar land til byggða.

Hólmfastur hét sonur hans og Grímur hét systursonur hans. Þeir voru í leiðangri vestur og drápu þeir Ásbjörn Skerjables greifa á Suðureyjum og tóku Álöfu konu hans og Arneiðu dóttur þeirra til fanga og tók Hólmfastur þær og seldi í hendur föður síns og lét hana vera mey. . Grímur var hjá Álöfu, dóttur Þórðar vaggaða, er jarl var átta ára.

Grímur fue a Islandia y ocupó Grímsnes hasta Svínavatn y vivió durante cuatro inviernos en Óndurðunes, luego en Búrfell. Sein Sohn era Þorgils, der Æsa, Gest's Schwester, hatte. Ihre Söhne eram Þórarin em Búrfell y Jörund em Miðengi.

Hallkell, bróðir Ketilbjarnar, kom til Íslands og var með Ketilbjarnar hinn fyrsta vetur. Ketilbjörn bauð honum land. Hallkatla þótti auðmjúkt að taka land og skoraði á Grím að taka land eða Hólmgang. Grímur fór til eyjarinnar hjá Hallkeli undir Hallkelshóli og lenti þar, en Hallkell bjó þar síðan.

Sus hermanos fueron Otkell, cuyo padre fue Gunnar Hámundarson, y Oddur ag Kidjabergi, padre de Hallbjarnar, cuyo padre fue Straße bei Hallbjarnarvörður, y Hallkels, padre de Hallvarðr, padre de Þorstein, padre de Einar Hjaltlendingur. Oh hijo de Hallkel Oddsson eran Bjarni, Pai de Hall, Pai de Orm, Pai de Bárðar, Pai de Valgerðar, Mutter de Halldóra, die Bischof Magnús Gissurarson hatte.

Nú er komið að uppgjöri Ingólfs. En þeir menn, sem nú eru taldir, byggðu á landnámi sínu.

100. kafli

Þorgrímur bíld, bróðir Önunda bíls, átti allar jarðir fyrir ofan Þverá og bjó á Bíldsfelli. Eftirmaður hans var Steinröður, sonur Melpatrix á Írlandi; hann eignaðist allt Vatnsland og bjó á Steinröðarstöðum.

Fila de piedras foi o melhor. Sein Sohn son Þormóður, Vater von Kár, Vater von Þormóðar, Vater von Brand, Vater von Þóris, que se casou com Helga Jónsdóttir.

Ormur der Alte, Son von Graf Eyvindar, Graf Arnmóðsson, Graf Nereidsson der Alte; Ormur nam hjalla í eystri Varmá eftir Þverár og um Ingólfsfell og bjó í Hvammi. Sein Sohn er Darri, eða pai Arnars.

Eyvindur greifi hitti Harald konung í Hafrsfirði með velmegandi Kjötva.

Álfur egri stóð fyrir Haraldi konungi Ægðar Noregs; hann fór til íslands ok fór með skipi sínu til óss þess, er hann heitir, er Álfsóss heitir; Hann nam öll lönd nema Varma og bjó í Gnúpi.

Þorgrímur Grímolfsson fue Álfs Neffe; er ging mit ihm aus und erbte von ihm, weil Álf kein Kind hatte. O filho de Þorgrím was Eyvindur, pai de Þórodd und Ossur, que se sou com Bera, filha de Egil Skalla-Grímsson. La madre de Þorgrím era Kormlöð, hija de König Kjarval von Irland.

kafli 101

Þórir Haustmyrk vivía en Selvog y Krýsuvík, pero su hijo Heggur vivía en Vogi. Böðmóður, o segundo filho, era o pai de Þórarin, o pai de Súganda, o pai de Þorvarðar, o pai de Þórhilda, a mãe de Sigurðar Þorgrímsson.

Molda-Gnúpssynir byggðu Grindavík áður skrifað.

Steinúður eldri, frændi Ingólfs, fór til Íslands og var fyrsta veturinn með Ingólfi. Hann bauðst til að gefa henni allt Rosmhvalanes nema Hvassahraun, en hún gaf hekluðum plástrum og vildi fá kaup; Henni fannst öruggara að trufla.

Einn maður hét Eyvindur, föðurbróðir Steinunnar og sveinn; hún gaf honum land milli Kvíguvogabjarga og Hvassahrauns. Sonur þeirra var Egill, faðir Þorarins, föður Sigmundar, föður Þórnar, móður Þorbjarnar í Krýsuvík.

Ásbjörn Össurarson, Ingólfs Neffe, besetzte Land zwischen Hraunholtslækjar und Hvassahraun. Álftanes alle und lebten in Skúlastadir. O segundo filho foi Egill, pai de (Össur, Vater) Þórarin, pai de Óláf, pai de Sveinbjarn, pai de Ásmund, pai de Sveinbjarn, pai de Styrkár.

kafli 102

Nú skulum við rifja upp þær byggðir sem við höfum heyrt að hafi verið á Íslandi, en þessir landnámsmenn voru göfugustu Sunnlendingar: Hrafn málleysingi, Ketill hangur, Sighvatur rauði, Hásteinn Atlason, Ketilbjörn gamli, Ingólfur, Örlygur gamli, Helgi fiðlumaður. , Kolgrímur eldri, Björn gullberi, Önundur breitbart.

Svá segja spekingar, at á sex vetrum mundi jörðin verða fullbyggð, svá at eigi hefir þar setit; Á þeim tíma voru margir landnámsmenn og börn þeirra enn á lífi.

Luego, cuando el país estuvo ocupado durante seis décadas, esses chefs eranm os maiores do país: en Sunnlendingfjörður Mörður gígja, Jörundur goði, Geir goði, Þorsteinn Ingólfsson, Tungu-Oddur y en Westfjörðurfjörður Egill Skalla-Grímsson, Þorgrímur Kjallakssonurson, Þórberdurakssonur, Þórberdurakssonur, Þorgrímur nördlich Miðfjarðar-Skeggi, Þorsteinn Ingimundarson, Guðdælir, Hjaltson, Eyjólfur Valgerðarson, Áskell goði, aber in Austfjörðurðingfjörður Þorstein der Weiße, Hrafnkell goði, ÞÞÞorstein Frenys. Hrafn Hængsson no era entonces un comando.

Svo segja spekingarnir að sumir landnámsmenn hafi verið skírðir, þeir byggðu Ísland, flestir komu vestur um haf. Helgi Magri og Örlygur eldri, Helgi bjölla, Jörundur kristni, Auður ríka, Ketill heimskingi og fleiri menn sem komu vestan um haf og sumir þeirra héldu kristni vel til dauða þeirra sem þetta er nefnt. En eigi fóru ættirnar langt, því at synir sumra þeirra reistu hof ok bölvuðu, en landið lá dautt í nær hundrað vetur.